KAKO SU NASTALA SRPSKA PREZIMENA
Prezimena kakva danas postoje u Srbiji u najvećem broju slučajeva ustanovljena su u drugoj polovini 19. veka. Dok nisu zapisana i fiksirana u državnim aktima, prezimena, kao i rodovska i bratstvenička imena, bila su podložna promenama iz mnogih razloga.
- U Vojvodini su se prezimena fiksirala kroz različite vojne, crkvene i druge evidencije, posebno poreske knjige i matične knjige koje su uvođene kao i drugde u Habzburškoj monarhiji, naročito u vezi sa tridentinskim koncilima iz druge polovine 16. veka u okviru kojih se reguliše vođenje matičnih knjiga (krštenih, venčanih i umrlih). Od 1614. uvodi se vođenje stanja duša, a patentom cara Jozefa II od 20. februara 1784. uvode se državne matične knjige za stanovništvo. Tim patentom dati su detaljni propisi, i svaka zakonom priznata verska zajednica vodi matične knjige za svoje pripadnike, a vodi ih službenik te konfesije za svoju teritoriju - kaže Miroslav Niškanović, istraživač-saradnik Etnografskog instituta SANU.
Zvanično uvođenje prezimena kod Srba desilo se kasnije nego u drugim evropskim zemljama. Najpre je to urađeno u srpskim zemljama koje su bile pod vlašću Mletačke Republike i Austro-Ugarske monarhije, jer je 1780. jozefinskim patentom uvedena obavezna evidencija građana dvoimenom formulom. Tek će po stvaranju jugoslovenske države 1918. biti ustanovljen jedinstven sistem vođenja administracije za najveći deo srpskog naroda na Balkanskom poluostrvu.
- Srbija počinje da pravi svoju evidenciju od 1815. kad se obavljaju popisi stoke gde su navođena imena i prezimena domaćina i od tad mogu da se nađu podaci koji nas približavaju turskim izvorima. Nešto sistematičnije počinje da se radi od 1835. godine, kad počinju da se vode i matične knjige u tadašnjoj kneževini - ističe Niškanović.
Za nas su važan izvor turski tefteri, vođeni od 15. do 18. veka. Bile su to zemljišne knjige jer je sultan koji bi došao na vlast zahtevao da se zna ko je na kojoj parceli i od koga se uzima harač.
- Problem je što su tefteri na turskom jeziku i arapskim pismom, u njima su navedena uglavnom samo lična imena s imenom oca, ali i patronim i prezimena, rodovskih i bratstveničkih imena. Tek se očekuje da budu prevedeni oni koji su najinteresantniji, iz 17. pa i 18. veka - dodaje sagovornik.
Niškanović ističe i da je kult predaka bio inspirisan bazičnim društvenim i egzistencijalnim razlozima - izbegavanje rođački bliskih brakova, uređivanje imovinskih odnosa ili krvne osvete, a da je istraživanje porodičnog stabla najdublja ljudska potreba da se sopstveni život postavi kao karika u lancu smisla.