Onderzoekers maken gerimpelde, kale muizen weer jong
Wanneer je ouder wordt, krijg je te maken met rimpels en haarverlies. En daar is op dit moment op wat symptoombestrijding in de vorm van haarimplantaten of botox na weinig aan te doen. Maar een nieuw onderzoek van de universiteit van Alabama brengt daar wellicht verandering in. Onderzoekers zijn er namelijk in geslaagd om ouderdomsverschijnselen onder muizen gerimpelde huid en haarverlies ongedaan te maken.
De onderzoekers richtten zich in hun studie op de mitochondriën: de energiecentrales van cellen. Bekend is dat deze energiecentrales naarmate we ouder worden, minder goed gaan functioneren. En dat kan bijdragen aan het ontstaan van ouderdomsziekten en -verschijnselen, zoals haarverlies en rimpels.
De onderzoekers verzamelden een aantal muizen en dienden de helft ervan een antibioticum toe. Dat antibioticum zorgde ervoor dat het enzym dat verantwoordelijk is voor de replicatie van het DNA dat in de mitochondriën zit, stil komt te liggen. Hierdoor gingen de mitochondriën minder goed functioneren. In een paar weken ontwikkelden de muizen die het antibioticum toegediend kregen, een gerimpelde huid. Ook vielen hun haren uit. Daarnaast gingen ze trager bewegen en meer slapen. Kortom: de muizen werden oud. Maar dat veranderde radicaal toen de onderzoekers de muizen van het antibioticum afhaalden. De rimpels verdwenen en de vacht werd weer dik. “Voor zover wij weten, is deze observatie ongeëvenaard”, aldus onderzoeker Keshav Singh. “Dit muismodel biedt ons een ongeëvenaarde mogelijkheid voor het ontwikkelen van strategieën die de mitochondriale functie verbeteren en met ouderdom geassocieerde huid- en haarproblemen, maar ook andere menselijke ziekten waarbij het slecht functioneren van de mitochondriën een belangrijke rol speelt, te behandelen of voorkomen.”
(Bron: Scientias)
Maar de zoektocht naar eventuele sporen van leven wordt waarschijnlijk enorm bemoeilijkt door de straling afkomstig van Jupiter waarmee Europa gebombardeerd wordt. Die straling zou namelijk alle sporen van leven en levensvormen die zich te dicht aan het oppervlak van Europa wagen, vernietigen of in ieder geval zodanig veranderen dat ze niet meer representatief zijn voor wat er in de ondergrondse oceaan gebeurt. Men neemt dan ook aan dat we in de zoektocht naar leven op Europa een lander
Onderzoekers trekken die conclusie op basis van data verzameld door Galileo – een sonde die twee decennia geleden langs Europa scheerde – en metingen van Voyager 1. De gegevens onthullen dat de straling die Europa te verduren krijgt, van plek tot plek verschilt. Rond de evenaar is de straling het heftigst, maar deze neemt naar de polen toe af. De onderzoekers zochten ook uit welke impact de straling op biologisch materiaal heeft. Daartoe bombardeerden ze aminozuren – de