Só verander wetgewing

In 1973 mag die naam van ’n landgoed slegs vir landgoedwyn gebruik word.

“Jy kon slegs landgoeddruiwe op die landgoed verwerk, niks anders nie. Daar was wel nie ’n vereiste dat dit op een stuk grond, of aangrensende stukke grond, moes wees nie,” vertel André Matthee van die Wyn-en-spiritualieëraad.

Teen 1982 is nuwe regulasies onder die Wet op Wyn, Ander Gegiste Drank en Spiritualieë (Wet 25 van 1957) uitgevaardig. Die naam van ’n landgoed kon steeds slegs vir landgoedwyn gebruik word en jy kon slegs landgoedwyn in jou kelder op die plaas maak. Sedert 1973 het die aantal wynlandgoedere van 14 tot 53 gegroei.

Dié wet is op 1 Julie 1990, toe daar 69 landgoedere was, vervang ná die Wet op Drankprodukte (Wet 60 van 1989) in werking getree het.

“Vir die eerste keer kon landgoedkelders ook vir nie-landgoeddruiwe gebruik word. Produsente kon dus nou druiwe of wyn inkoop en in hul kelders verwerk. Die landgoednaam was egter steeds eksklusief vir landgoedwyn bedoel en alle druiwe of wyn wat aangekoop is, moes ’n ander handelsmerk gebruik.”

Dit het op 14 Desember 2003 verander, toe daar wysigings gemaak is aan die Wyn van Oorsprong-stelsel. Die 85 geregistreerde landgoedere is toe toegelaat om hul naam te gebruik op wyn wat gemaak is van druiwe of wyn wat ingekoop is. Hulle mag tot vandag toe steeds die woord “landgoedwyn” slegs gebruik vir druiwe van die landgoed.

“Vandag is daar 234 landgoedere. Daar is ’n paar wat slegs landgoedwyn produseer, maar die meeste produseer ook ander wyn. Altesaam 125 landgoedere sertifiseer hul wyn as landgoedwyn.”