Kinderartsen slikken Lego-hoofdjes in om angst ouders te verzachten

Kinderartsen uit Australië en het Verenigd Koninkrijk hebben er een nogal opmerkelijk onderzoek opzitten. Ze slikten Legohoofdjes in en onderzochten hoelang het duurde voor die weer via de natuurlijke weg het licht zagen. Speelgoedonderdelen worden geregeld ingeslikt door kinderen en dat zorgt voor veel ongerustheid bij ouders. In de meeste gevallen komen de stukjes er echter gelukkig gewoon weer via de natuurlijke weg uit. Ook Legohoofdjes, zo blijkt.

Voor de kersteditie van de Journal of Paediatrics and Child Health, waar geregeld eigenzinnige studies passeren, slikten zes pedriatische gezondheidsspecialisten tegelijkertijd een Legohoofdje van 10 millimeter bij 10 millimeter in. “In de nobele traditie van zelfexperimentatie” deden ze dat zelf, klinkt het in hun onderzoekspaper. Ze ontwikkelden vervolgens hun eigen maatstaven. Zo was er ‘de hardheid en transit van de ontlasting’score, oftewel Shat-score (Stool Hardness and Transit, red), en de ‘Gevonden en teruggehaalde tijd’score, oftewel de Fartscore (Found and Retrieved Time, red).

De Fart-score - hoeveel dagen het duurt voor de Lego om door de darmen te gaan, bleek tussen de 1.1 en 3 dagen, met een gemiddelde van 1.7 dagen. De Shatscore hanterend, ontdekten de dokters dat de consistentie van hun stoelgang niet veranderd was. Ze vergeleken vervolgens beide scores om te bekijken of een zachtere ontlasting een snellere terugkeer betekende, maar ze vonden geen correlatie. Niemand had ook maar iets van last of pijn ervaren. Er was enig bewijs dat vrouwen beter waren in het doorzoeken van hun stoelgang, maar dat kon niet statistisch gevalideerd worden. Grace Leo, een van de auteurs van de paper, hoopt dat het rapport mensen doet glimlachen, maar ook en vooral bange ouders kan geruststellen: het is oké als je koter plots één van zijn Legomannetjes onthoofdt en het kopje binnenspeelt. Uiteraard wil de wetenschapster wel waarschuwen dat ouders medisch advies moeten inwinnen als hun kinderen speelgoeddelen inslikken die scherp zijn, langer dan 5 centimeter of breder dan 2,5 centimeter zijn en bij het inslikken van magneten, muntstukken, batterijen. Ook als de kindjes pijn ervaren, is het recht naar de dokter geblazen.

Bij Legohoofdjes moeten ouders dus echt niet in de stoelgang van hun kinderen zitten prikken. Tenzij het figuurtje heel geliefd is. Maar smalle, gladde, plastic stukjes? Die komen er gewoon weer uit. Of de ingewanden van kinderen niet anders reageren? “Er is weinig bewijs om dat te denken”, aldus Leo. “Integendeel, het is zelfs denkbaar dat objecten sneller passeren door een meer onvolwassen darm.” “Bij Legohoofdjes moeten ouders dus echt niet in de stoelgang van hun kinderen zitten prikken”, besluit ze. “Tenzij het figuurtje heel geliefd is.”

(HLN)