TWEEDE STEM As die lewe suurlemoene uitdeel
As die lewe suurlemoene uitdeel, dan maak jy lemonade, beveel die gesegde aan. Maar ek sien daagliks hoe mense daardie suurlemoene as verskoning gebruik, en dit word later klipharde suurlemoene met dun skilletjies en baie sap, wat baie suur is, maar dit word nooit lemonade nie. Later bly die muf suurlemoen oor, en net die pitte is dalk bruikbaar.
Die groot kuns in die lewe is duidelik om te gebruik wat jy het, en om te benut wat na jou kant toe kom. As jy nou heerlike lemonade uit daardie suurlemoene gemaak het, kry jy kort voor lank lemoene, en dit maak weer heerlike vars lemoensap.
In ons land, waar armoede so duidelik sigbaar is, en waar swaarkry vir baie mense die enigste beskrywende woord is, is daar net een manier om die lewe aan te pak: gebruik wat jy het.
Dit is met sulke mense wat ek ‘n pad kan stap, met wie ek raad en wenke deel, aan wie ek hulp verleen, en aan wie ek gee, want hulle maak honderd keer meer daarmee as wat ek ooit sou kon dink. Ek ken gelukkig talle sulke mense, want soort soek mos soort. En ek staan telkens verstom om te sien wat hulle kan vermag. Hulle het planne en raad, en maak op niemand anders staat vir ‘n uitkoms nie. Ons kort duidelik meer sulke mense in ons gemeenskappe.
Ek weet van ‘n vrou wat gereeld in vullisdromme gaan grawe, nie vir die kos nie, maar vir die vrot groente wat welgestelde huisvroue uitgooi. Soet pepers wat pap geraak het, tamaties wat hul fleur aan vrot verloor het, komkommers wat nie meer kommer nie, en aartappels wat wit worteltjies uitstoot uit ‘n grasgroen lyfie.
Sy neem daardie groente huis toe, en gaan saai elke saadjie en sny elke aartappel in vier, en plant dit, en dan dra sy dit nat met al haar oorskietwater. Koue tee wat oorbly in die teepot word verdun, en ook gebruik, stortwater, wasgoedwater want sy gebruik net groen wasgoedseep in geel papiertjies elke druppel gaan tuin toe. Dis mos nou die tipe tuinier wat ek geniet, en baie by leer. Goggatjies vermy haar tuin, want groen skottelgoedseep jaag hulle weg. Met oestyd ry sy vragte aan in die kruiwa wat haar buurman stoot - dorp toe om te gaan bemark.
Dis haar inkomste, sy staan nie bakhand en bedel by enige Sassa-ry nie. Sy krap wel in vullisdromme, maar sodra die huiseienaars agterkom waaroor dit gaan, hou hulle vir haar dié groente, en hoewel sommige glad nie groei nie, oes sy steeds oordadig!
Ek ken ook ‘n vrou wat met repies lap, van al hul gesin en ander gesinne se ou geskeurde klere, matte weef. Elke flenter T-hemp word in repe geknip, en ou lakens en ou gordyne word in repe geskeur, en dan vat sy daardie repe en maak matte, mandjies en sakke daarmee. Nie net verfraai dit haar eie tuiste nie, maar dit is ook uitstekende geskenke en sy verkoop twee keer ‘n maand by die taxistaanplekke haar handewerk.
Sy lewer pligsgetrou ook bestellings af. En sy steek net haar hand uit wanneer ek haar die sak met flenter lappe aangee. Sy sorg vir haarself en haar uitgebreide gesin, en sy bestuur haar inkomste met ‘n ysterhand. Kan ons nie elkeen leer om te gebruik wat ons het, om ons eie lewensomstandighede te verbeter nie? Ek dink selfversorgendheid moet ’n skoolvak word!