Wraki pod blokiem
Mamy sąsiada, który skupuje stare auta. Jest ich już około 15. Stoją po obu stronach bloku. Wszystkie są zarejestrowane i opłacone, ale niektóre są zardzewiałe, porośnięte mchem, z kołami bez powietrza. Poza tym większość jest pod dach wypełniona starymi komputerami, telewizorami, kartonami, kablami itp. – szpetota. Proszę o zdanie w tej kwestii.
– Marta Kozłowska (e-mail) W pierwszym rzędzie należy ustalić, na czyim gruncie znajdują się opisane pojazdy. W przypadku dróg publicznych, stref zamieszkania oraz stref ruchu, o jakich mowa w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. „Prawo o ruchu drogowym” (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 988 z późn. zm.), zgodnie z treścią jej art. 50a ust. 1, „pojazd pozostawiony bez tablic rejestracyjnych lub pojazd, którego stan wskazuje na to, że nie jest używany, może zostać usunięty z drogi przez straż gminną lub policję na koszt właściciela lub posiadacza”. Jeśli pojazd(y) znajdują się na którejś z opisanych dróg lub stref, to co najmniej w odniesieniu do pojazdów, które zdążył już porosnąć mech, sprawę można zgłosić straży miejskiej (gminnej), policji, które mają obowiązek podjąć działania zmierzające do usunięcia tego rodzaju pojazdu.
Zgodnie z definicjami zawartymi w ww. ustawie, „droga publiczna” to droga w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. „O drogach publicznych”, a więc droga zaliczona do jednej ze wskazanych tam kategorii dróg (krajowa, wojewódzka, powiatowa, gminna), z której może korzystać każdy, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Z kolei „strefa zamieszkania” to obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na którym obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi. Zaś „strefa ruchu” to obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi. Wedle treści art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. „O drogach publicznych” (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r., poz. 1376 z późn. zm.), „drogi, drogi rowerowe, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg, są drogami wewnętrznymi”.
Z kolei, gdy pojazdy są zaparkowane na drodze wewnętrznej (a więc nie publicznej) – która jednocześnie nie znajduje się w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu – właściciel gruntu (np. wspólnota mieszkaniowa, spółdzielnia mieszkaniowa) może wezwać właściciela pojazdów do ich usunięcia, wskazując, iż takie jego działanie narusza zasady współkorzystania z nieruchomości wspólnej, zaś pojazdy zostaną odholowane na jego koszt na odpowiedni parking. Tymczasowo ten koszt poniesie wspólnota/spółdzielnia – jego zwrotu może żądać później na drodze sądowej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zaparkowany pojazd stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa (np. wyciekają z niego płyny eksploatacyjne, ma wybite szyby etc.) – wtedy wrakiem muszą „zaopiekować się” służby w postaci straży miejskiej lub policji.