Żadnych fachowców w domu
Przypadki starszej pani
Jak tylko mąż wyjechał na działkę pilnować remontu, od razu popsuł się kran w łazience. Odkręcam ciepłą, leci lodowata. Odkręcam zimną, leci ukrop. Dobro pomieszało się kranowi ze złem. Za nic nie mogę uzyskać konsensusu przyjaznego dla dłoni. Dzwonię do męża. – To raczej nie uszczelka. Chyba trzeba będzie wymienić kran. Wezwij speca – mówi. Mam w rodzinie prawnika, lekarza i księdza, ale hydraulika nie. Ale od czego jest internet. Dzwonię i facet mówi, że może przyjść. To miło. Przyjechał strasznie wielki mężczyzna, który ledwie zmieścił się w naszej łazience. Jak położył się pod umywalką, to nogi mu wystawały na przedpokój. Zrobił przyzwoity wywiad na temat tego, co się dzieje nie tak i pyta: – Woli pani opcję z rozbijaniem kafelków czy bez? – Żadnego rozbijania – odpowiadam. – Dobrze. Tak czy inaczej trzeba kupić nowy kran. Ja mam kupić, czy pani kupi? – Pan kupi.– OK. Będę jutro. Następnego dnia był wtorek i w świętej cierpliwości mijały mi godziny oczekiwania. W końcu przyszedł SMS. „Dziś nie będę, bo moja partnerka zachorowała. Będę w piątek”. Życzę zdrowia, ale czy teraz to już nie ma dziewczyn, kochanek albo narzeczonych, a jedynie same partnerki? I co z kranem? W piątek się pojawił i nawet z nowym urządzeniem, ale powiedział, że tylko je zostawi i zjawi się w poniedziałek, bo musi gdzieś jechać. Przecież nie będę wszczynać awantury, bo jeszcze się obrazi i nie wróci w ogóle. W poniedziałek przybył i nawet zabrał się do pracy. Jednak po chwili ktoś do niego zadzwonił i stwierdził, że musi natychmiast jechać. Wypadł w popłochu. Nawet wszystkie narzędzia zostawił. Dobre sobie. Czy już nie zasługuję chociaż na trochę litości?! Ale ja już w nie takich sytuacjach bywałam. Dzwonię do męża. – Ja ci powiem, jakie tu są narzędzia, a ty mi mów, co mam robić, żeby ten kran wymienić. Mam popsutą funkcję głośnomówiącą, więc podczas manewrów musiałam używać trzeciej ręki. Ale udało się. Żadnych więcej fachowców w domu! MIROSŁAWA KAMIŃSKA mkaminska@angora.com.pl