WIELKI POWRÓT
PO PRAWIE SZEŚCIU LATACH MACIEJ SKORŻA ZNOWU MA ZOSTAĆ TRENEREM LECHA POZNAŃ. ZASTĄPI ZWOLNIONEGO DARIUSZA ŻURAWIA.
To już jest koniec. We wtorek przed południem Żuraw został zwolniony. Szefowie klubu z Wielkopolski bardzo starali się uniknąć zmiany szkoleniowca w trakcie sezonu, ale wreszcie dali za wygraną. Po sobotniej porażce 1:2 z fatalną Cracovią (to pierwsze ligowe zwycięstwo Pasów w tym roku!) pogodzili się z tym, że lokomotywa stoi na stacji i z tym maszynistą już nie ruszy z miejsca. Umowa z Żurawiem została rozwiązana. Nieco ponad sześć miesięcy po tym, jak szczęśliwi kibice skandowali jego imię i nazwisko po awansie do fazy grupowej Ligi Europy, 48-letni trener został bezrobotny.
Miodowe miesiące
2 października 2020 roku nad ranem fani czekali pod INEA Stadionem na zespół, który kilkanaście godzin wcześniej w Belgii w IV rundzie eliminacji LE pokonał Charleroi (2:1) i po pięciu latach przebrnął przez kwalifikacje i trafił do fazy grupowej. Były race, śpiewy, tańce. – Dariusz! Żuraw! Dariusz! Żuraw! – w pewnym momencie zaintonowali wspólnie kibice oraz zawodnicy. Lekko onieśmielony szkoleniowiec wyszedł przed szereg i w ramach podziękowań ukłonił się. Nie mógł się spodziewać, że jego miodowe miesiące w Lechu powoli dobiegają końca. Miesiące, bo Kolejorz imponował (mniej lub bardziej) od maja do początku listopada ubiegłego roku. Po triumfie nad Belgami przyszło efektowne zwycięstwo nad Piastem Gliwice (4:1), mimo porażek niezła gra w fazie grupowej LE z Benficą Lizbona (2:4) oraz Rangersami (0:1) oraz wygrana ze Standardem Liege (3:1). Później było już tylko gorzej.
Żuraw tłumaczył kiepskie wyniki kontuzjami i zmęczeniem kluczowych piłkarzy, co wydawało się być w zgodzie z faktami. Dyrektor sportowy Tomasz Rząsa powtarzał co prawda, że pod względem kadrowym Kolejorz jest gotowy do rywalizacji na trzech frontach (ekstraklasa, Puchar Polski, Liga Europy), jednak akurat to okazało się brednią. Gdyby tak było, to w pewnym momencie rundy jesiennej Jakub Moder i Tymoteusz Puchacz nie mieliby więcej rozegranych minut od wielu reprezentantów Polski z Robertem Lewandowskim na czele.
Wiarę w wyjaśnienia Żurawa dawali również działacze, w związku z tym przedłużyli kontrakt z trenerem do czerwca 2023, zimą sprowadzili nowych środkowych obrońców (Antonio Milicia, Bartosza Salamona) oraz napastnika (Arona Johannssona) i czekali, aż drużyna zacznie odrabianie strat. Tyle że nic takiego nie nastąpiło. W tym roku Lech zdobył zaledwie 44 procent punktów, które były do zgarnięcia i nie był to przypadek. Kolejorz po prostu prezentował się słabo. Szczyt niemocy osiągnął w rozgrywanym przed przerwą na eliminacje mistrzostw świata spotkaniu z Jagiellonią Białystok, kiedy poniósł porażkę 2:3, mimo że prowadził 2:1, a przeciwnicy stracili jednego piłkarza (czerwona kartka Błażeja Augustyna). – Trudno znaleźć słowa, żeby opisać to, co się wydarzyło – powiedział wtedy bezradny Żuraw.
Za to kibicom wicemistrzów kraju nie brak sformułowań podsumowujących grę zespołu w ostatnich miesiącach, tyle że przede wszystkim są to przekleństwa i nie wypada ich cytować. Bo przecież jeszcze wcześniej Kole
jorz cudem uporał się z I-ligowym Radomiakiem (1:1 i 4:3 w karnych) w 1/8 finału Pucharu Polski, aczkolwiek tylko po to, by całkowicie zasłużenie odpaść w kolejnej fazie po porażce u siebie z Rakowem Częstochowa (0:2).
Nie chcieli, ale musieli
Mimo kompromitacji w meczu z Jagą działacze ciągle chcieli uniknąć rozstania z Żurawiem już teraz. Przeraża ich wspomnienie sezonu 2019/20, w którym ekipę z Poznania prowadziło trzech szkoleniowców i stąd pomysł weryfikacji trenera dopiero po finiszu rozgrywek. Dlatego zawodnikom skrócono wolne w trakcie przerwy na mecze reprezentacji, zorganizowano indywidualne rozmowy oraz sesje z psychologiem. Wszystko po to, by... ponieść porażkę z Cracovią trenera Michała Probierza, który z powodu fatalnych wyników zdążył już nawet podać się do dymisji. Żuraw chętnie podkreśla, że nie dostał nic za darmo. Że na wszystko zapracował i że przecież wiosną 2019 również musiał liczyć się presją, ponieważ władze oceniały każdy jego krok jako szkoleniowca tymczasowego, zanim ostatecznie powierzyły zespół. Ale tym razem nie podołał odpowiedzialności. Prowadził Lecha od 31 marca 2019 i w tym czasie drużyna prezentowała się zgodnie z oczekiwaniami tylko przez siedem miesięcy. O ile trudności w pierwszym etapie jego pracy można tłumaczyć okresem przejściowym, o tyle fatalnych wyników w ostatnich miesiącach nie da się wyjaśnić inaczej niż błędami lub brakiem umiejętności Żurawa. I choć działacze bardzo nie chcieli go zwalniać, w końcu musieli to zrobić.