TURBO POGOŃ
KAMIL GROSICKI WRÓCIŁ DO SZCZECINA I OD RAZU NATCHNĄŁ PORTOWCÓW. ZDOBYLI CZTERY GOLE I ZMIETLI STAL.
Ciągle nie wiadomo, co zadecydowało, że po II wojnie światowej do Szczecina nie dotarła wileńska inteligencja. Ponoć kadra naukowa Uniwersytetu Stefana Batorego była już nawet w pociągu jadącym na Pomorze Zachodnie, ale wysiadła po drodze – w Toruniu. Ostatecznie Uniwersytet Szczeciński powołano dopiero w 1984 roku. Pech? Przypadek? Cóż, wydawało się, że w pewnym sensie historia zatoczy koło ostatniej zimy, kiedy szczecinianin Kamil Grosicki, zamiast do Pogoni, trafi do innego ze swoich poprzednich klubów – Legii Warszawa lub Jagiellonii Białystok. Wysiądzie gdzie indziej, jak dekady temu profesorowie z Wilna.
Koniec końców Grosicki został w Anglii do końca czerwca, kiedy przestał obowiązywać jego kontrakt z West Bromwich Albion, a od dobrego miesiąca ćwiczył indywidualnie. Co prawda w rodzinnym mieście, ale to było za mało, by łączyć go z Portowcami. Bo i dlaczego? Niby mówił, że chciałby kiedyś wrócić, tylko że z takimi zapowiedziami różnie bywa. Dlatego nic dziwnego, że kiedy przed początkiem sobotniego meczu ze PGE Stalą Mielec prezes Granatowo-bordowych Jarosław Mroczek wywołał Grosickiego, widownia oszalała. Dotrzymał słowa! Naprawdę wraca!
Koniec tułaczki
Opowieść o „ucieczce” inteligencji to jedna z głównych składowych tożsamości Szczecina, dobitnie potwierdzająca jakoby stolicę Pomorza Zachodniego prześladował pech, sankcjonująca fatalizm. Ostatecznie do miasta nad Odrą przetransponowano z Kresów pomnik Kornela Ujejskiego i nazwę drużyny piłki nożnej – Pogoń. Może ten powrót Grosickiego właśnie do Granatowo-bordowych to kolejny, ale już nowy symbol? – Witaj w domu, Kamilu! – tymi słowami powitał pomocnika prezes Mroczek w sobotę. Choć 83-krotny reprezentant Polski ze Szczecina wyprowadził się w połowie 2007 roku, portowe miasto faktycznie nigdy nie przestało być jego domem. Czasem w przerwie między rozgrywkami można go było zobaczyć kopiącego piłkę na orlikach z kumplami, m.in. Bartoszem Ławą czy Maciejem Stolarczykiem. Innym razem zjawił się na meczu Vi-ligowej Arkonii, ponieważ akurat prowadził ją jego przyjaciel Arkadiusz Kondraciuk. Dla większości Polaków jest „Grosikiem”, ale dla dawnych znajomych ze szkoły czy boiska to „Opel”. Jako dziecko trenował w koszulce francuskiego Girondins Bordeaux, którego sponsorował niemiecki koncern samochodowy i stąd pseudonim. Kiedy w 2006 roku debiutował w ekstraklasie, ciągle był „Oplem”.
Czas „Grosika” miał dopiero nadejść. No dobrze, tylko jak to się stało, że akurat teraz zdecydował się na powrót do Pogoni? – Sygnały, że i Kamil byłby zainteresowany dołączeniem do zespołu, i my byśmy tego chcieli, pojawiały się od dobrego roku. Ale wówczas nie było żadnych
szans na porozumienie, nasze możliwości i jego oczekiwania dzieliła przepaść. Jednak życie potoczyło się tak, że Kamilowi było nieco trudniej znaleźć nową drużynę, a nam łatwiej zapytać, czy ciągle jest zainteresowany powrotem. Bardzo nam zależało, by przeprowadzić właśnie transfer tak dużego kalibru. Z kolei Kamil zaczął się zastanawiać, w jaki sposób to życie dalej układać. Cóż, w pewnym wieku człowiek woli się nieco bardziej skoncentrować na rodzinie, osiąść na miejscu, zamiast znowu jechać w nieznane. I on, i jego najbliżsi mieli dosyć tułaczki. Obie strony mocno wyszły sobie naprzeciw i dlatego Kamil zagra w Pogoni – wyjaśnia w rozmowie z nami Mroczek.
– Długo trwały negocjacje?
– pytamy.
– Nie, tyle, ile zazwyczaj. Odkąd rozmowy przyjęły poważny obrót, szybko doszliśmy do porozumienia.
– A kiedy przyjęły poważny obrót? Tydzień temu? Miesiąc? – drążymy. – Zdecydowanie prędzej miesiąc niż tydzień – odpowiada prezes Portowców.
Wszyscy wzruszeni
Grosicki ostatni sezon miał słaby, w Premier League wystąpił trzykrotnie, ostatni raz w styczniu, potem zagrał w trzech spotkaniach rezerw i na tym koniec. Ma 33 lata i w klubie są przekonani, że daleko mu do emerytury, dlatego podpisano ze skrzydłowym dwuletni kontrakt z opcją przedłużenia o 12 miesięcy. – Kamil to rówieśnik Roberta Lewandowskiego. To ciągle facet do grania i kto wie, może dobrymi meczami w Pogoni zapracuje na powołanie od Paulo Sousy? – mówi Mroczek.
W momencie prezentacji Grosickiego szef Granatowo-bordowych widocznie się wzruszył. – Nie spodziewałem się, że Kamil wygłosi taką przemowę. Myślałem, że powie standardowe dwa zdania, tymczasem ewidentnie przygotował sobie, co chce przekazać kibicom. To chłopak stąd, urodził się tutaj, wychował w tym klubie, jest z nami silnie związany. Co więcej, rozumie wartości, które są w życiu ważne i potrafił wyrazić to słowami. Całował herb i to nie było na pokaz. Obserwowałem go uważnie przed podpisaniem kontraktu, w trakcie, później podczas sesji zdjęciowej i widziałem, że on też był wzruszony. I to tak bardzo, że nie mógł się uśmiechnąć z emocji. Takie rzeczy mnie ruszają, co poradzić – wyjaśnia Mroczek.