STARCIE WAGI CIĘŻKIEJ
Wraca ekstraklasa, więc w sobotę niech ziemia drży od emocji, bo w Poznaniu Lech gra z Legią.
Kolejorz wygrał pięć z sześciu ostatnich meczów ligowych u siebie, drużyna z Warszawy na wyjazdach gubi punkty (ostatnio: trzy zwycięstwa, trzy przegrane, remis), ale jutro statystyki stractą na znaczeniu. Nowe otwarcie i od razu hit, który może mieć decydujące znaczenie dla układu tabeli.
Podrażnieni jedni i drudzy
Kolejorz jest mocno podrażniony i rozczarowany remisem z Wisłą Kraków w ostatniej kolejce przed przerwą spowodowaną koronawirusem. Marcowe 1:1 zepchnęło go z czwartego na piąte miejsce, które nie gwarantuje występu w europejskich pucharach. Zespół Dariusza Żurawia zagra z Legią przede wszystkim dla siebie i o poprawę sytuacji w tabeli, bo różnice za plecami lidera są minimalne, ale kibicować mu będą przynajmniej w czterech innych klubach, wierzących, że dopóki piłka w grze, liga jeszcze się nie skończyła, a warszawianie nie są mistrzami Polski. Legia też długo czekała na okazję do zapomnienia – w stolicy do dziś nie mogą przeboleć i odżałować marcowej porażki z Piastem (1:2). Raz, że nie wykorzystali szansy, by powiększyć przewagę nad konkurentami do tytułu, dwa, że skończyła się seria ośmiu wygranych u siebie, trzy, że na ważny i prestiżowy mecz w Poznaniu stracili kluczowych piłkarzy: napastnik Jose Kante i skrzydłowy Paweł Wszołek pauzują za kartki.
W sobotę przy ulicy Bułgarskiej w Poznaniu zapowiada się starcie wagi ciężkiej, wtorkowo-środowe przetarcia w ćwierćfinałach Pucharu Polski z pierwszoligowcami jedni i drudzy skończyli zgodnie z planem. Lech wyeliminował Stal Mielec (3:1), a Legia Miedź Legnica (2:1). Piłkarze pokazali, że w trakcie przerwy więcej trenowali, niż się obijali.
Cierpliwość właścicieli
Oba zespoły zaczynały sezon przygniecione sportową klęską w poprzednich rozgrywkach. Kolejorz zajął ósme miejsce – niżej w tabeli po końcowej kolejce był ostatnio w sezonie 2002/03. Wtedy, zaraz po powrocie do ekstraklasy, jako beniaminek zajął 11. miejsce. Władze klubu postanowiły kolejny raz oddzielić wszystko grubą kreską i zacząć nowe rozdanie. Misję odbudowy Lecha opartego na młodych piłkarzach akademii powierzono niedoświadczonemu Dariuszowi Żurawiowi, który prowadzi Kolejorza od 31 marca 2019 roku. Kilkadziesiąt godzin później, 2 kwietnia, Aleksandar Vuković dostał posadę trenera numer jeden w Legii. Zespół z Warszawy nie obronił mistrzostwa, co w stolicy odebrano jako porażkę na miarę ósmej lokaty Lecha. Latem doszło do rewolucji personalnej, ale Serbowi z polskim paszportem w kieszeni i legijnym DNA w organizmie pozwolono kontynuować pracę. Miał ulepić drużynę według własnego pomysłu.
W obu klubach słaby sezon (chodzi nie tylko o wynik, ale i grę, brak pomysłu na zespół, pieniądze topione w bezwartościowych zawodnikach) wykorzystano do samooczyszczenia. Z ostatniego meczu poprzedniego sezonu (z Piastem) na inaugurację obecnych rozgrywek (też z Piastem) w jedenastce Kolejorza przetrwało dwóch graczy. W Legii było takich czterech. Rewolucja wymaga ofiar, oba kluby dopadły w obecnych rozgrywkach trudne chwile. Między październikiem i listopadem Lech nie wygrał czterech kolejnych spotkań, obsunął się na 10. miejsce. Legia nie awansowała do fazy grupowej europejskich pucharów, po 11. kolejce i dwóch porażkach z kolei była w grupie spadkowej, ale prezes Dariusz Mioduski do dziś zarzeka się, że nie było „tematu zwolnienia Vukovicia”. Podobne hasła dotyczące Żurawia płynęły z Wielkopolski.
Jedni powiedzą, że to cierpliwość, inni, że bezsilność spowodowana brakiem środków na droższych szkoleniowców sprawiła, że trenerzy przetrwali. Teraz widać, że się opłaciło. Od połowy listopada Lech wygrał sześć meczów, cztery zremisował, przegrał tylko z Cracovią. W Pucharze Polski dotarł do półfinału. Zespół z Warszawy szybko odrobił straty, na pierwsze miejsce wspiął się po 14. kolejce. Od wygranej z Wisłą Płock w 19. serii jest nieprzerwanie samodzielnym liderem. Aż do wpadki z Piastem systematycznie budował przewagę.
Młodzież kontra młodzież
Rację miał trener Vuković, powtarzając od wielu tygodni, że „to, co było, dziś przestaje mieć znaczenie”. To tylko jeden mecz, a zmienić może wiele. Lech gra o przywrócenie nadziei, Legia chce pozbawić przeciwników złudzeń. W poprzednim sezonie Kolejorz dwa razy ograł rywala ze stolicy u siebie, ale to były najsłodsze chwile rozgrywek. Dwa lata temu legioniści świętowali tytuł na stadionie przy Bułgarskiej, a Lech przegrał walkowerem, bo przy stanie 0:2 jego kibole wtargnęli na murawę i spotkanie zostało przerwane. W sobotę o niezdrowych emocjach można zapomnieć, nie tylko dlatego, że trybuny będą puste. W Poznaniu i Warszawie – mimo początkowego sceptycyzmu oraz dużych wątpliwości i braku zaufania – coraz więcej osób wierzy w koncepcję Żurawia i Vukovicia. Oczekiwania są duże, bo zagrają dwie najskuteczniejsze drużyny rozgrywek (Lech 45 goli, Legia 54 – niemal połowa z nich po ataku pozycyjnym).