O CAMIÑO PORTUGUÉS

A XUNTA FARÁ UN INVESTIMENTO ESPECIAL NUNHA RUTA QUE SEN MOITO RUÍDO XA SE CONVERTEU NA SEGUNDA MÁIS TRANSITADA DAS QUE EXISTEN EN GALICIA, DETRÁS DA FRANCESA

En realidade, e coa historia na man, Camiño Portugués hai un e punto: o que entra en Galicia por Tui, hoxe salvando o Miño pola centenaria ponte de ferro e onte en pequenas embarcacións. Pero está claro que os veciños do sur cruzaban o río por onde podían. A Xunta declarou este ano o do Camiño Portugués. É dicir, un investimento especial en mellorar a súa sinalización e a propia traza física do itinerario.

José Manuel Garrido, o experto padronés que mellor coñece esa ruta e da que fixo a primeira guía que se publicou, cre que tal dedicación ao Portugués «é un premio a un itinerario xacobeo que foi medrando ano tras ano, sen facer moito ruído, ata converterse no segundo máis empregado polos peregrinos na súa viaxe a Compostela».

Mónica Crisóstomo, copropietaria do albergue Ideas Peregrinas, en Tui, resalta a experiencia de ir «cun paso dun país a outro. Mesmo temos xente de Caminha que vén aquí para facer iso, cruzar a ponte, vivir as dúas culturas, a portuguesa e a nosa».

Na traza física da ruta hai luces e sombras.

Por unha banda, tramos como o que leva por medio dun bosque ata a igrexa de Valga, uns dos máis impresionantes de todos os Camiños en Galicia. E por outra, o asfalto interminable do polígono das Gándaras de Budiño, onde as marcas dun itinerario alternativo que levan por unha zona natural son arrancadas por xente que só ve no peregrino unha fonte de ingresos inmediata e a calquera prezo. José Manuel Garrido céntrase noutro aspecto: «O gran reto é eliminar os cruces perigosos e aumentar a seguridade nos tramos que coinciden coa nacional 550».

Iria Crespo, dende a oficina de turismo de Caldas de Reis —localidade emblemática dentro do Portugués— destaca «a pureza das augas deste Aquis Celenis, que vai facer máis levadeira a seguinte etapa do Camiño».

En calquera caso, a iniciativa privada continúa sendo moi local. Quizais cunha excepción que xa vén de lonxe, que é a adega Mar de Frades, que xa no seu día fixera e distribuíra un mapa cos Camiños de Santiago. En avanzado estudo ten —e o tempo córrelle en contra aínda que nunca é tarde— un novo proxecto xacobeo.

Iria Crespo pon o punto final: «O Camiño a Santiago xa non ten só un interese relixioso. Debemos ter en conta outros factores, como o gastronómico, o etnográfico, o histórico, o cultural... se queremos mantelo vivo».

« CUN PASO VAS DUN PAÍS A OUTRO », DI A DONA DUN ALBERGUE DE TUI