Tour może być ciekawszy
BARTOSZ GĘBICZ: Ten Australian Open Polacy zapamiętają przede wszystkim z niespodziewanego, wspaniałego startu Magdy Linette. Był półfinał i w jej przypadku wielkoszlemowe przełamanie. Co może wydarzyć się dalej? I czy będzie to wkrótce taki kierunek, o jakim wszyscy teraz marzymy? KATARZYNA NOWAK: Magda grała w tym turnieju kapitalnie. Nie tylko w tych meczach, które doprowadziły ją tak daleko, ale także w przegranym spotkaniu z Aryną Sabalenką. Gdyby to była Sabalenka sprzed roku, z taką Linette by sobie nie poradziła. Rozsypałaby się, pękła, byłoby co chwilę up and down. Teraz przetrwała i sama byłam zaskoczona, jak dobrze zniosła ten potężny opór. U poznanianki nie było widać żadnego spięcia, nerwowości, grała cały czas bardzo pewnie i w sposób absolutnie dla siebie naturalny. Byłam pod dużym wrażeniem tego, co zaprezentowała w 1/2 finału. Świetnie przechodziła z defensywy do ataku. Prawie w ogóle nie popełniała błędów. Walczyła i wierzyła do końca. Australian Open to już jednak historia, więc popatrzmy też nieco w przyszłość. Poprosimy o prognozę pogody. Słońce, zachmurzenie umiarkowane z przejaśnieniami, a może jednak spodziewa się pani ochłodzenia?
W tym momencie wszystko jest w trybie przypuszczającym, bo tego, co się wydarzy, nikt teraz nie przewidzi. Ja na pewno nie zamierzam wydawać żadnych kategorycznych opinii. Dostrzegam jednak dwa potencjalne scenariusze. Pierwszy – to dopiero początek i Magda może awansować nawet do pierwszej dziesiątki. Drugi – ten sukces może nie zostać skonsumowany i nastąpi stagnacja. Przy czym bardziej realny wydaje mi się rozwój w kierunku tego optymistycznego.
Dlaczego?
Bo mówimy o zawodniczce ustabilizowanej i doświadczonej. Takiej, która nas pozytywnie zaskoczyła, ale ma w sobie dużo cech wskazujących na to, że może pójść w górę. Australia nie zawsze jest odpowiednim barometrem. Faktycznie, dobre wyniki w Melbourne nie zawsze służyły długofalowemu postępowi. Sofia Kenin, Jennifer Brady, Danielle Collins – wystarczy wymienić te trzy zawodniczki, które tu wygrywały lub grały w finałach i później szybko schodziły do cienia. Magda jest jednak na innym etapie. Ona gra bardzo równo, nawet jeśli robiła to do tej pory na trochę niższym poziomie. Teraz przeskoczyła na wyższe piętro, szykuje się na nowe opcje, lecz jest do nich przygotowana lepiej niż wiele rywalek. Nie ma w niej choćby tej nuty co u Bianki Andreescu, Emmy Raducanu czy kiedyś Eugenie Bouchard. Nuty celebryckości.
Tak, nie ma tego odchylenia, co w dzisiejszych czasach uważam za dużą zaletę. Magda koncentruje się na tenisie, to jej całe życie, a są zawodniczki, które są przez tamten świat odciągane i do niego zasysane. Magda, podobnie jak Wiktoria Azarenka czy Novak Djoković, pochodzi jeszcze z pokolenia, które nie do
świadczyło zagrożenia, jakim są media społecznościowe. Zna i korzysta z nich od innej strony. To atut, bo zepsucie, które sięga stamtąd także do tenisa, bywa już naprawdę ekstremalne.
Czasami bardziej niż wygrany mecz liczą się efektowne zdjęcia na Instagramie.
No właśnie i w zawodowym sporcie jest to czasami szczególnie widoczne. Rewolucja cyfrowa nie jest jednowymiarowa. No ale o czym my mówimy, jeśli półroczne dzieci w wózeczkach oglądają bajki wyświetlane z telefonów… Kiedy będziemy mogli wstępnie ocenić, w którą stronę pójdzie Linette?
