La Voz de Galicia (Santiago) - El Comarcal Santiago
A pegada de Castelao en Negreira: rúa e estatua
X. Amancio Liñares Giraut sitúa ao pobo barcalés na «vangarda» dos recoñecementos en Galicia
[E. FORJÁN] Conta o profesor, historiador e escritor Xosé Amancio Liñares Giraut que o pobo de Negreira estivo á «vangarda» dos concellos galegos en recoñecer publicamente a aportación a Galicia da figura de Alfonso Daniel Rodríguez Castelao. Sucedeu na década dos anos oitenta coa Transición democrática en España, e aí tivo moito que ver aquel movemento liderado pola Asociación Cultural Afonso Eanes.
No 72.º cabodano da morte de Castelao, Amancio Liñares, quen fora secretario da Fundación Castelao entre 1990 e 1999 así como membro da súa reitora, afonda na pegada histórica que ten Castelao na vila de Negreira: «A estatua do parque do Coto, que lle foi encargada ao escultor Andrés Barbazán, foi inaugurada no ano 1986, cando se facía o centenario do seu nacemento en Rianxo. E no caso da rúa, a descuberta foi anterior, no ano 1984».
«A conmemoración da morte de Castelao para os de Negreira ten un plus adicional. Eu sempre conto que unha das obras musicais que máis lle gustaban a Castelao era a Foliada de Negreira, que aparece incluída no seu libro: Os vellos non deben de namorarse», conta Amancio, quen engade o feito de que nos últimos anos «aparte da ofrenda floral no Panteón de Galegos Ilustres, faise unha interpretación musical coa Foliada de Negreira», que é un motivo de orgullo para a súa lembranza.
Sobre si Castelao participou nalgún acto en Negreira, non hai constancia, pero non é descartable que si visitase a vila sendo estudante de Medicina na Universidade de Santiago, «sendo da mesma promoción de médicos que Victoriano Fabeiro, quen fora alcalde e o dono do pazo do Cotón, xa que ambos aparecen na orla da promoción». E tamén fora compañeiro de curso de Manuel Pose Aller, pai de Tomás Pose, médico de Vilaserío, segundo apunta José Antonio Romarís Pereira, quen descubriuno na orla exposta nun bar de Rianxo.
Cando naqueles anos oitenta puxéronselle os nomes ás novas rúas da vila, conta Amancio Liñares que entre as anécdotas está o feito de que o entón alcalde, José Domingo Vidal, dicía que no caso de Rosalía de Castro era favorable porque era «neutra», pero que Castelao non era da súa devoción por ser un antifranquista e morrer no exilio. «Por iso houbo que agardar ao relevo na alcaldía coa chegada de José Manuel López Tuñas para inaugurar a rúa en 1984».