Gazeta Wyborcza - Regionalna (Stoleczna)
Chcemy bezpieczeństwa
Gdy pytam młodych, jaka obietnica wyborcza przekonałaby ich do głosowania na konkretnego kandydata, odpowiadają niemal jednogłośnie.
Zokna widzimy gmach Naczelnego Sądu Administracyjnego, dalej Pałac Kultury i Nauki oraz podświetlone wieżowce w Śródmieściu. U zbiegu ulic Zgoda i Złotej – dochodzi godz. 20 – pijemy po małej kawie. Oliviera Haremskiego, studenta zarządzania na Koźminie i mieszkańca Wilanowa pytam, czy Warszawa to miasto dla młodych i czy żyje mu się tu dobrze. – Niby tak, ale jednak nie. Bardzo cenię Warszawę za możliwości angażowania się w różne fajne rzeczy. Ale pod względem rozrywkowym – jest trochę nudno – ocenia.
– Idziesz Nowym Światem na uniwersytet i czujesz się jak w Bostonie? – pytam Adama Majewskiego z II roku prawa na UW, który siedzi z nami. Odpowiada: – No nie, bo to nie jest Boston. I bardzo dobrze.
Obaj mieszkają w Warszawie od urodzenia. Adam: – Lubię Warszawę i mogę w niej zostać do końca życia. Olivier: – To moje miasto. Kocham każdą część Warszawy. Może oprócz Miasteczka Wilanów.
KOMUNIKACJA PUBLICZNA
Doceniają przede wszystkim sprawnie działającą w Warszawie komunikację publiczną. – Jest na bardzo wysokim poziomie, więc miasto może iść w kierunku rozwoju strefy czystego transportu. Miałem samochód, ale go sprzedałem, bo go nie potrzebuję. Jeżdżę wszędzie rowerem – przyznaje Adam. A Olivier przekonuje: – Bogate miasto to nie takie, w którym wszyscy jeżdżą samochodami, ale wszyscy, w tym bogaci jeżdżą komunikacją miejską.
Adam Ochwat, działacz studencki Koła Młodych Inicjatywy Pracowniczej dojeżdża rowerem do centrum z Bemowa. – Rower miejski jest dobrą alternatywą dla samochodu – ocenia. Cieszy się przy tym, że utrzymują się niskie ceny biletów w stołecznej komunikacji miejskiej. – Ale co, jeśli nie ma dokąd jechać? – pyta. W ten sposób rozpoczyna rozmowę o horrendalnych cenach mieszkań w Warszawie. On nie liczy nawet, że zarobi na kupno własnego „M”. – My, młodzi nie możemy wziąć kredytu na 30 lat. A gdzieś musimy mieszkać. Nasi rówieśnicy wyprowadzają się od rodziców coraz później właśnie przez brak dostępności taniego wynajmu – komentuje.
MIESZKANIE? JAK WYGRAM W TOTKA
W kolejnych rozmowach z młodymi, którzy pójdą na wybory, pytam ich, czym się będą kierować przy urnie wyborczej. Mówią, że decydującą rolę odegra obawa o ich przyszłość w stolicy. Okazuje się, że gdy to mówią, także mają na myśli mieszkania. Franciszek Bordon, student stosunków międzynarodowych mieszka z rodzicami i siostrą na Wyględowie. – Nie stać mnie na wyprowadzkę z domu. Gdyby nie to, że rodzice i dziadkowie odkładają na mnie od 20 lat pewnie nie byłoby mnie stać nawet na wynajęcie mieszkania. Musiałbym wygrać w totka albo wziąć kredyt na 30 lat. Dlatego nie wyobrażam sobie siebie w najbliższej przyszłości. A chcę ją spędzić w Warszawie – przyznaje.
Podobnie mówi Wiktoria Zalewska z Targówka, studentka II roku politologii. – Mam nadzieję nadal tu mieszkać, bo kocham Warszawę, ale czuję się niepewnie, patrząc jak zatrważająco szybko rosną ceny mieszkań.
Przez kryzys mieszkaniowy o wyjeździe z kraju myśli Zuzanna Czachowska ze stosunków międzynarodowych. – Wynajęcie mieszkania graniczy teraz z cudem, jeśli chciałabym żyć na godnym poziomie.
WYBIORĄ TEGO, KTO IM ZAPEWNI BEZPIECZEŃSTWO
Gdy pytam młodych, jaka obietnica wyborcza przekonałaby ich do głosowania na konkretnego kandydata, odpowiadają niemal jednogłośnie. I bez zaskoczenia. – To mieszkania komunalne! Zależy mi na łatwiejszym dostępie do mieszkań dla młodych – mówi Franciszek.
Także Konrad Iwanowski, student dziennikarstwa oraz stosunków międzynarodowych od zwycięzcy wyborów samorządowych wymagać będzie lepszej polityki mieszkaniowej. – W ostatniej kadencji zbudowano 2 tys. mieszkań komunalnych, a Trzaskowski zapowiadał ich kilka tys. rocznie. W tym samym czasie w Warszawie stoi kilkanaście tysięcy pustostanów. Można je zagospodarować, a niekoniecznie budować nowe osiedla, gdzie i tak większość mieszkań kupują inwestorzy, spekulanci – mówi. To nie do końca prawda. W latach 20182023 w Warszawie oddano 1,1 tys. mieszkań w nowo wybudowanych blokach miejskich. A miasto wyremontowało 11 tysięcy pustostanów.
Za to Adam z Olivierem, z którymi spotkałem się w kawiarni, nie oczekują od miasta, by budowało mieszkania. Adam: – Mieszkanie, owszem, jest podstawową potrzebą, ale trzeba zrobić wszystko, żeby samemu zarobić na mieszkanie. Nie będzie to łatwe, ale życie nie jest łatwe.
Olivier potwierdza: – Nie mogę zwalać na prezydenta miasta, że nie będzie mnie stać na mieszkanie.
Dla nich kluczową zmianą byłoby „szczere zaangażowanie” prezydenta w życie Warszawy. – Potrzebne jest poczucie obecności w życiu miasta. A Rafał Trzaskowski lepiej się czuje na arenie krajowej niż w Warszawie. Wolelibyśmy samorządowca z krwi i kości. A nie kogoś, kto zrobi sobie tour po Warszawie tuż przed wyborami.