Znowu jestem naładowany
Bayern Monachium rozgrywa jeden z najgorszych sezonów od lat. Największa krytyka skupia się na prezesie zarządu – Oliverze Kahnie. Legendarny bramkarz broni się, ale również przyznaje do popełnienia błędów. I przedstawia plany Bawarczyków na przyszłość. CHRISTIAN FALK („DIE WELT”):
W meczu poprzedniej kolejki z Werderem, wygranym szczęśliwie 2:1, reagował pan na trybunie wyjątkowo emocjonalnie. Wszyscy pamiętają pana kultowe powiedzenie z czasów kariery: „Jaja, musimy pokazać, że mamy jaja”. Czy to oznacza, że w taki tryb mają teraz wejść zawodnicy Bayernu? OLIVER KAHN: Nadal nie widzę powodów, żeby się od tej wypowiedzi sprzed wielu lat odciąć. W tak zaciętej walce o mistrzostwo Niemiec przypominają mi się czasy, gdy jeszcze grałem w piłkę, dlatego teraz znowu jestem naładowany, czuję adrenalinę, bo przeżywałem wiele nerwowych meczów. Wiem, że każda minuta spotkania może teraz zadecydować o tym, czy tytuł trafi do Bayernu czy Borussii Dortmund. I te doświadczenia próbuję przekazać obecnym piłkarzom naszego klubu.
I jak wygląda to przekazywanie doświadczeń?
Dużo rozmawiam z zawodnikami, spotykam się z radą drużyny, obserwuję treningi. W decydującym momencie sezonu każde wsparcie się liczy. Trzeba też pokazać piłkarzom, jak dowieźć do końca sezonu bardzo małą przewagę punktową nad wiceliderem, co nie jest powszechne w przypadku Bayernu.
Jak pan ocenia waszego nowego trenera w decydującym momencie sezonu?
Thomas Tuchel od pierwszego dnia pracy u nas wywarł na mnie olbrzymie wrażenie. Czuję, że swoimi przemowami bardzo mobilizuje piłkarzy. Gdy słyszę jego odprawy przedmeczowe, to sam najchętniej wybiegłbym na boisko i stanął między słupkami, żeby udowodnić wszystkim, jak bardzo się mylą, gdy twierdzą, że po dziesięciu mistrzostwach Bundesligi z rzędu tym razem stracimy tytuł. Jak pan ocenia sytuację Bayernu, w wyniku której zwolnił pan w marcu nieoczekiwanie Juliana Nagelsmanna i zatrudnił Tuchela? To była i jest bardzo trudna runda dla nas. Reprezentanci Niemiec wrócili z mundialu zdołowani, podobnie jak nasi Francuzi, którzy przegrali finał. Do tego Lucas Hernandez zerwał więzadła krzyżowe, Noussair Mazraoui miał problemy z mięśniem serca po covidzie. I jeszcze poważna kontuzja Sadio Mane jeszcze sprzed mundialu. A jakby mało było problemów, w trakcie urlopu nogę złamał Manuel Neuer. Po tych wstrząsach zespół nie osiągnął wysokiej i przede wszystkim równej formy.
Pytania o zmianę trenera pana denerwują, a przecież są oczywiste. Rozumiem, że są zadawane, ale wystarczająco często wypowiadaliśmy się na ten temat. Tak jak przed chwilą powiedziałem, z powodu tak nierównej formy drużyny w tym roku doszliśmy do wniosku, że musimy zacząć działać. Niestety, wiadomość o zwolnieniu Nagelsmanna wypłynęła przed oficjalnym komunikatem, ale na to nie mieliśmy wpływu.
I te pytania są zasadne, gdy chodzi o zwolnienie trenera, za którego trzeba było zapłacić 25 milionów euro i który dostał aż 5-letni kontrakt.
Umowa była długa, bo wierzyliśmy w przyszłość z Nagelsmannem. Ale wszystko potoczyło się inaczej, niż zakładaliśmy. I wówczas trzeba dokonać wyboru. Ale nie jesteśmy też naiwni i przy zatrudnianiu Nagelsmanna zabezpieczyliśmy się finansowo na wypadek wcześniejszego zakończenia współpracy.
To jakie były powody jego zwolnienia?
Nie było odpowiednich wyników i odpowiedniej formy. Tylko w tym roku roztrwoniliśmy aż dziesięć punktów przewagi nad Borussią Dortmund. Już z tego powodu decyzja była słuszna. Zostawiając Nagelsmanna, pan miałby łatwiejsze życie. Gdyby stracił szanse na wywalczenie Pucharu Niemiec i triumf w Lidze Mistrzów, to on byłby w ogniu krytyki. A tak najbardziej krytykowany jest teraz pan. Na dodatek szef rady nadzorczej Herbert Hainer nie chce odpowiadać na pytanie, czy pozostanie pan prezesem zarządu.
