PIECZARKI, KONIAREK I ZGUBIONY ZEGAREK
WOŁOSIK: 58 lat stuknęło naszemu ulubionemu Markowi Koniarkowi. Bez żadnej przesady oznajmiam: uwielbiam Marka, zwanego niegdyś w Widzewie „Babą Jagą” ze względu na charakterystyczny nos. Ale nosa to on miał przede wszystkim do strzelania goli.
OLKOWICZ: No i ten jego dystans oraz poczucie humoru.
WOŁOSIK: Rozbrajające, sam zresztą wiesz. Po rozmowie z nim trzeba było zajady leczyć, których człowiek ze śmiechu dostał. Jedno mnie zastanawia. Może ty mi wyjaśnisz niezbyt mądrą, stadionową przyśpiewkę, która niegdyś niosła się po ligowych stadionach: „Nie ma pieczarek, zaj...ł wszystkie Koniarek!”. Zadzwoniłem do Marka z urodzinowymi życzeniami, a przy okazji zapytałem, o co chodziło z tymi pieczarkami. Czy rzeczywiście miał kiedyś coś wspólnego z ich zniknięciem? Marek sam nie wie, skąd akurat te grzyby przy nim.
OLKOWICZ: Najprostsze i chyba najwłaściwsze będzie, że po prostu rymowały się z jego nazwiskiem. Sensu to nie miało żadnego, ale zobacz, lata minęły, a wciąż kojarzymy grzybową przyśpiewkę. No, ale dobra. Dzisiejsze Gadki będą poświęcone szanownemu jubilatowi. Jubilatowi, mam wrażenie, w polskiej piłce zapomnianemu, a przecież żaden z późniejszych snajperów w ekstraklasie, czy to był Robert Lewandowski, Tomek Frankowski czy Maciek Żurawski, nie zbliżył się do jego osiągnięcia z sezonu 1995/96, gdy zapakował w lidze 29 goli.
WOŁOSIK: Marek tych bramek w najlepszej lidze świata zdobył łącznie 104. Pamiętasz jego plany wejścia z przytupem do „Klubu Stu”?
OLKOWICZ: Tej historii zapomnieć nie mogłem, zwłaszcza, że sam ją opowiedział. Wymarzył sobie, żeby tego setnego gola strzelić u siebie, na stadionie Widzewa, w ostatniej kolejce z Zagłębiem Lubin. W bramce gości stał Mirosław Dreszer, wydał mu się odpowiednią „ofiarą” na jubileuszowego gola. Po meczu widzewiacy mieli odebrać medale za mistrzostwo Polski, no to już lepszych okoliczności nie mógł wyśnić. Wcześniej czekał ich jednak wyjazd do Poznania, gdzie Koniarek pojechał ze swoimi 99 golami. W Lechu bronił Gift Muzadzi. Po jakimś uderzeniu popełnił błąd, wypuścił piłkę, która trafiła pod nogi Marka. No grzechem było nie strzelić. Zły był jak cholera, bo święto wypadło w Poznaniu.
WOŁOSIK: Ha, Marek w nagrodę za setnego gola dostał wypasiony zegarek, ale dziś nie ma pojęcia, gdzie on jest. Stracił go zresztą tego samego dnia. Po powrocie do Łodzi pod stadionem czekali kibice, żeby razem świętować mistrzostwo. Po kolei wyciągali piłkarzy z autokaru. Marka zanieśli pod drugą bramkę, po przeciwnej stronie od zegara. Gdy już tam się znalazł, zorientował się, że nie ma zegarka. Inni stracili łańcuszki.
OLKOWICZ: Wyjątkowy był tamten zespół Widzewa, no i Franciszek Smuda jako przewodnik stada. Marek na wyjazdy zabierał książki, szykując się do egzaminów w szkole trenerskiej. Smuda zaczepił go w autokarze: „Co ty czytasz? Po ch...j się uczysz?”. Marek nie miał z nim najgorzej, bo grał i strzelał. Trudniej było Bogdanowi Pikucie – występował rzadko, bo w ataku biegał „Koniar”, Marek Citko czy Rafał Siadaczka. Smuda wpuścił go na końcówkę rewanżu z Bangor City, a ten strzelił jedynego gola. Miał wtedy menedżera, właściciela hurtowni alkoholi. Następnego dnia menago wysłał do klubu pismo, złośliwe-prześmiewcze, że gratuluje nosa trenerowi i takiej zmiany. Smuda się wściekł, a Pikuta był już u niego skończony. Musiał odejść.
WOŁOSIK: Zebrało się wspomnień z tamtego Widzewa. Choćby autokar, którym jeździli na mecze. Widzew dostał go w połowie lat 80. za transfer Jerzego Wijasa do Katowic. Wybrał się raz z nimi Ludwik Sobolewski. Lało, a prezes usiadł w złym miejscu, tam gdzie dach przeciekał. Woda się nazbierała i lunęła mu za kołnierz. Innym razem na środku ulicy z bagażnika wypadły torby piłkarzy. W pośpiechu musieli wszystkie zbierać. Kierowca, gdy chciał wkurzyć Smudę, bujał tym autobusem. W drodze do Warszawy na mecz z Legią o mistrzostwo Polski złapali kapcia. Uznali, że to na szczęście.
OLKOWICZ: Ale Marek to przecież nie tylko Widzew, ale i GKS Katowice, gdzie na 50-lecie klubu wybrano go do najlepszej jedenastki w historii. Jednego tylko zabrakło przy Bukowej – mistrzostwa Polski. „Gieksa” wygrywała krajowe puchary, no i nieprzerwanie przez dziesięć lat reprezentowała kraj w Europie. Ale potężnego Mariana Dziurowicza brak tego mistrzostwa denerwował, co odczuwali i piłkarze. „Koniar” nigdy w kopalni nie był, miał za to kopalniany etat. Kiedyś Dziurowicz, wkurzony po jakimś meczu, wysłał ich tam, żeby z górnikami odbierali pensje. Pieniądze wydawano w okienku. Mało ich tam nie zjedli, gdy zobaczyli, ile zarabiają. Cisnęli się jeden przez drugiego, żeby widzieć, ile piłkarz dostaje.
WOŁOSIK: Kiedyś polecieli samolotem na mecz do Szczecina. Dostali siedem goli, a część zawodników za karę musiała wracać autokarem do Katowic. Innym razem zremisowali z Motorem Lublin 4:4, a prezes zrobił awanturę w klubie i zagroził, że pójdą pracować na dół. Nie wyglądało to na żarty. Marek spotkał później na schodach kapitana zespołu, który łkał, że on nie chce zjeżdżać pod ziemię. Na szczęście rozeszło się po kościach.