Hamann nie mógł mówić poważnie
Powoli kończy się serial pod tytułem „Pogoń Lewandowskiego za rekordem Gerda Müllera”. Robert zrównał się z legendarnym Niemcem, mimo wielu przeciwności losu. Polski napastnik jeszcze nigdy nie opuścił aż tylu spotkań w jednym sezonie Bundesligi, a mimo to dokonał czegoś niesamowitego. Mam jednak nadzieję, a wręcz jestem przekonany o tym, że to nie koniec. Ostatni odcinek tego trzymającego w napięciu serialu zobaczymy w najbliższy weekend. Moim zdaniem Robert zdobędzie przynajmniej jedną bramkę w starciu z Augsburgiem, przeciwko któremu lubi grać. Poza tym widać, że na sukces naszego napastnika pracuje cały zespół, a jeszcze niedawno zastanawialiśmy się, czy tak będzie. Spekulowano, że pobicie rekordu Müllera przez polskiego piłkarza nie wszystkim jest na rękę. Od początku patrzyłem na takie tezy z przymrużeniem oka, bo to zawodowy futbol, w którym nie ma miejsca na takie intrygi. Nawet jeśli część niemieckich ekspertów uważa inaczej, to w samym Bayernie nie spodziewałbym się braku profesjonalizmu i gry nie fair. Jestem przekonany, że Robert przejdzie do historii, ale już jako samodzielny lider. Chodzi mi oczywiście o słowa Dietmara Hamanna, który powiedział, żeby z szacunku do rekordu Müllera Bayern zabronił występu Lewandowskiemu. Znamy się z Didim dobrze, ale ten komentarz traktuję jako satyryczny. To poważny komentator i były bardzo dobry zawodnik, więc nie mógł tego mówić poważnie. Idąc tym tokiem myślenia, my powinniśmy nakazać Rafałowi Gikiewiczowi przepuścić każdy strzał Lewego w następnym meczu, żeby ten jeszcze bardziej wyśrubował rekord. Sam Robert pokazał największy szacunek dla Gerda w ostatnim meczu, pokazując jego podobiznę na swojej koszulce.
Za nami Bitwa o Anglię, ale na szczęście już na boisku. Choć fani Czerwonych Diabłów próbowali wyprowadzić zespół Liverpoolu z równowagi, blokując przejazd ich autokaru. Można powiedzieć, że udało się to tylko w małym stopniu, bo pierwsze minuty The Reds na Old Trafford były nerwowe. Piłkarzy Jürgena Kloppa obudziła dopiero strata bramki. Potem Liverpool przypomniał sobie, że potrafi grać w piłkę, w dodatku całkiem nieźle. The Reds dali w Manchesterze prawdziwy koncert, pokazując swoje najlepsze oblicze, które znamy z poprzednich dwóch sezonów. Może nie była to jeszcze forma na miarę koncertu The Beatles, ale ważne, że fałsz widzieliśmy tylko na początku. Odwrócenie losów spotkania na tak trudnym terenie, jakim jest Old Trafford, może natchnąć zespół na pozostałe spotkania. Trudno, aby było inaczej, skoro rywalizowały ze sobą dwa najbardziej utytułowane kluby w Anglii. Zastanawiałem się przed meczem, czy zobaczymy poziom pierwszego ligowego starcia tych zespołów (0:0), czego by nikt nie chciał, czy może jednak obie drużyny dadzą nam równie dużo emocji, co w meczu Pucharu Anglii (3:2 dla Manchesteru). Na szczęście piłkarze wybrali drugą opcję, imponował zwłaszcza Liverpool. Aż można żałować, dlaczego w przekroju całego sezonu The Reds nie byli w stanie zdobyć kilku punktów więcej. Uważam jednak, że jeśli Liverpool do końca utrzyma taką dyspozycję, to będzie w stanie wdrapać się na czwarte miejsce, czym uratowałby przeciętny sezon. Ewidentnie Klopp wyprowadza The Reds na prostą.