Plan zrealizowany od A do Z
BARTOSZ GĘBICZ: Czy uważa pan Rzym za turniej, w którym przeżył z Igą najwięcej emocji w karierze? Happy end, wspaniały wynik, ale wcześniej „bieg z przeszkodami”, kilka trudnych spotkań i do tego podwójna sobota z rywalizacją z Jeliną Switoliną oraz Cori Gauff... PIOTR SIERZPUTOWSKI: Wrażeń faktycznie uzbierało się sporo, tych dodatkowych rzeczywiście też. Ale trudno mi porównywać, czy tu było najwięcej adrenaliny, stresu czy wyzwań. Tenis to taka dyscyplina, w której nie masz czasu, by się nad tym zastanawiać. Niczego nie da się w nim przewidzieć z wyprzedzeniem. Oczywiście są jakieś ramy na sezon, ale także elastyczność i błyskawiczne reagowanie na wszystko, co dookoła. Choćby pogoda może poprzestawiać nas tak, że za chwilę rozmawiamy o kwestiach, których poprzedniego dnia w ogóle się nie spodziewaliśmy. Ale podsumowując tydzień – kluczowy był pojedynek z Baśką (Barborą Krejcikovą – przyp. red.), w którym Iga broniła meczboli. Dużo rzeczy odmienił. Wiary bardzo dodało starcie z Jeliną, która na Foro Italico dwukrotnie wygrywała i którą doskonale znaliśmy ze wspólnej kwarantanny przed Australian Open. Ona się tu świetnie czuje, walczyła o kolejny sukces i wiedziałem, że to zwycięstwo przyniesie dużo dobrego. Z kolei z Cori...
... w której niektórzy widzą nową Serenę Williams...
No nie, nie porównujmy jej jeszcze do legendy, choć półfinał z nią wymagał na pewno sporo solidności. Gauff brakuje może nieco finezji, ale wszystko trzeba z Amerykanką wypracować czy wręcz jej wyrwać. Najbardziej cieszę się z tego, że Iga rozegrała we Włoszech różne spotkania. Na finał z Karoliną Pliškovą także miała inną taktykę. To był tydzień ciekawych egzaminów, także mentalnych, co z punktu widzenia Igi oznacza następny ważny etap rozwoju.
Czy nasza tenisistka jest na sto procent przygotowana do obrony tytułu w Paryżu?
Plan przed Rolandem Garrosem zrealizowaliśmy od A do Z. I jeśli chodzi o trening w Hiszpanii, i liczbę meczów, i wszystkie inne parametry. W Rzymie spędziliśmy sporo czasu, przed turniejem szykowaliśmy się do występu w klubie Zbigniewa Bońka – Parioli. Chciałbym mu jeszcze raz bardzo podziękować za zaproszenie. Fajnie, że daleko od Polski można liczyć na takie wsparcie. Na obiekcie prezesa gościlibyśmy dłużej, ale musieliśmy już wchodzić do bańki. Wracając jednak do pytania, nie wolno też zapominać o jednym – długofalowy sposób na ziemię to jedno, a konkretne starty zupełnie co innego. A więc o tym, co wyjdzie, a co nie, ostatecznie tak naprawdę przekonamy się dopiero we Francji.
Iga tryska energią, jest bardzo dynamiczna, na tle rywalek to okaz zdrowia. Tymczasem wiele gwiazd, a to przecież nie końcówka sezonu, ma już problemy z kontuzjami. Simona Halep i Ashleigh Barty nie dokończyły startu w Italii. Czy to będzie rzutować na to, co zdarzy się w Paryżu?
Urazy to część zawodowego sportu. Zawsze były, są i będą elementem widowiska. Tego nie przeskoczymy. Rumunka miała wyjątkowego pecha (doznała kontuzji mięśnia łydki – przyp. red.). U Australijki, wydaje mi się, zadecydowało ogólne przemęczenie. Ona ostatnio dużo grała, do końca walczyła w Stuttgarcie i Madrycie, no i teraz to wszystko się skumulowało. Nie sądzę jednak, by w kontekście Garrosa było to z jej punktu widzenia coś bardzo groźnego. Ashleigh to świetna, wszechstronna, bardzo świadomie postępująca zawodniczka.
Teraz jest łatwiej, bo medycyna i techniki regeneracyjne poszły do przodu?
Pamiętam, ile razy wróżono Rafie, że przy swoim stylu szybko skończy karierę, że kolokwialnie mówiąc, długo już nie pociągnie. Dziś ma prawie 35 lat i ciągle jest na topie. A więc te przepowiednie i obawy nie zawsze wpływają na przyszłość w takim stopniu, jak się spodziewamy i jak się na pierwszy rzut oka wydaje. Wierzę, że Halep i Barty zagrają w Paryżu w pełni sił. Życzę im teraz jak najszybszego powrotu do zdrowia.
Czy tegoroczny Roland Garros będzie nieco łatwiejszy niż poprzedni? Wiadomo, że odbędzie się wiosną, a nie jesienią, ale chyba dostaniecie też więcej swobody. Organizatorzy zaplanowali między innymi tzw. godzinę wolności.
W Rzymie mieliśmy dwie.
Co te chwile tak naprawdę znaczą?
Można opuścić hotel lub obiekt i na przykład pójść na jogging czy na spacer. Tour opiera się dziś na zaufaniu. Gdyby zawodowiec, który jest osobą publiczną, złamał regulamin, zostałby zaraz ukarany. A więc nikt nie próbuje robić czegoś, czego nie wolno. W zamian pojawia się ta odrobina komfortu, którego wcześniej przez miesiące nie było. Ta procedura pozytywnie wpływa na kondycję psychiczną ludzi.
Najbardziej cieszę się z tego, że Iga rozegrała we Włoszech różne spotkania. To był tydzień ciekawych egzaminów, co z punktu widzenia Igi oznacza następny ważny etap rozwoju.