PRVA TV SERIJA JUGE
Mija, Čkalja i ostatak glumačke ekipe prvi su otvorili vrata serijskog programa Radio-televizije Beograd, godinu dana nakon početka emitovanja programa. Za današnje uslove možda neverovatno, ali serija “Servisna stanica” snimana je i emitovana uživo od februara do oktobra 1960. godine. Istorija je ispisana sa dva tandema, jednim glumačkim i jednim iza kamere - Miju i Čkalju sa jedne i Lolu i Novaka, sa druge.
Scenario je potpisao Novak Novak, novinar i scenarista, dok je režiser bio Radivoj - Lola Đukić. Trag koji su obojica ostavili u serijskom i filmskom programu danas je staza kojom svi idu, ali s vremena na vreme mora se spomenuti ko je bio prvi. A po kvalitetu, što da ne, moglo bi se reći i najbolji.
GLUMAČKE GROMADE
A ispred kamere, ništa manje glumačke gromade: Mija Aleksić, Miodrag Petrović Čkalja, Đokica Milaković, Dragutin Dobričanin, Mihajlo Vitorović, Olga Ivanović, Branka Veselinović, Mihajlo - Bata Paskaljević, Aleksandar Stojković, Vera Đukić.
Naviknuti na radio drame, publika je tog 14. 2. 1959. godine očima gutala svoje junake. Ispred jednog televizora je znalo da sedi i po dvadesetoro ljudi, nabijeni jedni do drugih, bez glasa, gledali su doživljaje zaposlenih u jednoj servisnoj stanici pored puta. Jordan, glavni kuvar u ulozi Čkalje, i v.d. Raka, glavni kelner u ulozi Mije, kroz niz komičnih sitacija nadmetali su se za vlast i za ruku Mare u ulozi Vere Đukić.
Scenario Novaka Novaka bio je ono što je publici bilo potrebno, njima blizak, smešan i nikako dosadan, pun duhovitih dijaloga i razvoja situacija koje su mogle da pariraju u to vreme i slavnim holivudskim filmovima. Počevši od 1957, kada je imenovan za uredničkog direktora humorističkog programa Televizije Beograd, sve do 1988, kada je otišao sa te funkcije, Novak je bio sinonim za dobar i kvalitetan humor, a kao kruna njegove karijere izdvaja se serija “Pozorište u kući”, jedna od najpopularnijih i najboljih serija snimljenih u produkciji RTS-A, pa i same televizije na našim prostorima.
O Radivoju - Loli Đukiću isto kao i o Nogli bi i morali da se napišu tonovi knjiga. Jer, kako drugačije opisati rad čoveka koji je potpisao
„SERVISNA STANICA“OTVORILA JE VRATA SERIJSKOG PROGRAMA RADIOTELEVIZIJE BEOGRAD - SERIJA JE SNIMANA I EMITOVANA UŽIVO OD FEBRUARA DO OKTOBRA 1960. GODINE
preko 200 serijskih humorističkih emisija. Otac komedije, čovek koji je većinu svojih dela potpisao i kao scenarista i kao režiser, tvorac filmova “Čovek sa četiri noge”, “Zlatna praćka”, “Na mesto, građanine pokorni”, “Nema malih bogova”, serija “Crni sneg”, “Ogledalo građanina pokornog”, “Sačulatac”, “Spavajte mirno”, jedan je on onih filmskih radnika koji je bio inspiracijama mnogim mladima da sednu na režisersku stolicu. Za gledaoce koji su tražili više od samih skečeva, njegove serije su sadržale ponekad i gorak, realistički pogled na svakodnevni život običnog čoveka.
DOKTORI ZA SMEH
Scenario Novaka Novaka bio je ono što je publici bilo potrebno
Mija i Čkalja su tada već postali tandem snova, omiljeni kod naroda čija se popularnost mogla porediti sa onom koju su uživali Tito, Džaja, Šekularac, Beara, a njihov zajednički nadimak “Doktori za smeh” možda i najbolje govori o tome.
Kvalitet i popularnost serije koja je imala 19 epizoda u trajanju od po 60 do 90 minuta i emitovana je uživo 1959. i 1960. godine, bila je tolika da su kasnije, prema dešavanjima u njoj, snimljeni nastavci u rimejk filmovima “Nema malih bogova” i “Sreća u torbi”, sa nezaboravnom glumačkom podelom pored pomenutog dvojca: Vera Ilić Đukić, Đokica Milaković, Žarko Mitrović, Dragutin Dobričanin, Miodrag Deba Popović, Đuza Stoiljković i drugi.
Nečijom, kako se priča, namernom odlukom, veliki broj epizoda je nestao. Naime, kada je Lola Đukić nekome zasmetao zbog radnje u filmu “Nevidljivi čovek” iz 1976. godine, navodno je krenulo obračunavanje s njim preko njegovih dela. Žrtva toga progona je i serija “Servisna stanica”, koja je zajedno sa preko 200 njegovih serija, presnimljena sa traka koje su se tih godina koristile za realizaciju programa. Mаgnetoskopske trаke su prebrisаne i upotrebljene zа druge svrhe, što jeste bila praksa televizije tog doba, ali je do danas ostalo kao neobična slučajnost činjenica da je to urađeno sa tako megapopularnim serijama i baš celokupnim televizijskim stvaralaštvom Lole Đukića.
“Servisna stanica” možda nije najpopularnija i najgledanija serija na ovim prostorima. Neko će možda reći da nije ni najsmešnija, ali jednu stvar joj niko ne može osporiti - bila je prva, i što je možda najbitnije, utabala je stazu za “Pozorište u kući”, “Babino unuče”, “Vruć vetar”, “Otpisane”.