Grypa japiszonów

ME/CFS – skrót nazwy zespołu przewlekłego zmęczenia (ang. chronic fatigue syndrom). Jej pierwsza część (ME – myalgic encephalomyelitis) ma uwypuklać ból mięśni (myalgic) pod wpływem procesu zapalnego ośrodkowego układu nerwowego, a więc mózgu i rdzenia (encephalomyelitis). To ukłon w stronę pierwszych naukowych opisów tej choroby, datowanych na 1955 r., kiedy w londyńskim Royal Free Hospital wybuchła wśród personelu epidemia, która objęła blisko 300 osób. Cierpiały one na znużenie, bóle mięśni, zawroty głowy, omdlenia, potliwość. Obiektywne dowody zajęcia procesem zapalnym mózgu i rdzenia pojawiły się w 2. i 3. tygodniu choroby.

W 1994 r. opracowano kryteria rozpoznania, choć do dzisiaj nie ma testu ani biomarkerów, na podstawie których można by stawiać diagnozę (mówi się więc jedynie o konieczności występowania, bez związku z innymi chorobami, zmęczenia przez co najmniej 3–6 miesięcy, plus takich objawów, jak omdlenia, brak tolerancji wysiłku, zawroty głowy, ból). W 2016 r. w Stanach Zjednoczonych zaczęto stosować skrót SEID (systematic exertion intolerance disease) dla podkreślenia ogólnoustrojowej nietolerancji wysiłku, ale brak w tej nazwie tła zapalnego ograniczył jej upowszechnienie.

Sporą popularnością wśród pacjentów cieszy się autoironiczne określenie Yuppie

Flu (w wolnym tłumaczeniu: grypa japiszonów), użyte po raz pierwszy w latach 80. XX w. w kontekście skarżącego się na zmęczenie, zaburzenia snu i koncentracji przeciążonego pracą młodego pokolenia. CFS rzeczywiście dopada na ogół ludzi w wieku 25–45 lat, prowadzących aktywny tryb życia, ale ich dolegliwości nie ustępują po krótkiej regeneracji ani urlopie.