Myślę, że nie wcześniej niż wiosną. Teraz dużo rzeczy w jej życiu się zmieni. W małych turniejach będzie rozstawiana, we wszystkich dużych zacznie się mieścić do drabinek. W wielu pojedynkach wystąpi w roli faworytki. Jeśli zagra więcej trudnych, intensywnych spotkań, i to tydzień po tygodniu, zobaczymy, jak zareaguje jej organizm. Przekroczyła już trzydziestkę, nie jest najmłodszą zawodniczką. Do tej pory często rozgrywała po jednym, dwa mecze w danej imprezie. I następowała przerwa. Teraz wiele spraw może wyglądać inaczej. Poczekajmy, aż lepiej poznamy i odkryjemy
Magdę. Magdę, której do pory nie znaliśmy.
Będziemy też odkrywać Sabalenkę. Mimo że w Australii Białorusinka była wymieniana w gronie kandydatek do tytułu i tenisistek, które są w stanie przeciwstawiać się Idze Świątek, to styl, w jakim w styczniu jedenaście razy zwyciężała – tracąc tylko jednego seta w finale Australian tej
Open – musi budzić zdziwienie. A u wielu osób chyba wręcz zdumienie.
Myślę, że nasze – mówię o Polsce – spojrzenie na tę tenisistkę jest trochę zniekształcone przez różnego rodzaju czynniki zewnętrzne, które nie mają nic wspólnego z oceną potencjału sportowego. Ludzie często kierowali się w swych ocenach innymi, niemerytorycznymi względami. Ja staram się tego unikać i mówić o tym, co widzę na korcie. A widzę na pewno kogoś, kto bardzo się rozwinął. Kogoś, kogo stać już nie tylko na piękne pojedyncze ciosy, ale na powtarzalną, agresywną grę w dłuższych fragmentach. Kogoś, kto uporządkował swój serwis. W porządku, zdarzają się jeszcze mecze z dużą liczbą podwójnych błędów, lecz wtedy najczęściej jeszcze więcej jest asów i świetnych pierwszych serwisów. A więc wszystko się bilansuje. Na pewno i Sabalenka, i Jelena Rybakina mogą uczynić rywalizację w tourze ciekawszą, bardziej wyrównaną i trzymającą w napięciu. Z korzyścią dla całego tenisa. Wiadomo, że tak uformowana scena oznacza większą skalę trudności dla Igi Świątek. Czy pani zdaniem po pierwszym tegorocznym szlemie powinniśmy się o nią niepokoić?
Niepokoić moglibyśmy zacząć się wtedy, gdyby liderka rankingu odpadła pięć razy z rzędu na dość wczesnym etapie. Na razie Iga odpadła szybciej raz i to też przecież nie w pierwszej rundzie. Nie rozumiem tych osób, które od razu chciałyby robić z tego jakiś dramat czy żałobę. Z tego startu trzeba wyciągnąć wnioski i tyle.
Czego mogą dotyczyć?
Na przykład podania, z czego team zdaje sobie sprawę. Iga od pewnego czasu odeszła od serwisu płaskiego.
Trudno będzie go „przywracać” w trakcie sezonu.
Na pewno ten rok, jako całość i na różnych mniejszych obszarach, będzie dużym wyzwaniem. Wiadomo, że są turnieje i nie ma teraz dwóch miesięcy tylko na trening. Na pracę nad wyrzutem, skrętem tułowia i tak dalej. Rywalki przyzwyczaiły się już trochę do serwisu Igi i coraz skuteczniej potrafią go atakować.
Czy jej pozycja jako liderki została w Australii zakwestionowana?
Myślę, że nasze spojrzenie na Arynę Sabalenkę jest trochę zniekształcone przez różnego rodzaju czynniki zewnętrzne, które nie mają nic wspólnego z oceną potencjału sportowego.
Nie powinniśmy patrzeć na to w ten sposób. Przewaga punktowa nad pozostałymi zawodniczkami wciąż jest bardzo duża. Wiadomo, że dochodzi presja, ale wspominałam już, że wyciąganie wniosków po jednym turnieju jest absolutnie nie na miejscu. Poczekajmy, jak rozwinie się sezon. I z punktu widzenia Świątek, i jej rywalek. W Australii najlepiej grały Sabalenka i Rybakina, ale pierwsze rzetelne podsumowania, kto utrzymał formę, a kto ją stracił, będziemy mogli zrobić na początku kwietnia. Czyli po Sunshine Double w Indian Wells i Miami.