NASA verliest contact met de Mars Climate Orbiter
Op 23 september 1999, terwijl de Mars Climate Orbiter een baan rond Mars aannam, verloor NASA het contact met de ruimtesonde, die vermoedelijk vernietigd werd in de atmosfeer. Het verlies van de ruimtesonde bleek veroorzaakt door menselijke fouten. De hoofdreden was een rekenfout: de berekeningen voor de stuurmotoren werden uitgevoerd met een eenheid van het Brits-Amerikaanse maatsysteem, pond-seconden, in plaats van Newton-seconden zoals in de software was ingeprogrammeerd. Hierdoor benaderde de ruimtesonde Mars veel te laag en brandde op in de atmosfeer. De Mars Climate Orbiter, oorspronkelijk Mars Surveyor ‘98 Orbiter geheten, was een mislukte Amerikaanse missie naar de planeet Mars in 1998-1999. De Mars Climate Orbiter was een onbemande ruimtesonde die op 11 december 1998 gelanceerd werd naar Mars door NASA, als onderdeel van het Mars Surveyor ‘98-programma. Het doel van de ruimtesonde was het klimaat van Mars, de atmosfeer en veranderingen in het planeetoppervlak te bestuderen. Tevens zou de Mars Climate Orbiter dienen als communicatieschakel tussen het controlecentrum van NASA en de Mars Polar Lander. De Mars Climate Orbiter woog 338 kilogram. Bij de lancering woog het 638 kilogram, inclusief brandstof. Het hoofddeel van de ruimtesonde was 2,1 meter in hoogte, 1,6 meter in breedte en 2 meter in diepte, en werd samengesteld uit honingraatpanelen van vezelversterkte kunststof en aluminium, dat ook veel in commerciële vliegtuigen wordt toegepast. Voor alle belangrijke systemen, behalve de wetenschappelijke instrumenten, accu’s en hoofdmotor, werden vervangingssystemen ingebouwd. De ruimtesonde had acht kleine raketmotoren (thrusters) die hydrazine als brandstof gebruikten. Vier van deze motoren werden gebruikt om koerscorrecties te maken en de andere vier dienden om de hoogte te veranderen. Daarnaast had de sonde drie reactiewielen (een type vliegwiel) om mee te sturen. De hoofdraketmotor diende om de ruimtesonde in een baan rond Mars te brengen. Deze LEROS 1B-motor maakte gebruik van de reactie tussen hydrazine en distikstoftetraoxide om 640N voorstuwing te genereren. Om de orientatie te bepalen had de ruimtesonde verschillende instrumenten aan boord, waaronder instrumenten om de positie tot de Zon en andere sterren te bepalen.
Met een richtantenne van 1,3 meter kon de Mars Climate Orbiter via het Deep Space Network communiceren met het NASA-controlecentrum op de Aarde. Om de kosten te drukken werd een radiozender gebruikt die oorspronkelijk voor Cassini-Huygens was ontworpen. De Mars Climate Orbiter omvatte ook een UHF-zender om te kunnen communiceren met de Mars Polar Lander. Drie zonnepalen voorzagen de ruimtesonde van elektriciteit. In uitgeklapte stand waren de zonnepanelen 5,5 meter lang. Ze konden 500W elektriciteit genereren, die opgeslagen werd in nikkel-waterstof-accu’s. De zonnepanelen werden ook gebruikt voor aerobraking om de ruimtesonde af te remmen totdat het een baan rond Mars had aangenomen. Om de computertechnologie aan boord van de ruimtesonde te versimpelen ten opzichte van eerdere missies, werd een enkele computer geïnstalleerd. Deze computer had een IBM RAD6000-processor, die ook in een reeks andere NASAruimtevaartuigen gebruikt is. Voor dataopslag werd 128MB RAM en 18MB flashgeheugen gebruikt. Het flashgeheugen was bedoeld voor de belangrijkste informatie, waaronder driedubbele kopieen van de vluchtsysteemsoftware. (Bron: Wikipedia.org)