Gazeta Wyborcza - Gazeta Telewizyjna
CZWARTEK 21:00 CANAL+ PREMIUM DOWNTON ABBEY
dek staje pod znakiem zapytania. A kiedy pokojówka (Rose Leslie) postanawia zostać sekretarką, perspektywa jej awansu społecznego wywołuje powszechny szok.
Przemianom społecznym i obyczajowym przygląda się złośliwym, ale też przenikliwym okiem babcia Violet Crawley (nagrodzona za tę rolę Emmy i Złotym Globem Maggie Smith), matka Roberta, hrabina wdowa Grantham. Wszystko sarkastycznie komentuje, a każde jej zdanie zasługuje na wynotowanie („zasady są jak modlitwa: szlachetne, ale krępujące na przyjęciu”, „defetyzm jest mieszczański”, „w moim wieku trzeba sobie dozować podniecenie”).
Szósta, ostatnia seria „Downton Abbey” pozostawiła fanów serialu w poczuciu lekkiego niedosytu. Chociaż twórca domknął wątek emancypantki Edith w specjalnym odcinku świątecznym, to zostawił owdowiałego szofera Toma w smutnej samotności. Postawił też przed przyszłością podupadającej finansowo posiadłości znak zapytania.
W filmie o tym samym tytule co serial Fellowes rozwiewa wszystkie wątpliwości. Akcja dzieje się rok po zakończeniu serialu, w 1927 roku. Do Downton aktorka charakterystyczna mogę się zmieniać, dostosowywać do upływającego czasu – mówi Smith. Urodziła się 28 grudnia 1934 r. wIlford w Essex, ale mieszkała z rodziną w Oksfordzie. W wieku 16 lat zapisała się na zajęcia z aktorstwa wmiejscowym teatrze. Już rok później debiutowała na deskach Oxford Playhouse. Pierwszą dużą rolę filmową zagrała w dramacie „Nowhere to Go” (1958) i zdobyła pierwszą z 18 nominacji do BAFT-y.
W 1965 r. była Desdemoną wdramacie „Otello” u boku Laurence’a Oliviera. I dostała pierwszą nominację do Oscara. Statuetkę odebrała w 1970 r. za najlepszą rolę kobiecą w filmie „Pełnia życia panny Brodie”. | | serial kostiumowy, Wlk.Bryt. 2010-15 twórca: Julian Fellowes
6 sezonów, Amazon Prime Video
Kolejną nominację przyniósł jej w1973 r. film „Podróże z moją ciotką”, a dekadę zakończyła następnym Oscarem – dla najlepszej aktorki drugoplanowej za „Suitę kalifornijską” (1978). – Zdobyłam dwa Oscary i wciąż nie mam pojęcia o aktorstwie – skwitowała te sukcesy.
To oczywiście kokieteria, bo w każdej roli jest rewelacyjna. „Zło czai się wszędzie” (1982), „Pokój z widokiem” (1985), „Zakonnica w przebraniu” (1992 i 1993), „Tajemniczy ogród” (1993) czy „Plac Waszyngtona” (1997) – to tylko niektóre z jej filmów.
Dla młodszych to przede wszystkim profesor Minerwa McGonagall z serii filmów o Harrym Potterze (od 2001 do 2011).