Wieczne dziewice: spełnione bez seksu?
Pierwszy raz odłożyły na później, bo czekały do ślubu albo na księcia z bajki, albo zwyczajnie nie miały ochoty na seks. Ale gdy poszły na studia, wszystkie koleżanki miały już „to” za sobą. A potem, po dyplomie, zaczęły czuć się jak ostatnie dziewice na ziemi. Czy rezygnując z seksu, mogą być szczęśliwe?
Polki najczęściej tracą dziewictwo w wieku 17 lat. Większość nie jest zadowolona z pierwszego razu, ale czuje się pod presją chłopaka, sytuacji, środowiska. Niektóre dziewczyny czekają dłużej. Ale z czasem coraz trudniej zdecydować się na ten krok. Czy dziewice, które zbliżają się do trzydziestki, mają jeszcze szansę na bliskość? Czy ich decyzja wynika z oziębłości? Przyzwyczajenia? Wstydu? Zdaniem ekspertów „opóźnianie inicjacji seksualnej może być związane z lękiem i wtedy upływ czasu może ten lęk utrwalać”.
Zachować czystość
Alicja w liceum nie miała chłopaka. Dobrze się uczyła, chciała jak najszybciej zdać maturę i wyjechać z rodzinnych Wadowic na studia do Krakowa. Razem z rodzicami co tydzień chodziła do kościoła. Raczej z przyzwyczajenia niż z przekonania. To w końcu papieskie miasto. Gdy ksiądz grzmiał z ambony o zepsuciu, nie czuła się winna, bo przecież chciała zachować czystość. Przynajmniej do pierwszego roku studiów.
– Kumple z klasy wydawali mi się strasznie niedojrzali. Moje przyjaciółki chciały trzymać się za rękę, całować, czegoś tam próbować, ale niekoniecznie były gotowe iść na całość. A oni stawiali ultimatum: Seks albo do widzenia. Nie potrafiłam zrozumieć, jak mogą się godzić na takie traktowanie – opowiada Alicja. Ona, podobnie jak jej koleżanka Marysia, której zawsze podobali się starsi chłopcy, czekała na tego jedynego. I panicznie bała się wpadki, która mogłaby przekreślić jej ambitne plany.
– Pod koniec czwartej klasy razem z Alicją zostałyśmy jedynymi dziewicami w klasie. A w każdym razie wszystkie koleżanki twierdziły, że mają to już za sobą. Dziś wydaje mi się, że to musiała być ściema – dopowiada Marysia, która zamieszkała z Alicją w wynajmowanym mieszkaniu w Krakowie. Gdy Alicja uczyła się do kolejnych kolokwiów na medycynie, Marysia cieszyła się studenckim życiem. Imprezy, alkohol, trochę trawy. Ale nigdy nie straciła świadomości na tyle, żeby dać się uwieść kolegom z roku. Dwudziestoletni przyszli prawnicy wydawali jej się zupełnie nieinteresujący. Co innego wykładowcy. Gdy zakochała się po uszy w młodym doktorze prawa karnego, nie zważając na różnicę wieku i sytuację na uczelni, postanowiła działać.
– Obcesowo odrzucił moje zaloty. Powiedział, że ma żonę, co ja sobie wyobrażam, zagroził, że zgłosi to dziekanowi. Spanikowałam – opowiada Marysia, która od tego czasu poprzysięgła sobie, że nie chce mieć nic wspólnego z mężczyznami. W tym czasie Alicja coraz częściej narzekała na samotność. Zapisała się do Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Akademickiego. – Tam wszyscy byli tacy jak ja – ambitni, pracowici, zdeterminowani. Zaczęłam znów chodzić do kościoła. Tym razem dla siebie, a nie po to, żeby rodzicom nie było wstyd przed sąsiadami. Razem z kilkoma koleżankami przysięgłyśmy czystość do ślubu – opowiada Alicja, której brak seksu nie wydawał się specjalnym wyrzeczeniem. Nigdy tego nie miała, więc nie czuła potrzeby sięgania po zakazany owoc. Marysi było jednak coraz trudniej.
