Adembenemende plaatsen Las Médulas in Spanje
Las Médulas is gelegen in de onmiddellijke nabijheid van het dorp met dezelfde naam in de streek van El Bierzo in de provincie Léon: het is een landschap gevormd door de resten van een oude goudmijnexploitatie in het tijdperk van de Romeinen zo een 2000 jaar terug, toen het gebied behoorde tot de provincie Tarraconensis.
Las Médulas was van oorsprong een Romeinse goudmijn in de openlucht, hoewel inheemse volkeren voor de Romeinse tijd de vindplaats hebben geëxploiteerd. Het enorme graafwerk voor de winning van de mineralen betekende een enorme verwoesting van het milieu, maar gaf een groots en spectaculair landschap van rood zand, perfect geïntegreerd met de plantengroei van kastanjeen eikenbomen. De Romeinen begonnen met de ontginning van de mijn in het tijdperk van keizer Octavio Augusto, die persoonlijk toezag op het grootste deel van de handelingen tussen de jaren 26 en 19 vóór Christus, toen de volkeren in het noorden van het Iberisch schiereiland definitief overwonnen werden.
Volgens de gegevens en de berekeningen van professor en archeoloog Antonio Garcia Bellido, is hier ongeveer 500.000.000 m³ aarde verplaatst en dat geeft een berekend rendement van 3 gram per ton zand waardoor volgens hem de totale opbrengst op 1.500.000 kg goud komt.
Het spectaculaire landschap van Las Médulas is het gevolg van de Ruina Montium, een Romeinse mijntechniek beschreven door Plinius de Oudere die bestaat uit het doorboren van de berg en het doorlopen van grote hoeveelheden water, die de berg letterlijk in deed storten. Om het benodigde water van de bergen van Sierra de La Cabrera naar Las Médulas te brengen, werd een systeem met kanalen van meer dan honderd kilometer lang gemaakt, waarvan sommige delen nog bestaan. De constructie van deze kanalen, welke op sommige plaatsen onder de rotsen doorliepen, in de vorm van een tunnel waren zonder twijfel de moeilijkste en de duurste werken van deze exploitatie. Momenteel kan men dit systeem bezoeken met een gids.
Na het verlaten van de exploitatie in de derde eeuw maakte de plaatselijke vegetatie zich meester van deze plaats: eiken, steeneiken en kleine steeneiken groeiden en bloeiden er. Tegelijkertijd kwamen er kastanjebomen op deze plaats en vandaag de dag staan er vele kastanjebomen in het park waarvan een aantal honderden jaren oud is. Dit alles heeft als resultaat dat er een spectaculaire omgeving ontstaat die bekend is voor zijn grillig uitzicht van het terrein dat gemaakt is door rood zand dat perfect geïntegreerd is met de plaatselijke vegetatie. Deze plaats werd opgenomen op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO in 1997.