Przodek GPS-u

Transkontynentalny System Dróg Powietrznych (ang. Transcontinental Airway System) to sieć ogromnych betonowych strzałek pomalowanych na jaskrawożółty kolor, które do dziś można spotkać w Stanach Zjednoczonych. Na każdej z nich znajdowała się 16-metrowej wysokości wieża z obrotowym reflektorem oraz migoczącym identyfikatorem nadającym alfabetem Morse’a indywidualny numer znacznika. Urządzenia umożliwiały pilotom orientowanie się w terenie z powietrza. Budowane od 1923 roku konstrukcje były dobrze widoczne z daleka. W ciągu roku wzniesiono ich całą sieć pomiędzy Nowym Jorkiem i San Francisco, czyli dwoma krańcami USA. Aby bezpiecznie przemierzać trasę długości ok. 4,3 tys. kilometrów, wystarczyło wznieść 284 takie instalacje. Stawiano je tam, gdzie nie było w pobliżu charakterystycznych punktów, które pomogłyby trafić do wyznaczonego celu. Były one bardzo pomocne w pochmurne dni i noce, kiedy nie można było nawigować według położenia Słońca albo gwiazd. W tamtych czasach drogą lotniczą podróżowała głównie poczta. W kolejnych latach sieć rozszerzono na inne trasy. W sumie zbudowano 1500 strzałek, które wytyczały 29 tys. km dróg powietrznych. Te, które przetrwały do dziś, można odnaleźć dzięki Google Maps. Oz opr. na podst. www.msn.com

Fot. www.msn.com