Vladarska palata u senci platana
Konaci kneginje Ljubice i kneza Miloša Obrenovića neki su od malobrojnih sačuvanih objekata iz vremena vladavine kneza Miloša. Ubrajaju se u red najznačajnijih i najreprezentativnijih spomeničkih objekata u Beogradu.
Konak kneginje Ljubice građen je od 1829. do 1831. godine po planovima i pod rukovođenjem Hadži Nikole Živkovića, prvog zvaničnog kneževog graditelja.
- Reč je o jednom od najreprezentativnijih sačuvanih primera građanske arhitekture prve polovine 19. veka u Beogradu. Kao svoju privatnu rezidenciju koristila ga je supruga kneza Miloša, kneginja Ljubica, sa sinovima Milanom i Mihailom, sve do promene dinastije 1842. godine - pričaju sagovornici „Alo!” iz „Milenijum tima“.
Dolaskom na presto kneza Aleksandra Karađorđevića, Obrenovići su bili primorani da napuste Srbiju, a konak je definitivno izgubio funkciju za koju je prvobitno sagrađen. Kuću su u periodu od 130 godina koristile razne državne ustanove, a 1980. godine zgrada je predata na upravljanje Muzeju grada Beograda.
- Konak je građen u tradicionalnom stilu kratkotrajnog „prelaznog perioda“balkanske arhitekture sa izvesnim primesama evropskog baroka. U osnovnom prostornom konceptu zadržana je orijentalna tradicija, ali se na pojedinim elementima unutrašnje dekoracije i obrade fasada vidi nastupajući uticaj zapadne i srednje Evrope - navode u „Milenijum timu“.
Posle konaka za svoju ženu i decu, knez Miloš Obrenović podiže i svoj konak u Topčideru (1831-1834). Ispred tog zdanja stoji jedan od najstarijih i najlepših platana u Evropi, zaštićen kao prirodna retkost (ima više od 160 godina).
- Zgrada je izgrađena u stilu uobičajenom za reprezentativne osmanske rezidencije. Konak su sagradili majstori Janja Mihailović i Nikola Đorđević, a radove je vodio Hadži Nikola Živković, nadzornik i neimar skoro svih građevinskih poduhvata kneza Miloša. Bogata unutrašnja dekoracija plafona, zidova i niša delimično je sačuvana do danas ističu sagovornici „Alo!“.
Tokom prve vladavine (1815-1839), Miloš je samo povremeno boravio u konaku, a tokom druge (18581860) sve vreme je proveo u konaku, i tamo je umro
14. septembra
1860.