Kielecki zespół zapłacił w Lidze Mistrzów wysoką cenę za odmłodzenie składu.
Odpadnięcie Łomży Vive Kielce w 1/8 finału to niespodzianka i rozczarowanie. Ale czy sensacja? Na pewno nie.
Odkąd kielczan prowadzi Talant Dujszebajew, czyli od początku 2014 roku, Vive trzy razy odpadało w 1/8 finału Ligi Mistrzów, raz w ćwierćfinale, trzykrotnie doszło do Final Four (raz wygrywając całą LM), a raz rozgrywki przerwano po fazie grupowej. W dwumeczach przegrywało kolejno z Rhein-neckar Löwen, Montpellier, Paris Saint-germain i teraz z HBC Nantes. I właśnie ta ostatnia porażka boli najbardziej.
Niski procent w bramce
A boli, bo mistrzowie Polski uchodzili za faworyta tej rywalizacji, co zresztą potwierdzili w pierwszym meczu, wygrywając 25:24. Okazało się, że ten wynik uśpił czujność szczypiornistów Vive, co wytknął im na pomeczowej konferencji trener Dujszebajew. – To problem, jeśli w pierwszym meczu wygrywa się jedną, dwiema bramkami na wyjeździe. To niebezpieczny wynik. Nikt tego nie zrozumiał. Dlatego będziemy oglądać ćwierćfinałowy mecz Veszprem z Nantes w telewizji – stwierdził smutno szkoleniowiec. Mówiąc „nikt tego nie zrozumiał”, musiał mieć na myśli swoich graczy, bo to w końcu oni biegali tego dnia po boisku w Hali Legionów. W ustach Dujszebajewa, unikającego jak ognia krytykowania piłkarzy, takie słowa dają do myślenia. Zwłaszcza że kielczanie mieli tydzień bez meczów i podróży, aby przygotować się do rewanżu z Nantes pod każdym względem, a mentalnym szczególnie. Po spotkaniu głowę (bardzo mocno zresztą ostrzyżoną) posypał popiołem kapitan Vive Andreas Wolff. 30-letni bramkarz odbił w rewanżu z Nantes zaledwie 16 procent rzutów. – Jestem odpowiedzialny za tę przegraną – przyznał. Obarczanie Niemca winą za pożegnanie Vive z Ligą Mistrzów nie ma większego sensu (zresztą w ogóle szukanie teraz winnych to słaby pomysł), jednak trzeba przyznać, że po Wolffie można i należy oczekiwać więcej. Kiedy dwa lata temu jako wielka gwiazda przychodził do Kielc, trener Dujszebajew powiedział, że w meczach Ligi Mistrzów oczekuje od niego około 40-procentowej skuteczności. W tym sezonie Andi bronił w 14 spotkaniach LM (w dwóch pozostałych nie wszedł z ławki) i w żadnym z nich nie osiągnął tych 40 procent. Mecze na ponad 35 procent zdarzyły mu się trzy – z Pickiem, Elverum i Mieszkowem – wszystkie jesienią. W tym roku forma Wolffa to katastrofa, na siedem starć tylko raz (!) uzyskał ponad 25 procent (w Nantes), a w całym sezonie Champions League jego średni wynik to ledwie 26,6 proc. Zresztą jego zmiennik Mateusz Kornecki też spisywał się słabo (25,1 proc., w tym roku maksymalnie 31 proc. z Elverum, skuteczność przy rzutach karnych 0/12). A przecież Vive zatrudnia specjalistę od szkolenia bramkarzy Tomasza Błaszkiewicza, który latem zastąpił w tej roli Sławomira Szmala.
Ogromna liczba meczów
Oczywiście obarczenie odpowiedzialnością bramkarzy byłoby dużym uproszczeniem, bo to tylko jeden z problemów. Prawie całe Vive po prostu w tym roku gra dwa razy gorzej niż jesienią. Prawie, bo złego słowa nie można powiedzieć na Alexa Dujszebajewa, ale opieranie na geniuszu jednego zawodnika wyniku zespołu w Lidze Mistrzów nie ma szans powodzenia. Generalnie Francuzi obnażyli słabości Kielc – różnicę między czterema, pięcioma liderami a resztą zespołu, falującą (a ostatnio dołującą) formę tychże liderów, być może też nawarstwione zmęczenie. Nie można bowiem zapominać, że aż 14 kielczan było na mistrzostwach świata, a w lutym i marcu Vive w PGNIG Superlidze i LM rozegrało siedemnaście meczów. Siedemnaście! W tym dziewięć wyjazdowych. Dla porównania Nantes grało 13 razy, w tym tylko czterokrotnie na wyjeździe. Przy takiej dawce grania i jeżdżenia tąpnięcie musiało w końcu nastąpić i tak się stało w środę. Na przyszły sezon zmiany w składzie Vive miały być kosmetyczne, te poważne ograniczały się właściwie do wymiany na skrzydle Angela Fernandeza na Dylana Nahi. Po tym, co się wydarzyło, prezes Bertus Servaas i trener Dujszebajew będą musieli zweryfikować plany. Tym bardziej że Daniel Dujszebajew wróci do gry po kontuzji dopiero za rok, po zerwaniu więzadeł jest też Haukur Thrastarson, a Igor Karačić permanentnie narzeka na zdrowie i jego dobre mecze można policzyć na palcach jednej ręki. Chorwat ma 33 lata i wątpliwe, by w przyszłym sezonie nagle ozdrowiał. Sytuacja na środku rozegrania zrobiła się nieciekawa, a na innych pozycjach w drugiej linii też szału nie ma. Mistrzowie Polski przekonali się też, jak to jest grać bez jedynego klasowego lewoskrzydłowego, gdy wypadł Fernandez.
Vive ma siedmiu, ośmiu zawodników na poziomie fazy pucharowej Ligi Mistrzów. W tym sezonie za odmładzanie składu w Kielcach zapłacono wysoką cenę. Kolejny może się okazać lepszy, ale bez wzmocnienia składu wcale nie musi. A czasu na rozwiązanie problemów nie ma tak wiele.