N-VA zet het schaduwboksen tegen de culturele elite voort
Tijd voor de ‘cultuurelite’ om het roer om te gooien’, schrijft Meremans. Dat vaag vijandsbeeld dient om te intimideren en wil aansturen op zelfcensuur. Want wat of wie is die culturele elite dan volgens hem? Zijn beschuldiging dat een ‘linkse familie’ een eenzijdig ideologische agenda via de cultuurprogrammatie oplegt, is een flagrante ontkenning van de diversiteit die eigen is aan het kunstenveld. Meremans kijkt helaas met onmin en frustratie vanuit een verre conservatieve uithoek naar de kunstensector waardoor hij de meerstemmigheid niet meer ziet. Aan het debat in ‘Vooruit’ waarnaar hij verwijst, en waarover hij schrijft dat er ‘drie groene debaters, twee PVDA’ers en ikzelf als eenzame Vlaamsnationalist’ inzaten, nam bijvoorbeeld ook iemand van CD&V, Open Vld en Sp.a deel en er zat maar één vertegenwoordiger van PVDA en Groen in. Alleen Vlaams Belang was niet uitgenodigd. Volgens Meremans: “Dat verschillende meningen in Vooruit aan bod komen, blijkt duidelijk uit de 775 voorstellingen, concerten, debatten en party’s die per jaar 370.000 bezoekers trekken.” Meremans miskent ook de feiten: er kwamen geen cultuursubsidies bij[1], de vorige regering was een bespaarregering (cf. dS, 25/03/19). Die ‘dictatuur van de diversiteit’ ging niet over de samenstelling van een debat[2] maar over zijn kritiek op het cultuurbeleid (DM, 19/3/16) zijn oproep aan de cultuurminister om een voorstelling van NTG te veroordelen (DS, 18/5/18) en zijn criminalisering van de werking van het cultuurhuis Globe Aroma (Knack, 12/2/18).
“De groep die dominant wil blijven in cultuurmiddens verliest de voeling met de doorsnee Vlaming”, aldus Meremans. Dat de wereldvreemdheid die hij ‘de culturele wereld’ verwijt in zijn blik op de wereld zit, blijkt uit zijn retorische vraag: “Wat is er mis met een sterk en divers cultuurlandschap, waarin een maatschappijkritische rol wordt erkend, maar waar onze gemeenschappelijke waarden, fundamentele rechten en vrijheden worden nageleefd?” Niets natuurlijk, precies daarom is een censuurbeleid verwerpelijk. N-VA suggereert hier wel andermaal dat de cultuursector rechten en waarden niet zou naleven, dat de partij ‘de Vlaming’ daarvoor wil behoeden. Zij weten wat het volk wil? Vox-populisme, heet dat.
Dat is ook de alt-right strategie die Bart De Wever in zijn boek gebruikt: hij zou de roerganger van de verlichting zijn die opkomt voor onze ‘westerse waarden’. De ‘culturele elite’ zou die ondergraven. Hij gaat daar heel ver in: ‘want als je geen Nederlands spreekt, ondergraaf je op termijn de dynamiek van de verlichtingswaarden’. Alsof je aan die waarden niet zou toekomen als je Frans, Engels of Arabisch spreekt. Dit offensief wil bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten. De claim op het verlichtingsdenken door daar dan resoluut een Vlaams-nationalisme op te enten, gaat ook radicaal tegen de geest van de verlichting in. Met die Westerse waarden bedoelt N-VA gewoon ‘witte waarden’. Is dat het inclusieve Vlaanderen dat we willen? “Na een verkiezingsdebat in de ‘Vooruit’, waaraan ik deelnam, stelt hij dat ik de ‘dictatuur van de diversiteit’ en de ‘gesubsidieerde provocerende kunst’ aanval. Hij vermeldt niet hoe het panel was samengesteld: drie groene debaters, twee PVDA’ers en ikzelf als eenzame Vlaams-nationalist. Het is die samenstelling die ik hekelde toen ik het had over de ‘dictatuur van de diversiteit’. Als een Vlaamse instelling zoals de ‘Vooruit’ zo duidelijk de kaart trekt van één deel van het ideologische spectrum en de andere kant minimaal aan bod laat, of die zelfs niet uitnodigt, dan roept dat vragen op: geldt de diversiteit ook voor de verschillende meningen en visies binnen de culturele wereld?”
( dewereldmorgen)