SUIKER BESTENDIG ONGEAG DROOGTE

BOERE wat suikerriet op droëland aan die KwaZulu-Natalse Noordkus en in die Middelland verbou, beleef ’n moeilike seisoen. Tog is daar nie veel rede tot kommer vir dié suikerrietboere nie. Volgens mnr. Ernst Janovsky, hoofbestuurder van Absa Agribesigheid, plaas die verlaagde produksie, wat op sommige plekke skaars die helfte van ’n normale oes is, baie stremming op meule en boere.

Illovo Suiker se suidelikste meul, Umzimkulu-meule, gaan nie vanjaar sy deure oopmaak nie. Tongaat Hulett wil boonop talle hektare suikerriet uit produksie haal en vir residensiële en industriële ontwikkeling oormerk. Na bewering kan Tongaat R2,5 miljoen tot R35 miljoen per hektaar uit ontwikkeling in KwaZulu-Natal verdien.

Janovsky sê Tongaat het ’ n ontwikkelingsmaatskappy i n Suid-Afrika geword en in ander Afrikalande belê om suikerproduksie te verseker. “’n Mens moet dus nie hul verkope van grond of ontwikkelingsplanne sien as ’n teken dat hulle vertroue in die bedryf verloor het nie.”

Vir suikerrietboere wat besproeiing tot hul beskikking het, meen Janovsky is dit ’n buitengewoon goeie jaar.

“Daar is ’n oorproduksie van suiker in die internasionale mark. Dit het die dollar- gebaseerde internasionale prys erg onder druk geplaas. Gewoonlik voer Suid-Afrika ongeveer die helfte van sy produksie uit. Daarmee verdien hy slegs die helfte van die internasionale, dollar-gebaseerde prys.

“Die plaaslike mark vir suiker is egter goed en die prys is beter as die internasionale, dollar-gebaseerde prys. Omdat die produksie in die droëlandgebiede ’n erge knou gekry het, is Suid-Afrika nie gedwing om soveel suiker as in goeie reënjare uit te voer nie,” sê Janovsky.

“Boonop het weinig suikerrietboere slegte skuld. Daar is dus tans nie groot rede tot kommer nie.”