Same chęci nie wystarczą

Puszczą go czy nie puszczą? Tym żyjemy od kilkunastu dni i tym będziemy żyć jeszcze jakiś czas. Podobno Robert Lewandowski już wszystko uzgodnił z Barceloną. Pini Zahavi, agent najlepszego polskiego piłkarza, nie miał najmniejszych problemów, by dogadać się z Joanem Laportą, znają się bowiem doskonale od dawna. Pewnie mało kto już pamięta historię, gdy Laporta w 2003 roku walczył o stanowisko prezesa katalońskiego klubu. Jego główną obietnicą w kampanii wyborczej było sprowadzenie Davida Beckhama. Kandydat powoływał się na Zahaviego, a ten chwalił się listem od Manchesteru United, w którym Anglicy zgadzali się na negocjacje transferowe, choć wtajemniczeni przekonywali, że Beckham już podpisał kontrakt z Realem Madryt. Ludzie dali się nabrać na ten, mówiąc łagodnie, blef obu panów i Laporta pokonał swego głównego rywala Lluisa Bassata. Zamiast Beckhama agent sprowadził tureckiego bramkarza Rüstü Recbera, który do niczego nie był potrzebny i drużynie w ogóle się nie przydał. Ogromne rozczarowanie minęło miesiąc później, gdy do Barcelony trafił Ronaldinho i on odmienił historię klubu. T eraz podobną do Brazylijczyka rolę mógłby odegrać Lewandowski. Jeśli oczywiście Laporta z Zahavim znów nie ściemniają. Zaufanie mam ograniczone. Najpierw słyszałem od Laporty, że zrobi wszystko, by zatrzymać Leo Messiego. Później, że Argentyńczyk wróci i to może z Neymarem. Słyszałem też o sprowadzeniu Kane’a, Mbappe, Haalanda, Rüdigera, no i wielu jeszcze, którzy w rezultacie lądują gdzie indziej. Teraz jest szum z Lewandowskim. Nie mówię, że nie chcą, że Laporta z Zahavim nie mają szczerych zamiarów, ale po prostu być może celują zbyt wysoko, przeceniają własne siły, obecne możliwości klubu i bagatelizują inne ograniczenia. A tych w przypadku naszego superstrzelca jest wiele. Same dobre chęci i umowa między Barceloną a Polakiem nie wystarczy. L udzie lubią zmiany. Wielu jest rozżalonych, że Bayern nie chce zgodzić się na odejście Lewandowskiego. Mówią, że po tym, co zrobił dla monachijskiego klubu, po tych setkach goli, dwudziestu trofeach, Niemcy powinni poczuć się wdzięczni, zobowiązani, pójść mu na rękę, uwolnić go. Tego jednak Niemcy nie potrafią zrozumieć, to dla nich jakieś dziwne sentymenty. Tu nie ma miejsca na uczucia, to jest biznes. Owszem, korzystali z nadzwyczajnego talentu Polaka, ale przecież przez te wszystkie lata zapewniali mu luksusowe warunki, z każdym przedłużeniem umowy płacili coraz więcej, obecnie najwięcej w drużynie. Nie mogą więc pojąć, co się może nie podobać. Ze swojej strony wywiązują się z każdego punktu umowy, uważają za oczywiste, że i Lewandowski powinien dotrzymać tego, co obiecał. Czyli dograć jeszcze rok. Pojawia się też argument za transferem, że Bayern może teraz dostać jakieś 40 mln euro, a za rok już nic. Klub jest tak doskonale zarządzany i w tak świetnej kondycji, że to bez znaczenia. Może gdyby chodziło o 150 mln, ale o 40 to szkoda gadać. W Niemczech Lewandowski osiągnął już wszystko, ma zagwarantowane w przyszłym roku kolejne mistrzostwo i jeszcze jedną armatkę do swojej pokaźnej już baterii trofeów dla najlepszego strzelca Bundesligi, ale rozumiem, że może to już go nudzić. Chciałby na koniec kariery nowych wyzwań, nowej przygody. Z Barceloną może przeżyć piękną historię. Ale tylko może, bo musi zdawać sobie sprawę z tego, że gwarancji nie będzie miał, nawet nie wiadomo, z kim miałby tam grać. Fajnie, że chce spróbować, tylko jak tu przekonać Niemców?