SUUR OOR SIFSELS

Koringboere is omgekrap oor hoe sifsels, een van die aspekte wat hulle baie geld kos, gehanteer word.

Die standaardspesifikasie vir koring is dat die grade B1 tot B3 gelewer mag word met 3% sifsels in daardie koring as dit regstreeks na meulenaars gaan.

Seker graanopbergers penaliseer koringboere egter tydens die gradering van hul koring as meer as 2% van die totale gewig van die gelewerde koring sifsels is. As ’n boer dus ’n vrag lewer wat 4% sifsels bevat, moes daar volgens die wetlike spesifikasies net ’n gewigsaanpassing van 1% gemaak word tot by die gespesifiseerde 3%-norm. Volgens die boer met wie gepraat het, word boere in die Wes-Kaap se koring se gewig egter met ’n verdere 1% aangepas tot by die opbergers se 2%-norm.

Daarbenewens trek die opbergers R17/ton as ’n hanteringsverlies af. Dit verteenwoordig 0,5% van die gewig.

Dit alles beteken dat 25 500 ton koring (totale oes van 1,7 miljoen ton koring x 1,5%) deur koringprodusente aan graanopbergers verbeur word. Teen ’n koringprys van R3 500 per ton is dit R89 miljoen per jaar wat nie in koringboere se sakke beland nie en wat die hele Sacta-heffing vir teling kon dek.

Eweneens word die Suid-Afrikaanse koringprys regstreeks afgelei van dié van ingevoerde koring. In daardie lande word ’n 1,6 mm-sif gebruik om die sifselpersentasie te bepaal, terwyl Suid-Afrikaanse koring se sifselpersentasie met ’n 1,8 mm-sif bepaal word. Met ander woorde daar is 12% meer “sifsels” (want oorsee is baie daarvan bloot pitte) wat deur die gaatjie gaan (en as sifsels gegradeer word) vir Suid-Afrikaanse boere.