Hymny narodów świata Saint Martin Sint Maarten

W archipelagu Małych Antyli, zwanych Wyspami Nawietrznymi, leży wysepka przez Francuzów zwana Saint Martin, a przez Holendrów Sint Maarten. Wyspa Świętego Marcina. Ochrzcił ją imieniem świętego z Tours Krzysztof Kolumb, który ujrzał jej brzegi podczas drugiej wyprawy w poszukiwaniu Indii w listopadzie 1493 roku. Lokalna tradycja określa wyspę innymi nazwami w języku karaibskim: „Soualiga” (Wyspa Soli) i „Oualichi” (Wyspa Kobiet). Leży 250 km na północ od Gwadelupy i niemal tyle samo na wschód od Portoryko. Obie nazwy wyspy oddają polityczną dwoistość niewielkiego (90 km kw.) terytorium, bo w 1648 roku wyspę podzielono między Francję i Niderlandy. Północna jej część stanowi od 2007 roku wspólnotę zamorską Francji, zaś południowa od 2010 roku jest terytorium autonomicznym w ramach Królestwa Niderlandów. Po obu stronach 10-kilometrowej francusko-niderlandzkiej granicy mieszka około 75 tysięcy ludzi, zaś o ich relacjach świadczy tablica na francuskiej granicy: Bienvenue Partie Fran aise. „Witajcie w części francuskiej”... To najmniejsza zamieszkana wyspa na świecie, którą dzieli międzynarodowa granica.

W XVII wieku, kiedy formowała się wspólnota osadników, poszukiwano tu złóż soli i próbowano, wzorem innych wysp, uprawiać tytoń. Przez dziesięciolecia trwał konflikt między Hiszpanami i Holendrami, w którym górę wzięli ci drudzy. Hiszpanie zwinęli przyczółki, pozostawiając nielicznych Francuzów i Holendrów samym sobie. A ci postanowili nie walczyć, ale podzielić wyspę i nawiązać współpracę. Podpisali do dziś pozostającą w mocy konwencję Concordia (1648), a przyjęty w tym samym roku w Europie traktat westfalski wygasił hiszpańskie roszczenia wobec Małych Antyli. Plantacje trzciny cukrowej wymusiły import afrykańskich niewolników, a koniunktura w handlu cukrem umożliwiła rozwój upraw indygo i bawełny. Zyski czerpano też z solnisk.

Boom gospodarczy zaczął się w XX wieku z rozwojem turystyki i bezcłowym handlem. Obecnie znaczenia nabiera sektor bankowy, ułatwiający obrót w międzynarodowej turystyce. Słabe rolnictwo i rybołówstwo oznacza konieczność importu żywności. Importowane są także surowce energetyczne. Mimo to mieszkańcy wyspy wykazują jeden z najwyższych wskaźników dochodu.

Wyspa ma znakomite warunki jako ośrodek turystyczny. Wybrzeże ma wiele zatok i trzydzieści pięknych piaszczystych plaż. Tam, gdzie brzeg się podnosi, tworzą się 40-metrowe klify, a wzrok przyciąga Pic Paradis, Rajski Szczyt, wzniesienie o 424-metrowej wysokości. Wyspę zamieszkują Kreole, Metysi, biali, potomkowie afrykańskich niewolników i Hindusi. Etniczny tygiel ma odpowiednik w używanych językach. Mówi się tu bowiem, jak informuje World Factbook wydawany przez amerykańską CIA, po francusku i niderlandzku, angielsku, w haitańskim i gwadelupskim kreolskim, kreolskim z Martyniki; po włosku, hiszpańsku i w papamiento, czyli kreolskim z Antyli Holenderskich.

Choć oficjalnymi hymnami państwowymi obu części wyspy jest „Marsylianka” i hymn Niderlandów, „Het Wilhelmus”, istnieje też hymn lokalny, uważany przez wspólnotę wyspy za wspólny. Jego tytuł: „O Sweet Saint Martin’s Land”, O słodka Ziemia Świętego Marcina. Pieśń powstała w 1958 roku, a ułożył ją w języku angielskim katolicki ksiądz Gerard Kemps od 1954 roku pełniący funkcję proboszcza francuskiej parafii. Duchowny, doceniając piękno wyspy i umiejętność współżycia ze sobą dwóch narodowości, postanowił napisać utwór gloryfikujący uroki życia w tropikach, urodę tej ziemi i dobroć ludzi, którzy ujęli go serdecznym przyjęciem. Ksiądz Kemps do 1980 roku kierował parafią w Grand-Case, a cztery lata później królowa Niderlandów Beatrix nadała mu tytuł Kawalera Orderu Orange-Nassau, przyznawanego za wybitne osiągnięcia w życiu publicznym. O Sweet Saint Martin’s Land Where over the world, say where, You find an island there, So lovely small with nations free With people French and Dutch Though talking English much,

As thee Saint Martin in the sea? Oh, I love thy Paradise, Nature-beauty fairly nice. Trouvez-moi une perle si chère Trouvez-moi une perle si chère, comme l’île Saint-Martin en mer, chaîne de mornes et vallées; riche de plages bien dorées qui donnent la paix, donnent le repos dans ses mornes et toutes ses eaux. Saint-Martin, Saint-Martin, Si jolie en tous ses coins. (bis) O słodka Ziemia Świętego Marcina Znajdź mi perłę tak drogą, jak Wyspa św. Marcina w morzu. W łańcuchu wzgórz i dolin; Gdzie bogate, złotobrązowe plaże dają spokój i wytchnienie w smutku. Saint Martin, Saint Martin, uroczy każdy jego zakątek! Co za ekstrawagancki urok, czarujące kwiaty, płonące kolorami. Gdy słońce tu przychodzi, dając blask, ukazuje piękno, Lśniące wszędzie. Szczyt Paradis, zachwyca turystów, Zieleń działa cuda; Niezrównana panorama, Równin, morza, kolorów zieleni i błękitu. Lot pelikanów, pełen wdzięku i elegancji, Gdy unoszą się wysoko w powietrzu, Gdy nurkują w morzu; Pokaż mi miejsce, gdzie je ujrzę, kiedy spadają na swą zdobycz. Jej imię na zawsze: św. Marcin z naszej woli po wsze czasy, Krzysztof Kolumb odkrył ją, I nadał jej imię, tak drogie. Boże Patronie, Boże dobroci, Strzeż pilnie jej dobrobytu!

Pieśń stała się symbolem wspólnoty wyspy Sint Maarten/Saint Martin, częścią jej zbiorowej pamięci i tożsamości. Istnieją wersje francuska i niderlandzka, przy czym obie różnią się między sobą tekstem, jak i melodią.

Książka „Hymny państw świata” do kupienia na www.hymnyswiata.pl

– henryk.martenka@angora.com.pl, – beata.woldan@angora.com.pl

Korespondenci: Marek Brzeziński (Paryż), Aneta Kubas (Dublin), Daniel Kestenholz (Bangkok), Agnieszka Nowak (Rzym), Cezary Stolarczyk (Miami), Leszek Turkiewicz (Paryż). Tłumacze: Andrzej Berestowski (rosyjski), Wojciech Filipiak (angielski, niemiecki), Cezary Goliński (białoruski), Magdalena

Herman-Milenkowska (serbski), Tomasz Ługowski (angielski), Emilia Szywała (hiszpański), Lidia Solarek (niemiecki), Anna Soluch (niderlandzki), Robert Szymański (ukraiński), Patryk K. Urbaniak (niemiecki). Przegląd funkcjonuje na podstawie umowy z wydawcami zagranicznymi.