Marie-beskuitjies in Suid-afrika 175km 15x

María het ná afloop van die burgeroorlog in 1939 ’n simbool van ekonomiese heropbou geword. Spaanse bakkerye het massas Marías geproduseer om die koringoorskot te verwerk.

Namate die ekonomie herstel het, is María ook op meer vindingryke maniere gebruik. Die beskuitjie word dikwels met ’n lagie vanieljevla geëet, maar myns insiens vat Barcelona die koek as dit by Marías kom. Twee beskuitjies met ’n lagie vla tussenin word blitsig in melk en dan in eier gedoop, waarna dit in olie gebraai word tot goudbruin. Die warm koekies word dan in kaneelsuiker gerol! Derduisende middernagfeeste en kerkbasaars later, en niemand hier het ooit dááraan gedink nie? Die Kataloniërs mag maar.

María is ewe gewild in LatynsAmerika. In Uruguay word dit met dulce de leche (karamel) en gerasperde kokosneut geëet. In Brasilië week hulle die beskuitjies in melk en pak dit in lae met sjokolade-en-vanieljevla tussenin om ’n torta de bolacha (beskuitjietert) te maak. Die Iere noem haar Marietta en Noorse Mariekjeks bevat as gevolg van verbruikersdruk geen palmolie nie. Plek-plek word ’n karamel- of sjokoladegeur-marie gemaak, maar die oorgrote meerderheid lyk en proe soos die oorspronklike beskuitjie.

Die resep bestaan sedert 1874 uit koringmeel, suiker en palmolie of sonneblomsaadolie, en het ’n subtiele vanieljegeur. Dis juis die afwesigheid van botter wat dit vir die Spanjaarde so lekker maak, aangesien hulle tradisioneel nie botter eet nie en eerder met olie bak. Die lae voginhoud van 1-6% maak die Marie ’n uitstekende doopkoekie, want dit keer dat die dun koekie onmiddellik in warm vloeistof verkrummel.

Een van die min lande wat nie aan die gewilde Marie wou byt nie, is Frankryk. Juis omdat dit geen botter bevat nie, en wanneer dit by gebak kom, verkies die Franse hul koekies bros en botteragtig.

Baumann’s Biscuits, die oorspronklike vervaardiger van Marie-beskuitjies in Suid-afrika, het sy naam in 1915 na Bakers Biscuits verander. Bakers Blue Label Marie is steeds die grootste verkoper van Mariebeskuitjies in Suid-afrika. Sou die beskuitjies langs mekaar in ’n ry gepak word, vervaardig Bakers 175 km se Maries per dag. Die jaarlikse produksie sou 15 keer om die aarde kon draai. Volgens Bakers het die oorspronklike resep van 1885 al geringe veranderinge ondergaan, meestal om by nuwe masjinerie aan te pas of wanneer ’n verandering in die gehalte van ’n bestanddeel dit vereis. Maar die doel is altyd om die beskuitjie so getrou moontlik aan die oorspronklike te hou.

Die bakkers by Peek Freans wou ’n huwelik gedenk, en slaag toe heel per toeval daarin om een van die suksesvolste resepte nog te ontwikkel. Marie is meer as net ’n handelsmerk, dit is ’n spesifieke en uiters gewilde tipe gebak.

Ek vermoed prinses Maria sou geskok wees oor die globale nalatenskap van haar huweliksviering. Maria was ’n rabbedoe en haar pa se oogappel. Sy was uitgesproke en daaraan gewoond om haar sin te kry. Koningin Victoria het haar skoondogter se onopgesmuktheid aanvanklik waardeer, maar albei was hopeloos te hardkoppig om goed oor die weg te kom. Dit het waarskynlik ook nie gehelp dat haar man, Alfred, heelwat sterker drinkgoed as tee verkies het nie. Maria kon nooit vat kry aan haar nuwe vaderland nie, en sy was nooit so gewild in Engeland soos die beskuitjie wat na haar genoem is nie. Vir haar was Engeland bleek, vervelig en smaakloos. En ek vermoed dat Marie – soos Engeland – nie haar ryk, Russiese smaak bevredig het nie.

Dit was nie ’n gelukkige huwelik nie, maar ironies genoeg word dit 150 jaar later steeds herdenk met elke Marie wat gedoop, verkrummel of gevul word. ’n Teekoppie of kleinbordjie met ’n prentjie van Wills en Kate kom nie naby Marie se 150 jaar van globale gewildheid nie.

Al wat ek vir prins Harry en sy Meghan vooraf sou gesê het, is oorweeg gerus ’n eetbare herdenking, want kyk net vir Marie!

Sou die beskuitjies langs mekaar in ’n ry gepak word, vervaardig Bakers se Maries per dag

DIE JAARLIKSE PRODUKSIE VAN BAKERS SE MARIEBESKUITJIES SOU