Gdy po alkoholu dziewczyny wymieniały się doświadczeniami, zmyślała, przytaczając historie, które przeczytała w gazetach. Po kryjomu zaczęła ściągać filmy pornograficzne. Masturbowała się prawie codziennie. – Dla higieny – jak twierdziła. Na jednej z imprez w akademikach wygadała się Marcie, koleżance z roku. Tamta zareagowała zdziwieniem. Sama nie miała takich potrzeb. – Gdy moje koleżanki eksperymentowały, umawiały się na trójkąty, przygody na jedną noc, seks z dziewczynami, nie rozumiałam, o co całe to zamieszanie. Jasne, całowałam się wiele razy, trafiałam z chłopakami do łóżka, nawet chodziłam z niektórymi po kilka miesięcy. Ale za każdym razem, gdy to miało się wydarzyć, stwierdzałam, że po prostu tego nie czuję – opowiada Marta.
Dziś wszystkie trzy są po studiach. Alicja kończy specjalizację z okulistyki, Marysia po aplikacji założyła kancelarię, Marta za chwilę zostanie sędzią. Osiągnęły sukces, mają oszczędności na kontach, chodzą na randki. Na trzy z jednym mężczyzną. Bo na tej trzeciej zazwyczaj zaczyna się rozmowa o seksie. Alicja wtedy mówi, że jest wierząca i czeka do ślubu. – Przecież nie będę się wstydzić moich przekonań! Ale gdy widzę, jak robią wielkie oczy i pytają: „To ty nigdy?”, to wiem, że nic z tego nie będzie – wzdycha Alicja. W ChSA i kościelnej społeczności męża nie znalazła. Spotykała się nawet z mężczyznami poznanymi na katolickim portalu randkowym.
Polacy mają problem z pożądaniem
– To nie o to chodzi, że nikt mi się nie podoba. Chciałabym mieć rodzinę, dzieci. Ale coraz trudniej mi komuś zaufać. Gdy wyobrażam sobie, że mogłabym kogoś do siebie dopuścić... Chyba lepiej mi samej. Poza tym seks nie jest najważniejszy. Mam dosyć tego, że ludzie uważają mnie za dziwadło, że podjęłam taką a nie inną decyzję – mówi Alicja. Marysia nie rozumie swojej przyjaciółki. Dawno już porzuciła fantazję o znalezieniu ideału. Chce stracić dziewictwo. Ale jak przychodzi co do czego, sytuacja odbiega od jej coraz bardziej rozbuchanych fantazji. Mężczyzna nie jest dość umięśniony albo źle się całuje, albo nie dotyka jej tak jak trzeba. Nie mówi nikomu, że nigdy tego nie robiła. Zachowuje się tak pewnie, jakby była sex coachem.
– Może dlatego ode mnie uciekają? Nawet ci najbardziej napaleni... Gdy zaczynam ich instruować, szybko odpadają – opowiada Marysia, która przyznaje, że osiąga satysfakcję tylko wtedy, gdy ogląda pornografię. Z Martą straciły kontakt, od kiedy poszła na terapię. Gdy skończyła 29 lat i stwierdziła, że jej potrzeby seksualne są równie znikome jak w wieku lat 15, postanowiła się leczyć. Gdy terapeuta powiedział, że może być aseksualna, załamała się. „Terapia jest jednakowoż dobrym sposobem dla osób, u których unikanie kontaktów seksualnych wynika z lęku, wyparcia, braku samoakceptacji lub zaburzeń w relacjach partnerskich” – mówi dr Michał Lew-Starowicz, dodając jednak, że „w seksie nie należy się do niczego zmuszać. Inicjacja seksualna powinna być świadomą i samodzielną decyzją osoby dojrzałej psychoseksualnie”.
– Wiem, że tracę całą sferę życia. Ale gdy słyszę opowieści o seksie, jestem na nie jakby głucha. Nie rozumiem, nie znam, nie chcę poznać. To nie strach, to zupełna obojętność – tłumaczy Marta. Ostatnio spotyka się z Konradem, którego poznała na forum dla aseksualnych. Chodzą razem na spacery, trzymają się za ręce, planują nawet ślub. – Może kiedyś będziemy chcieli to robić. Na razie cieszę się tym, że nie słyszę wciąż, że jestem oziębła – mówi Marta.
Przecież nie będę zmieniać swoich przekonań