ZASADY RYWALIZACJI W GRAND PRIX

Mistrzem świata zostaje zawodnik, który w 11 rundach zdobędzie najwięcej punktów przyznawanych za konkretne miejsca w zawodach. W każdym turnieju Grand Prix ściga się 16 żużlowców (15 stałych uczestników danej edycji oraz zawodnik z dziką kartą, która przyznawana jest osobno na każdy turniej). Runda GP składa się z 23 biegów. W pierwszych 20, czyli w fazie zasadniczej, zawodnicy ścigają się według systemu „każdy z każdym”. Następnie są szeregowani wedle sumy wywalczonych punktów. Żużlowcy z miejsc 9–16. kończą udział w zawodach. Czołowa ósemka walczy w dwóch półfinałach, z których po dwóch najlepszych zawodników wchodzi do finału. Pozostała czwórka zajmuje w zawodach miejsca 5–8. (o pozycji w turnieju decyduje w pierwszej kolejności miejsce w półfinale, a następnie wynik z fazy zasadniczej). Triumfator biegu finałowego zostaje zwycięzcą turnieju, analogicznie sytuacja wygląda co do pozostałych miejsc na podium. Promotor cyklu, chcąc uatrakcyjnić kwalifikacje, wprowadził do kalendarza dwa wyścigi sprinterskie – przed rundami w Warszawie i Cardiff. Szesnastu żużlowców będzie rozlosowanych do czterech grup, w których w dwóch dwuminutowych blokach rywalizować będą o najlepszy czas. Najszybszy zawodnik z każdej grupy awansuje do biegu sprinterskiego, w którym można zdobyć punkty do klasyfikacji GP. Wyścig będzie punktowany 4–3–2–1.

[Punktacja za miejsca w turniejach Grand Prix: [1. miejsce] – 20 pkt GP; [2.] – 18; [3.] – 16; [4.] – 14; [5.] – 12; [[6.] – 11; [7.] – 10; [8.] – 9; [9.] – 8; [10.] – 7; [11.] – 6; [12.] – 5; [13.] – 4; [14.] – 3; [15.] – 2; [16.] – 1.