Pa nummer 18 in verzekering gesteld

NICKERIE Nickerie is evenals de familie kapot en gebelgd over de gruwelijke dood van de 30jarige Giovanni Griffith. Op 24 maart liet hij het leven, na mishandeld te zijn door penitentiaire ambtenaren (pa’s) werkzaam in het Huis van Bewaring Hazard. Griffith zat daar een straf uit wegens diefstal. Nickerianen zijn niet te spreken over de wijze waarop Griffith om het leven is gekomen.

Voor broer Michael en moeder Sherene Keshwar is wat hun dierbare is overkomen, moeilijk te verwerken. Vooral voor Michael, die een heel goede band had met zijn broertje, is het heel zwaar. Niemand heeft er misschien bij stilgestaan dat zowel de moeder als de broer deskundige begeleiding nodig hebben.

Een week na het incident kregen de nabestaanden toestemming om het lijk te zien, aangezien het nog niet was afgestaan aan de familie; dat is pas donderdag gebeurd. Het is te begrijpen wat de mensen al die tijd hebben doorstaan, laat staan op het moment waarop zij het ontzielde lichaam te zien kregen van hun zoon en broer. Zij zagen hoe toegetakeld hij erbij lag en begrepen hoeveel hij geleden moet hebben, want de tekenen op zijn lichaam spreken boekdelen. Michael zegt zijn broertje bijna niet te hebben herkend door de blauwe plekken op zijn gelaat. Hij zegt dat Giovanni vreselijk veel pijn moet hebben geleden voordat hij is overleden. Michael zegt het nog steeds niet te kunnen bevatten dat penitentiaire ambtenaren die gedetineerden moeten resocialiseren, op zo een manier met mensen omgaan. Dat het hard te verwerken is voor vooral de broer, is te merken aan zijn posts op social media.

Michael heeft er niet voor geschroomd om foto’s van het lijk en een filmpje te delen. De tekst op zijn Facebookprofiel: “Laat de wereld zien wat er allemaal gebeurt in strafinrichting Hazard Nickerie. Jaren doen ze dit met als uitkomst dat mijn broertje moest lijden om mensenogen te openen. Een gebroken oog, een geperforeerde lever, gebroken ribben en nog veel meer letsels die maar liever niet hier worden opgesomd.” Inmiddels is zaterdag, de dag waarop Griffith aan de schoot der aarde is toevertrouwd, de achttiende penitentiaire ambtenaar in verzekering gesteld. De moeder van Giovanni zegt aan de krant het erg te vinden dat er een delegatie van de Bond van het Korps Penitentiaire Ambtenaren naar Nickerie was afgereisd om na te gaan hoe rechtsbijstand te verlenen aan de in verzekering gestelde pa’s, maar dat nooit contact is gemaakt met de familie. Op de begrafenis en overal in Nickerie wordt vol afschuw gesproken over de (mis)daad die zoveel mannen hebben gepleegd op de nogal klein van gestalte 30jarige Griffith. Zoals het verhaal luidt ontvluchtte hij de inrichting op 31 maart, maar kon nog dezelfde dag worden aangehouden door een opsporingsteam van pa’s. Wat er daarna gebeurde, weet de buitenwereld niet, maar wat wij wel weten, is dat Griffith ook op dezelfde dag de Spoedeisende Hulp dood is binnengebracht en dat de behandelende arts sporen van geweld op het lichaam heeft aangetroffen. Volgens informatie van de krant zou de directeur van Hazard na de wederaanhouding aan de mannen hebben gezegd, dat “hij moet kruipen naar zijn cel”. Toen zij met hem klaar waren, was niet eens dat meer mogelijk. De verdere ontwikkeling van deze zaak wordt met argusogen gevolgd door de Nickeriaanse gemeenschap.

AL