PRAWDA CZASU, PRAWDA EKRANU, PRAWDA...

Scena pierwsza. Chłopak w niebieskiej bluzie wychodzi na mały pomost nad pustym jeziorem gdzieś w środku lasu. Potem rąbie drewno i dorzuca do pieca. – Sauna gotowa – mówi, zanim widzom ukazują się jego gołe pośladki, gdy wchodzi do środka. To Valtteri Bottas, który właśnie w domu w Finlandii szykuje się do kolejnej (nieudanej) kampanii przeciwko Lewisowi Hamiltonowi w Mercedesie. Tak właśnie chce nam przedstawić Formułę 1 Netflix. Jako ludzką, bliższą temu, co przeżywamy na co dzień w swoich środowiskach, czy to jest szkolna klasa, czy open space korporacji. Mechanizmy, emocje, relacje są takie same. – Pokażemy Wam Formułę 1, jakiej nie znacie – taka myśl przyświecała Netfliksowi, gdy w 2018 roku jego kamery po raz pierwszy weszły do padoku. Pełnego nie nadludzi, nie herosów, ale facetów, którym towarzyszą na co dzień normalne uczucia. Takich jak my, tylko z fajniejszą pracą.

A skoro takich jak my, to też często znajdujących się w układach, czasami niesprawiedliwie traktowanych, czasami będących ofiarami polityki, czasami takich, którzy muszą robić dobrą minę do złej gry. Formuła 1 to świat doskonałych mówców i wszechobecnego PR-U. Netflix mówi „sprawdzam”. Toto Wolff w mediach: – Bottas i Hamilton na początku sezonu dostają od nas równe szanse, jak zawsze. Obaj nasi kierowcy powinni być w stanie zostać mistrzami świata i nie wyobrażam sobie zaczynania z jasnym numerem 1 i numerem 2.

Valtteri Bottas w „Drive to Survive”: – Wielu członków zespołu, mimo że tego nie przyzna, podświadomie stawia nas w hierarchii jako kierowcę numer 1 i kierowcę numer 2. Były chwile, gdy musieli zadać sobie pytanie: „Czy traktujemy Lewisa i Valtteriego tak samo?”.

Scena druga. Soczi 2018. Hamilton walczy o mistrzostwo świata z Sebastianem Vettelem. Ma już wprawdzie 40 punktów przewagi nad Niemcem, ale Mercedes nie czuje się bezpiecznie. Każe jadącemu po zwycięstwo Bottasowi puścić Lewisa i oddać wygraną jemu. Toto Wolff po wyścigu: – Valtteri jest fantastycznym graczem zespołowym. Lewis był z tyłu, a gdy powiedzieliśmy mu, żeby zamienili się pozycjami w zakręcie numer 13, od razu to zrobił. To jest to, czego zespół potrzebuje, potrzebuje polegać na tych facetach, tak samo jak oni polegają na nas. Brzmi jakby wszystko poszło gładko, prawda? Gramy do jednej bramki, jesteśmy wielkim sportem zespołowym. Przełknęliśmy tę gorzką pigułkę, ale wszyscy zdajemy sobie sprawę, co trzeba było zrobić. To posłuchajmy Bottasa w „Drive to Survive”: – Byłem wściekły. Zastanawiałem się, po co to w ogóle robię. Zastanawiałem się nawet nad odejściem. Po wyścigu stwierdziłem, że więcej tego nie zrobię.

Nie brzmiałoby tak ładnie w komunikacie prasowym.

Scena trzecia. Soczi, ale już 2020 rok. Lewis Hamilton w tym wyścigu może dogonić Michaela Schumachera i wyrównać jego rekord 91 zwycięstw w Formule 1. Tor w wiosce olimpijskiej jest specyficzny – z długą prostą po starcie, gdy korzystniej jest ruszać z trzeciej pozycji niż z drugiej. Jak w kolarstwie – ktoś przebija się przez powietrze przed tobą, więc tobie łatwiej o przyspieszenie. Tak patrzy zawodnik, który chce wygrać. Dla zespołu ważniejsze jest natomiast zajęcie pierwszego rzędu, aby drugi kierowca bronił zdobywcę pole position przed atakami tego trzeciego. Pod koniec kwalifikacji Bottas już wiedział, że przegrał z Hamiltonem. I wiedział, że drugie miejsce oznacza mniejszą szansę na wygraną. Co więc zrobił? Poholował Maksa Verstappena w konkurencyjnym Red Bullu. Zagrał dla siebie. Nie dla zespołu. Verstappen skończył z drugim czasem, Mercedes bez ósmego z rzędu podwójnego zwycięstwa w kwalifikacjach, Bottas – z wściekłością ekipy. Bottas: – Rozczarowanie zespołu było dla mnie niezrozumiałe. Przecież wiadomo było, że trzecie pole jest lepsze niż drugie.

Wiadomo by było w teamie, który faktycznie po równo wspiera obu kierowców. W ten weekend liczył się jednak tylko rekord Hamiltona. W niedzielę jednak Lewis wykonał próbny start w niebezpiecznym miejscu i dostał karę. Skończył trzeci. Grand Prix Rosji wygrał Valtteri Bottas. Gdy on świętował, jego szef był u sędziów w sprawie kary dla Lewisa. Toto Wolff po wyścigu: – Musimy być zadowoleni z miejsc 1 i 3. To żadna tragedia.

On i inżynierowie wyszli z toru przed pamiątkowym zdjęciem, które tradycyjnie wykonują zwycięzcy. Bo odroczenie wyrównania rekordu Schumiego było dla nich tragedią. Ale w zespole nie ma numeru 1 i numer 2, prawda? – To chyba dobry moment, żeby odnieść się do krytyków. Do tych, których to dotyczy: „Pieprzcie się” – powiedział Valtteri po przekroczeniu linii mety. Dzień wcześniej przeczytał komentarz w internecie. Że się do niczego nie nadaje, że Lewis i tak go pokona.

Oczywiście opisałam Państwu tylko jeden odcinek. Gdy oglądam inne, mam dużo pretensji do Netfliksa. Za przesadzoną hollywoodzką narrację (Romain Grosjean 5 minut w promieniach, zamiast 30 sekund). Za tworzenie historii tam, gdzie ich nie ma, za kreowanie nieistniejących konfliktów (Norris – Sainz w Mclarenie) i pomijanie historii naprawdę ważnych (ani słowa o koronawirusie Hamiltona i debiucie w Mercedesie George’a Russella). Z misji: pokażemy wam Formułę 1, jakiej nie znacie, miejscami zrobiło się: pokażemy wam Formułę 1, jaką sobie wymyśliliśmy. Zrobiło się albo za słodko, albo za dramatycznie. Wciąż jednak dźwiękowiec Netfliksa, który ćwiczy bicepsy chodząc po padoku z mikrofonem zawieszonym wysoko nad głowami na kilkumetrowym wysięgniku, słyszy więcej niż kiedykolwiek zobaczymy w ogólnym przekazie. A kamera łapie historie ludzi, które możemy tylko tam zobaczyć. Spiętych szefów, zdenerwowanych komentarzem w necie kierowców, bezradnych mechaników, plotkującą konkurencję. Jak w życiu każdego z nas. Jest w „Drive to Survive” dużo prawdy ekranu, ale jest prawda.