Połączona kadra dała radę
Zmiana w systemie pracy reprezentacji przyniosła efekty. Zawodnicy podnosili poziom. Przynajmniej większość z nich.
Po zakończeniu sezonu 2019/20 włodarze polskich skoków postanowili zrezygnować z podziału na kadrę A i B. Opiekę nad połączoną kadrą narodową przejął dotychczasowy trener pierwszej reprezentacji Michal Doležal, zaś dotychczasowy trener zaplecza Maciej Maciusiak został asystentem Czecha. Zmiana miała pomóc zawodnikom „drugiej linii” zbliżyć się poziomem do liderów reprezentacji, która opiera się na weteranach. W pierwszym sezonie funkcjonowania kadry narodowej rekordowo w PŚ punktowało 11 zawodników, o trzech więcej niż w ubiegłym sezonie. Skoczkiem spoza ubiegłorocznej kadry A, który poczynił największe postępy, był Andrzej Stękała. Zawodnik z Dzianisza zajął 16. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (przez ostatnie 4 sezony w ogóle nie punktował). W całym sezonie zgromadził 473 punkty, a dla porównania w najlepszej dotąd edycji 2015/16 – 105. W lutym po raz pierwszy w karierze stanął na pucharowym podium, zajmując 2. miejsce w Zakopanem. Ponadto był częścią brązowych drużyn z mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w Obertdorfie oraz MŚ w lotach narciarskich w Planicy. W ostatnich miesiącach mówiono i pisano o nim wiele, najczęściej bardzo pozytywnie. Najlepsze sezony
PŚ w karierze zaliczyli również inni, chociaż ich wyniki nie były tak spektakularne. Klemens Murańka zajął 31. miejsce i wystąpił nawet w finałowym konkursie w Planicy. Zdobył też najwięcej punktów
– 132, czyli o 9 więcej niż w najlepszym dotychczasowym sezonie 2013/14. Dla porównania w ostatnich 5 edycjach zgromadził ich łącznie zaledwie 48. Ciągle czeka jednak na pierwsze pucharowe podium, chociaż otarł się już o nie w Willingen, gdzie zresztą podczas kwalifikacji pobił rekord obiektu.
Progres zaliczył również Aleksander Zniszczoł. W ubiegłym roku zmagania w elicie zakończył z 18 punktami, teraz – 81. Ponad połowa to zdobycz z weekendu w Niżnym Tagile, gdzie zabrakło liderów naszej kadry, ale fakty są takie, że Zniszczoł również miał najlepszy sezon w PŚ w karierze, zarówno jeśli chodzi o miejsce, jak i dorobek punktowy. Do wymienionej trójki dołożyć możemy jeszcze Pawła Wąska. Przed rozpoczęciem zimy mógł się pochwalić jedynie 4 oczkami. W tym sezonie nie tylko częściej pojawiał się w PŚ, ale też trafiał do drugiej serii. W Rosji zajął najlepsze w karierze 6. miejsce, a finalnie z 62 punktami został 45. skoczkiem sezonu. Tak jak w przypadku pozostałych przywołanych zawodników, mówimy o życiowym osiągnięciu, chociaż z pewnością nie jest to poziom, na którym zawodnik chciałby pozostać. Na korzyść Wąska w tym zestawieniu przemawia wiek. W czerwcu skończy 22 lata. Pozostałym poszło gorzej. Tomasz Pilch przystępował do zimowej rywalizacji po obiecującym lecie. W PŚ wywalczył jednak zaledwie jeden punkt, podobnie jak trzy lata wcześniej. Na osłodę, oprócz triumfu w konkursie PK w Brotterode, Pilchowi pozostaje złoto grudniowych mistrzostw Polski w Wiśle. Jeszcze mniej powodów do radości mają dwaj ostatni zawodnicy kadry – Kacper Juroszek i Jarosław Krzak. Oni w PŚ w tym sezonie w ogóle nie zapunktowali.