Mała antologia hymnów świata
Boliwia.
Jest smutną zasadą, że hymny państw południowoamerykańskich wyrażają uczucia patriotyczne obywateli, są wyrazem narodowej tożsamości, ale kompletnie pomijają dziedzictwo prekolumbijskie. Zarazem jest w tym pominięciu pewna uczciwość, bowiem dzieje współczesnych państw regionu zaczęły się późno, kilkaset lat temu, a łączą się z konkwistą i pojawieniem się Europejczyków, choć niektóre kultury lokalne liczyły sobie tysiące lat. Żeby mogły powstać nowożytne państwa Południowej Ameryki, musiały odejść w niebyt struktury wcześniejsze.
Boliwia jest tego procesu najlepszym przykładem. Zanim zaczęła się tu epoka białego człowieka, kultury prekolumbijskie istniały od 20 tys. lat, kiedy w Europie nikt jeszcze nie śnił o królestwie Kastylii i Aragonii. Jedną z najwyżej rozwiniętych kultur, odpowiadającą chronologii epoki hellenistycznej, była kultura Tiahuanaco, którą po wiekach wchłonęli Inkowie. Tym zaś dał radę Pizarro i jego żołdacy. Przez ponad dwa stulecia ziemie dzisiejszej Boliwii zarządzane były przez Hiszpanów i dopiero secesja w 1825 roku sprawiła, że powstało państwo, którego nazwę utworzono od twórcy ruchu wyzwolenia krajów południowoamerykańskich spod dominacji Hiszpanii – Simona Bolivara.
Suwerenna Boliwia nie zaznała jednak spokoju. Zaczęły się wstrząsy wewnętrzne, zamachy wojny i aneksje. Ziemia boliwijska jest bogata w surowce, na co głodnym wzrokiem łypali sąsiedzi. Dopiero w latach 80. XIX wieku zakończyła się tzw. wojna o saletrę – Boliwia utraciła wtedy złoża surowców na pustyni Atacama i dostęp do wybrzeża oceanu, dwie dekady później prowincję bogatą w drzewa kauczukowe, a jeszcze później terytoria na rzecz Paragwaju. Straty gospodarcze współbrzmiały z politycznymi niepokojami. Niejasne powojenne powiązania z ukrywającymi się nazistami, udział w produkcji i handlu kokainą doprowadziły kraj do międzynarodowej izolacji. Dopiero w 1982 roku zaczęły się w Boliwii rządy demokratyczne, co trwało do 2006 roku, kiedy rządy objął kontrowersyjny prezydent Evo Morales, Indianin z prastarego ludu Ajmarów. Rządzi zresztą do dziś.
Hymn państwowy używany w Boliwii jest jednym z najtrwalszych symboli państwa, które przetrwały jego burzliwe dzieje. „Pieśń patriotyczna”, Cancion Patriotica, została w 1851 roku przyjęta za oficjalną pieśń państwową. Jej słowa napisał José Ignacio de Sanjinés Barriga (1786 – 1864), prawnik i poeta boliwijski, poseł do parlamentu boliwijskiego w pierwszych latach istnienia państwa. Współtworzył Deklarację niepodległości oraz boliwijską konstytucję.