Ko je proćerdao novac nagrade “Jovan Skerlić”?

SENKA JE PALA na nagradu “Jovan Skerlić” već u danu njenog proglašenja, 15. septembra – Radovanu Belom Markoviću za roman “Putnikova ciglana“, Vuku Draškoviću za roman “Tamo daleko” i Vitomiru Teofiloviću za knjigu “Eseji” – nagrade se odrekao Radovan Marković i ne došavši na njeno proglašenje. Uskoro smo saznali iz novina zašto je Radovan Beli Marković odbio nagradu – u znak solidarnosti: još nije isplaćena prethodnim dobitnicima! Ugledni pisac tada nije znao da je istina još poraznija, da je u pitanju nezapamćeni skandal – novac nikome nije isplaćen još od osnivanja nagrade – 2010. godine! A svim učesnicima konkursa (bez izuzetka!) je istovetno naznačeno da nagradu čine povelja, plaketa sa Skerlićevim likom i novčani iznos od 5.000 evra u dinarskoj protivvrednosti, što je objavljeno i u štampi 2010. godine. Kao što je i ovom prilikom predsednik žirija rekao laureatima i ostalim prisutnima da će taj novac biti uplaćen za dve nedelje. No, još uvek ništa od novca. Dobitnici prethodnih priznanja su se žalili, žalili ... dok i najuporniji nije digao ruke od ćorava posla. Šta je radio sa parama osnivač nagrade i direktor fonda, ujedno i predsednik žirija, sve isti čovek – pisac Zoran Milisavljević?! Među “nagrađenima“iz ranijih ciklusa su značajna imena naše savremene književnosti: Miroslav Josić Višnjić, dobitnik NINove nagrade; dr Jovan Pejčić, književni istoričar i univerzitetski profesor; romanopisac i pripovedač Milan R. Simić; pesnici Zoran M. Mandić, Nikola Cincar Poposki... Šta da radi opštinska vlast? Kao najviša instanca na svom ataru, dužna je da obešteti žrtve. U ime poštovanja svog slavnog sugrađanina - najvećeg srpskog književnog istoričara, rođenog u Lipovcu kraj Topole. U ime dostojanstva “nagrađenih” pisaca i odnosa prema kulturi uopšte... Predsednik Opštine g. Dragan Živanović je lično uručio povelje i plakete, a njegov potpis na poveljama je moralni blagoslov i ujedno materijalni garant nagrade. Zato su izigrani pisci uvereni da neće morati da traže svoje pravo sudskim putem i da će, i samo zatečeno i šokirano, opštinsko rukovodstvo naći častan izlaz iz ovog skandala: da obešteti pisce i da za vinovnika pronevere zatraži krivičnu odgovornost. Ovako ugledna nagrada treba da bude ponos i znamenje Opštine Topola. A zatvaranje očiju pred ovom brukom ostalo bi večni dokaz njenog nipodaštavanja kulture. Opština ne može da ignoriše moralnu i materijalnu odgovornost i zato što se ovaj sramni skandal odvija već niz godina! Nisu li finansijska inspekcija i drugi nadležni organi Opštine dužni da kontrolišu zakonitost raspolaganja novcem svih ustanova na svojoj teritoriji?!