WCIĄŻ MAM SWOJE AM BICJE

Jestem mocny, jadę z najlepszymi i dobrze się czuję – mówi Rafał Majka przed ostatnią częścią Giro d’italia.

KAMIL WOLNICKI: Załóżmy na początku rozmowy, że trzeci tydzień Giro d’italia odbędzie się zgodnie z planem i nie potwierdzą się żadne plotki mówiące o tym, że wyścig może zostać skrócony. Jest pan spokojny przed górskimi odcinkami?

RAFAŁ MAJKA: Jestem spokojny. W poniedziałek dzień wolny, można odpocząć, bo to naprawdę trudne i wymagające Giro. Czuję się jednak nieźle, jest dobrze.

Patrzy pan cały czas na klasyfikację generalną?

Tak, oczywiście. Mam nadzieję, że jeszcze o parę miejsc przeskoczę. Nie chcę zapeszać, ale żeby tylko forma nie szła w dół. Powinno być OK, gdy wjedziemy w góry.

Jest pan na razie szósty, do prowadzącego Joao Almeidy traci 3:18, a do podium ledwie 22 sekundy. Zagrajmy w otwarte karty: cel to miejsce w czołowej trójce?

Powiem inaczej: jest wielu zawodników w tym Giro, którzy mnie zaskakują. Takich, których w zasadzie nie brałem pod uwagę w kontekście walki w klasyfikacji generalnej. Na przykład z drużyny Sunweb. Stawiam też, że w trzecim tygodniu mocny będzie Vincenzo Nibali, ale... rywalizacja jest otwarta. Założenie drużyny było takie, żeby zmieścić się w pierwszej piątce, ale jak to wyjdzie? Sam nie wiem. Trudno mi coś powiedzieć, szczególnie po niedzielnym etapie. Nie pojechałem źle, ale dobrze też nie było. Oceniam się na czwórkę z plusem. Nie jestem w złym położeniu.

Szczyt formy ma przyjść w trzecim tygodniu?

Forma musi już być, a nie dopiero rosnąć. W sobotę bardzo dobrze wypadłem w czasówce. Tylko tu trzeba zaznaczyć jedną rzecz – mięśnie inaczej pracują na rowerze do jazdy na czas niż na zwykłym. I w niedzielę czułem pewien dyskomfort, a później troszczkę zabrakło.

Powiedział pan, że drużyna celowała w miejsce w pierwszej piątce. Dla pana czy innego kolarza Bora Hansgrohe Patricka Konrada?

Chodziło o dwóch zawodników. Widać, że obaj myślimy o klasyfikacji generalnej. Każdy z nas jedzie swój wyścig.

Jakby to ująć... Nie ma dobrej chemii.

Co mogę powiedzieć? Staram się zachowywać spokój i robię to, co mi każą. Chcę skończyć czteroletni pobyt w grupie dobrym występem w Giro d’italia. I podziękować Ralphowi Denkowi oraz sponsorom, czyli firmom Bora i Hansgrohe za ten okres. Bo w przyszłym sezonie będę się ścigał już w innej ekipie.

O tym za chwilę, ale spytam jeszcze, czy nie brakuje panu wsparcia grupy podczas Giro?

Mam Maćka Bodnara, Pawła Poljańskiego, Cesare Benedettiego, jest też Matteo Fabbro. Wykonują świetną pracę. Matteo bardzo mi pomógł w niedzielę, do tego mam z kim pogadać po polsku, bo jest też przecież Peter

Sagan. Atmosfera nie jest zła, naprawdę.

Pytam, bo w niedzielę był moment, w którym Fabbro chyba nie wiedział komu pomagać.

Pomagał mnie, a później trochę został i był przy Patricku. Trzeba się przyzwyczaić do tego, że mamy dwóch liderów. Widać to w telewizji.

Pan nie może więcej powiedzieć, ale ja mogę, bo rozmawiałem z wieloma ludźmi i większość mówi, że trudno zrozumieć taktykę pana grupy, bo kiedy gra się na dwa fronty, to można zostać z niczym.

Miejmy nadzieję, że tak nie będzie. I że ja pojadę dobry wyścig. Potrzebuję szczęścia, a jeśli jeszcze trafimy na dobrą pogodę, to może być fajnie.

