Diabeł błotny

Zagrożone wyginięciem

Diabła błotnego można spotkać w południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Zasiedla czyste i szybko płynące potoki, strumienie i rzeki o kamienistym dnie z wieloma kryjówkami w postaci powalonych kłód i szczelin. Pofałdowana skóra tej salamandry, przez którą płaz oddycha, wytwarza niewielką ilość toksyn niegroźnych dla człowieka. Potrafi pływać, lecz woli kroczyć po dnie zbiornika. Poluje nocą, używając wyczulonego zmysłu węchu i dotyku. Swoje ofiary łapie za pomocą ssącego strumienia wytwarzanego przez otwór gębowy. Poluje głównie na raki, lecz zjada również ryby, owady i inne bezkręgowce, ślimaki, płazy oraz ikrę ryb. Poza kryjówkami, w których diabeł przebywa w dzień, ma on głęboko ukrytą norę, gdzie spędza stan odrętwienia. Diabeł jest klasyfikowany jako gatunek bliski stanu wyginięcia. Czynnikiem destrukcyjnym jest zanieczyszczenie wód przez rolnictwo oraz kwaśne deszcze.