Bałtyckie cmentarzysko

Jeśli chodzi liczbę katastrofalnych zatonięć, wszelkie rekordy bije... Bałtyk. Oglądany z perspektywy piaszczystych plaż wydaje się bezpieczny, ale jest morzem zimnym i nieprzewidywalnym, rządzonym przez silne lodowate prądy i nagłe sztormy. Jego wody są nieprzeniknione, a dno, na którym wiją się czarne padlinożerne śluzice, jest bardzo muliste. Szacuje się, że spoczywa na nim około 10 tys. wraków zatopionych na przestrzeni setek lat.

Jak dotąd udało się zlokalizować 3 tys. Są między nimi „bałtyckie Titaniki”: Goya, Gustloff i Steuben, które stały się symbolami morskiej hekatomby: pod koniec wojny w trakcie ucieczki Niemców z Pomorza i Prus Wschodnich utonęło na nich około 20 tys. ludzi. Ponownie głośno zrobiło się ostatnio o bałtyckiej katastrofie promu Heweliusz, a to za sprawą serialu w reżyserii Jana

Holoubka, który będzie miał premierę na streamingu w 2025 roku. Polski prom zbudowany w Norwegii zaczął tonąć nocą

14 stycznia 1993 roku o 3:30. Właśnie o tej godzinie dna sięgnął Titanic. Katastrofa Heweliusza przypominała tę atlantycką z 1912 roku jeszcze w jednym. W obu wypadkach ludzi zabijało zimno. Temperatura ciała jednego z cudem uratowanych członków załogi

Heweliusza spadła do 25 st. Gdy 31 lat temu nad ranem w południowo-zachodniej części Bałtyku rozpętał się sztorm, dla płynącego tamtędy polskiego promu kolejowo-samochodowego, zmierzającego do Ystad, zaczęła się walka o wszystko. O 5:12 było już po morskiej bitwie. 125-metrowy MF Jan Heweliusz szedł na dno. Życie załogi, pasażerów, wszystkich płynących promem znalazło się w szponach żywiołu.