STANDAARDE
Hierdie “boendoehofbedrywighede”, naamlik skuldigbevinding sonder aanklag, bewyse of verhoor, het na die landbou en nou ook die wolbedryf oorgewaai. Ten spyte van ’n regstelsel wat tans nog redelik regverdig is en selfs die bekendste en korrupste skurke jare lank as onskuldig beskou voor hulle skuldig bevind word in ’n hof, word alle boere in die wolbedryf deesdae outomaties skuldig bevind en as’n non-responsible woolgrower beskou.
Aangesien jy eensydig en sonder bewyse as “misdadig” geklassifiseer is, word die boer aangemoedig om sy “onskuld” te verkry deur teen betaling, lees omkoopgeld, as responsible wool grower geklassifiseer te word. Boere wat weier om
die “omkoopgeld” vir ’n “onskuldigbevinding” te betaal, word deur gemanipuleerde, laer pryse by verkooppunte gepenaliseer (“beboet”). Wie die “wet” geformuleer het wat byvoorbaat bepaal dat jy ’n “misdadiger” is, is ook nie algemeen bekend nie.
Boere wat hul “onskuld” gekoop het, ontvang ’n premieprys bo diegene wat nie aan die stelsel wil meedoen nie. Wie voordeel trek uit die verskil in pryse tussen “skuldige” en “onskuldige” boere se wol, is ook nie algemeen bekend nie.
Wat verder ontstellend is, is dat die strukture en organisasies wat deur boere opgerig en gefinansier word om die bedryf te verteenwoordig en tot diens
te wees, as “aanklaer en regter” optree om die “skuldigbevindings” af te dwing. Dalk is dit omdat makelaars ook deel in die “buit” deur meer kommissie uit hoër pryse te verkry?
Die storie wat gebruik word om die stelsel af te dwing, is dat “hulle” of “die groenes” dit verlang. Dit impliseer natuurlik dat “die groenes” nie ’n probleem het nie met wol vanaf die non-responsible woolgrowers (solank dit net goedkoper is) of die twyfelagtige besigheidspraktyke van China, wat 80% van ons wol koop.
Dat wolproduksie een van die volhoubaarste en “groenste” boerderybedrywe is, word skynbaar glad nie in ag geneem of geadverteer nie.
Wie “die groenes”, verwerkers en veral die Chinese monitor en as verantwoordelike werkgewers en verbruikers verhoor en onskuldig bevind, word skynbaar ook geïgnoreer.
En net soos diegene wat die korrupsiekultuur bevorder deur omkoopgeld te betaal, bevorder en ondersteun ons bedryf en leiers ’n stelsel wat nie moreel regverdigbaar is nie.
En dan wys mense tog so maklik vinger na oudpres. Jacob Zuma en die korrupte ANC!
J.H. REYNOLDS
Richmond, Noord-Kaap
ISAK STAATS, hoofbestuurder vir wol en bokhaar by BKB, antwoord: Ons is in ’n baie bevoorregte posisie in die wolbedryf dat ons kliënte, oftewel handelsmerkkopers, vir die eerste keer aan ons sê wat hul behoeftes is. Hul behoefte is om die uitstekende praktyke wat Suid-Afri
kaanse wolboere in elke geval beoefen, op ’n georganiseerde, bewysbaremanieraanhúlkliënte te verduidelik. Dít is kortliks wat enige versekeringskema is.
Vir hierdie ekstra werk word deelnemende wolboere ruim vergoed. Om enige premieprys in die wêreld van wol te verdien, is ’n prestasie. Pryse van tot 25% hoër is die afgelope jaar vir gesertifiseerde wol ingevolge die Responsible Wool Standard (RWS) betaal.
Selfs in die huidige omstandighede waar Suid-Afrika se grootste mark (China) nie deelneem nie, word boere steeds goeie premiepryse betaal. Hierdie wol geniet vertroue en is gesog omdat dit ingevolge ’n internasionaal erkende standaard gesertifiseer is.
Premiepryse word bereken op grond van Australiese wolpryse. Ons kan dus met sekerheid sê dat die hoër pryse wat vir gesertifiseerde wol betaal word, inderdaad ’n beloning is en nie ’n straf nie, want wolpryse word daar bepaal. Enige prys hoër as wat in Australië betaal word, is dus ’n beloning.
Dit is ons mening dat dit juis die funksie van ’n makelaar is om vir sy kliënte die hoogste moontlike pryse te beding.
Alle versekeringstelsels — daar is sewe in Suid-Afrika en 19 wêreldwyd — is vrywillig. Dit bly dus elke boer se reg om daaraan deel te neem of nie. Die belangrike beginsel wat ons by almal vestig wat gesertifiseerde wol wil verkoop of koop, is dat daar vir alles betaal moet word. Vir die geringe belegging wat nodig is om gesertifiseer te word, is die opbrengs op belegging ruim.
Die doel van enige ouditeur wat uitkom plaas toe, is nie om polisieman te speel nie. Die werkbeskrywing is dat hy boere moet adviseur en bystaan om aan die standaard te voldoen. Meestal is ons ondervinding dat rekordhouding en papierwerk die probleem is. Daarvoor het ons verskeie hulpmiddels beskikbaar gestel om die proses te vergemaklik.
Die verbruikerswêreld is besig om te verander en ons sal daarmee moet tred hou. Dit is uit die huidige krisis duidelik dat ons te veel op China steun om ons wol te koop. Daar is ’n goeie mark in Europa, maar hulle het meer vrae, en vir hulle is hierdie sertifiseringskemas ’n absolute minimum vereiste. Vra enige boer wat vrugte wil uitvoer.
Diereprodukte is tans hewig onder skoot as gevolg van die metaangas wat alle diere vrystel. Ons het nodig om die waarheid aan die wêreld oor te dra tot voordeel van ons produk. Die RWS-inisiatief is ’n uitstekende, markondersteunde manier om hierdieboodskapuittedra.
Die feit dat Suid-Afrika tans die grootste enkele verskaffer ter wêreld van gesertifiseerde wol is, plaas die land in ’n baie mededingende posisie en help om die langtermynvolhoubaarheid van ons bedryf te verseker.