Na kogo dzisiaj stawiałby pan w tym wyścigu?

Bardzo mocny jest ten chłopak z Sunwebu, który na razie zajmuje trzecie miejsce. Jai Hindley naprawdę mnie zaskoczył. W niedzielę ciągnął cały podjazd! Sunweb ma świetną pozycję wyjściową.

I nie zapominajmy o Nibalim. W 2016 roku też miał straty, a w trzecim tygodniu wygrał Giro.

Majka też wygląda nieźle.

Jestem mocny, jadę z najlepszymi i dobrze się czuję. Ludzie mają wzloty i upadki, a ja mam nadzieję, że tego uniknę. Nie chcę jednak zapeszać. Żeby tylko nie przyszła gorsza formy, to będzie dobry wyścig.

Polubił pan deszcz i chłód? Zawsze mówił pan, że w takich warunkach gorzej się spisuje, a teraz widać Majkę z najlepszymi nawet w zimnie.

Nie polubiłem w ogóle! Mam nadzieję, że w kolejnych dniach pogoda dopisze. Patrzyłem na prognozy i do piątku ma być dobrze. Ostatnio na górze były cztery stopnie i padał deszcz. Założyłem dwie kurtki,

Staram się zachowywać spokój i robię to, co mi każą. Chcę skończyć czteroletni pobyt w grupie dobrym występem w Giro d’italia.

a i tak były momenty, w których chciałem zejść z trasy. Nie lubię zimna i nigdy nie polubię, wolałbym posiedzieć przy kominku.

Wyniki testów robionych w dniu przerwy już pan zna?

Mają być wieczorem (rozmawialiśmy w poniedziałek po południu – przyp. red.), ale jestem spokojny. Nie jemy w hotelu, tylko w naszej ciężarówce, wszystko jest zaplanowane tak, żeby unikać grup. Trzymamy się w swoim towarzystwie, chodzimy w maskach. A tych testów mamy tyle, w zasadzie przechodzimy je co drugi dzień, że chyba aż tego za dużo. No ale tak trzeba, żeby mieć pewność i spokój.

Jak się panu podoba ściganie w takich czasach? Pytam, bo kibiców jest mniej, atmosfera też nie taka, do jakiej się przyzwyczailiście.

Przed koronawirusem było inaczej, wiadomo. Ścigamy się, wszystko widać w telewizji, ale kibiców jest dużo mniej. Z nimi było inaczej i tego brakuje.

W poniedziałek ogłoszono oficjalnie, że w przyszłym roku będzie pan kolarzem UAE Emirates. Rozumiem, że zobaczymy pana przy zwycięzcy tegorocznego Tour de France Tadeju Pogačarze, ale wciąż w niektórych wyścigach będzie pan mógł myśleć o sobie.

Dokładnie tak ma być. Nie jestem na tyle starym kolarzem, żeby myśleć już tylko o pomaganiu. Wciąż mam swoje ambicje. Podczas Tour de France będę pomagał Pogačarowi, wystartuję w Criterium du Dauphine, ale Giro, Vueltę czy inne etapówki będę mógł pojechać na własną rękę. Nie idę do ekipy, w której będę tylko pomocnikiem.

Podpisał pan kontrakt na rok czy dwa?

Na dwa. Dogadaliśmy się przed Giro, a formalności dopełniliśmy osiem czy dziewięć dni temu. Jestem zadowolony. Coś się zmienia, pojawia się nowa motywacja. Fajnie, naprawdę się cieszę.

Kontrakt życia czy trzeba było się pogodzić z obniżką w trudnych czasach?

Powiem szczerze: nie mogę narzekać. Widać, że jest trudno, wiele drużyn zamkniętych, ale ja mam powody do zadowolenia.

Paweł Poljański idzie z panem?

Paweł zawsze szedł ze mną, ale teraz jest tylu kolarzy na rynku, a ekipy bardzo przepełnione. Nie mogę powiedzieć, dokąd pójdzie Paweł, ale w UAE Emirates go nie będzie.

Nie jestem na tyle starym kolarzem, by myśleć tylko o pomaganiu. Giro, Vueltę i inne etapówki będę mógł pojechać na własną rękę. Nie idę do ekipy, w której będę tylko pomocnikiem.