Mam dla Hainera zrozumienie, gdy mówi, żebyśmy się na razie skupili na kwestiach sportowych. Przecież ja uważam tak samo. A po sezonie wszystko omówimy. Również z samokrytyką, bo to oczywiste, że każdy z nas mógł wiele rzeczy zrobić lepiej.
Jako niebezpieczny dla pana sygnał można również uznać decyzję, że rada nadzorcza przełożyła spotkanie z 22 na 30 maja z uzasadnieniem, że przed prawdopodobnie decydującą, ostatnią kolejką nikt nie potrzebuje zamieszania. Czy to oznacza, że rada nadzorcza podejmie bardzo istotne decyzje?
Teraz najważniejszy jest tytuł mistrza Niemiec. Inne sprawy mogą poczekać. Jako prezes zarządu też tak uważam.
Uli Hoeness, który zasiada w radzie nadzorczej Bayernu, coraz częściej pojawia się w siedzibie klubu. Legendarny menedżer i prezes klubu uważa, że jest znowu potrzebny jako wiodąca postać.
Uli Hoeness często się pojawia w naszej siedzibie, ale dawniej też tak było. I czasami chodzi do szatni pierwszego zespołu. Może powinien pan częściej konsultować się z Hoenessem, prosić go o radę?
Każdy z nas wie, jak cenne są rady Hoenessa i dlatego też często go o nie proszę.
Przynajmniej ekonomicznie Bayern radzi sobie doskonale i podobno obroty mają w tym roku wynieść 835 milionów euro.
Nie chcę za dużo zdradzać, ale obroty będą rekordowe w historii klubu. Poza tym zaplanowaliśmy przyszłość klubu, ustaliliśmy inwestycje w infrastrukturę.
To znaczy?
Zbudujemy nowe centrum treningowe. W tym aspekcie też musimy się rozwijać, jeśli chcemy być atrakcyjni dla najlepszych piłkarzy świata. W Lidze Mistrzów przegraliście w ćwierćfinale z Manchesterem City i od razu nasiliły się obawy, że z klubami arabskich szejków nie będziecie w stanie rywalizować.
To wynika z tego, że piłka jest w trakcie przemian. Ostatnio znajomy działacz powiedział mi, że poprzednich dziesięć lat należało do klubów z tradycjami, teraz będzie dekada klubów z bogatymi inwestorami. W tym sezonie Champions League w półfinale są trzy kluby z bogatymi inwestorami. I na te problemy też musimy mieć rozwiązanie. Jakie?
Przykładem jest wprowadzenie limitów płacowych, wtedy wiele klubów musiałoby zmniejszyć kadry. Inaczej takie klubu jak Bayern, czyli bez większościowego udziałowca, nie będą miały szans. Trudnym tematem jest również współpraca Bayernu z katarskimi liniami lotniczymi.
Musimy się zastanowić, czy taka współpraca będzie dla nas opłacalna finansowo i czy nie naruszy naszej odpowiedzialności wobec społeczeństwa, którą mamy jako klub. Katarczycy płacą wam 25 milionów euro rocznie. Te pieniądze przydałyby się na nowego napastnika. Już w zeszłym roku Manchester City wskazał wam miejsce w szeregu, wygrywając wyścig o Erlinga Haalanda.
Przy Haalandzie próbowaliśmy dosłownie wszystkiego, ale doszliśmy do ściany. Na koniec musieliśmy odpowiedzieć na pytanie, czy chcemy rozwalić cały system płacowy i wywrócić wszystko do góry nogami. Nie byliśmy na to gotowi. To nie w stylu Bayernu. Dlatego też nie weźmiecie udziału w wyścigu o napastnika Napoli Victora Osimhena, za którego włoski klub chce 150 milionów euro? Trzeba sobie zadać pytanie, czy piłkarz, który tyle kosztuje, da też gwarancję goli.
Przy Haalandzie próbowaliśmy dosłownie wszystkiego, ale doszliśmy do ściany. Na koniec musieliśmy sobie odpowiedzieć na pytanie, czy chcemy rozwalić cały system płacowy.
Moim zdaniem byłoby to zbyt dużym ryzykiem.
Gorącym tematem jest również sytuacja Thomasa Müllera, który u Thomasa Tuchela rzadko gra w wyjściowym składzie. Byłby pan w stanie go zrozumieć, gdyby przyszedł do pana gabinetu i zapowiedział odejście po tym sezonie?
To nie nastąpi. A gdyby jednak miałoby się zdarzyć, to zdecydowanie bym mu taki pomysł wybił z głowy. Thomas jest w dobrej formie, zawsze bez kontuzji, ma świetny charakter. Jest niesamowicie ważny dla całego klubu. Wiem, że rozegra dla Bayernu Monachium jeszcze wiele meczów.