ROK PRZED IGRZYSKAMI JEST REWELACYJNIE

Ponad 30 nazwisk w orbicie zainteresowania trenera reprezentacji polski siatkarzy, a wybór 19-osobowej kadry nie zaskoczył nikogo. Polska siatkówka osiągnęła to, co najtrudniejsze na wysokim międzynarodowym poziomie – stabilność składu. Momentami, zachowanie trenera i dobór personalny na poszczególne imprezy wywoływały w środowisku siatkarskim duże zaskoczenie. Po kolejnych sukcesach mogę powiedzieć, że Vital Heynen miał plan, który został zrealizowany w 100 procentach. To nie była teoria chaosu, tylko przemyślane decyzje, które miały na celu stworzenie bardzo mocnego trzonu reprezentacji. Nie stawiam pomnika Vitalowi, na to przyjdzie czas po medalu igrzysk olimpijskich w Tokio w przyszłym roku. Belgijski szkoleniowiec jest specyficzny ale na dzień dzisiejszy wydaje się idealnym człowiekiem do odniesienia sukcesu podczas igrzysk. W sporcie zawsze trzeba wyznaczyć sobie jasny cel. Żeby go zrealizować, potrzebne są plan, otwartość umysłu, ciężka praca i fura szczęścia.

Podpisując kontrakt, Heynen usłyszał od polskiego środowiska, że problemem naszej reprezentacji jest pozycja rozgrywającego. Kilku działaczy chciało zakończyć przygodę z kadrą Fabianowi Drzyzdze. Krnąbrny zawodnik nigdy nie był tytanem pracy z charakterem potulnej owieczki. Miał swoje zdanie i nie bał się go wyrażać. Najłatwiej odsunąć takiego gracza, postawić na młodość, kupując sobie kilka lat spokoju, i okrasić to wszystko sloganem o odmłodzeniu reprezentacji Polski. Słuchając tego wszystkiego, Vital tylko się uśmiechał. Miał pomysł na pracę z duetem Drzyzga, Grzegorz Łomacz. Dołożył do nich Marcina Komendę, pokazując starszym zawodnikom, że na ich miejsce jest szykowana alternatywa. To wystarczyło, by hierarchia na tej pozycji została ustalona w naturalny sposób. Banalny pomysł okazał się idealnym rozwiązaniem.

Jeszcze lepszym przykładem na to, że selekcjoner trzymał się swojego planu, jest obsada pozycji atakującego i zagospodarowanie Bartosza Kurka. Sam wątpiłem, że Bartek jest w stanie wrócić na wysoki poziom. Problemy ze zdrowiem i brak regularności gry spowodowały, że nie widziałem miejsca w reprezentacji dla tego zawodnika. Heynen miał inne zdanie i potrafił je racjonalnie wytłumaczyć. Mierzył w medal mistrzostw świata i wiedział, że potrzebuje do zrealizowania tego planu zawodników z ogromnym potencjałem. Stworzył Bartkowi idealne warunki do trenowania, grania i powrotu do wysokiej formy. Nie słuchał marudzenia Łukasza Kadziewicza, który przekonywał w kolejnych spotkaniach, że Kurek jest najsłabszy na boisku. Belg prosił o cierpliwość i gwarantował, że Bartek odpali w najważniejszym momencie, wyrastając na lidera naszego zespołu. On w to wierzył i postawił wszystko na jedną kartę. W całej tej układance było potrzebne szczęście, które dopisało. To wszystko zostało poparte ciężką pracą, która przyniosła efekty.

Opisując dobór na poszczególne pozycje, można opowiedzieć podobne historie. Mamy siedmiu, a nawet dziesięciu przyjmujących, których potrafię sobie wyobrazić w biało-czerwonych barwach. Jednak pierwszych trzech potrafię wymienić wyrwany ze snu w środku nocy. Michał Kubiak, Wilfredo Leon, Bartosz Bednorz, a później niech Vital wprowadzi w życie swój szalony plan i tylko sobie znanymi metodami wybierze czwarte nazwisko, które będzie pasowało do jego układanki. Ma z kogo wybierać. Nadchodzący sezon ligowy będzie dla klubów walką o mistrzostwo Polski, jednak jeszcze ciekawszą rozgrywką może okazać się rywalizacja o bilet na igrzyska olimpijskie dla poszczególnych zawodników. Weryfikacja ligowa jest bardzo ważna, ale nie będzie to jedyne kryterium, które zadecyduje o otrzymaniu powołania. Heynen obdarza zawodników dużym zaufaniem. Dobry przykład to osoba Marcina Komendy i jego ostatni fatalny sezon w Asseco Resovii. Grał totalny piach, tak jak cała drużyna. Mógł myśleć o wszystkim, tylko nie o powołaniu do narodowego zespołu. Nic bardziej mylnego. Trener zaprosił go na zgrupowanie do Spały które zaczyna się 1 czerwca, dając jasny sygnał: ufam tobie i nie skreślam po jednym słabszym sezonie w twoim wykonaniu.

Rok przed igrzyskami jest naprawdę dobrze. Wręcz rewelacyjnie. Vital zbiera owoce ciężkiej pracy swoich poprzedników oraz trenerów, którzy mają naszych kadrowiczów w klubach i pracowali z nimi w przeszłości. Czekam na pierwsze doniesienia ze spalskich lasów. Jestem bardzo ciekawy, co wymyśli nasz kreatywny szkoleniowiec. Zebrać zawodników to jedno, ale sprzedać im ciekawy pomysł na trening w sezonie letnim bez imprezy mistrzowskiej to zupełnie inna bajka. Standardowe metody mogą nie zadziałać, dlatego szaleństwo i trochę kreatywności są mile widziane. Kadra ma dużo czasu, dlatego warto zacząć od tego, co sportowcy lubią najbardziej. Grill i integracja! Ze Spałą jest jak z Las Vegas. To, co tam się dzieje, powinno tam zostać na zawsze.