Muggenbeet: jeuk, uitslag en allergische reactie muggenbult
Een muggenbeet kan een sterk jeukende bult veroorzaken op de plek waar de persoon door een mug is gestoken. Jeuk als gevolg van een muggenbeet wordt als zeer irritant ervaren. Normaal gesproken is een muggenbult onschuldig. Klachten als jeuk kunnen goed worden behandeld met zelfzorgmiddelen, welke verkrijgbaar zijn bij de drogist en de apotheek. Alleen in ernstige gevallen zal de huisarts lokale corticosteroïden of orale antihistaminica tegen de jeuk en ontsteking voorschrijven. Het is belangrijk om niet te krabben aan een muggenbult, want hierdoor kan een muggenbult ontstoken raken wat de klachten verergert. Een muggenbeet komt vaak voor op de benen of armen of andere delen van de huid die niet door kleding bedekt zijn. Je kan ook getroffen worden door een muggenbeet op op een plaats zoals de lip of je oor. Er zijn een aantal huismiddeltjes voor muggenbeten, zoals toverhazelaar, witte thee en kamille theezakjes, neem olie en colloïdaal havermoutbad.
Muggenbeet
Het is onduidelijk waarom sommige mensen wel en andere mensen niet worden gestoken. Een muggenbeet kan een sterk jeukende bult veroorzaken op de plek waar de persoon door een mug is gestoken. Mannetjesmuggen voeden zich voornamelijk met nectar uit bloemen. Vrouwtjesmuggen hebben daarentegen bloed nodig voor het produceren van eitjes. Een wijfjesmug boort een gaatje in een bloedvat en dit prikje wordt alleen gevoeld als de monddelen van de mug een zenuw raken. Dat is lang niet altijd het geval, zeker niet wanneer de mug op rug, buik, armen of benen prikt, waar de zenuwen relatief ver uiteen liggen. Daarna sproeit ze speekselkliervocht in het bloed, onder meer om te voorkomen dat het in haar nauwe monddelen gaat stollen en dan pompt ze het bloed in haar maag. Er zijn wereldwijd 3.000 muggensoorten bekend. In Nederland komen er ten minste 22 families voor, van wie het merendeel niet steekt.
Ziekten door een muggenbeet
Muggen kunnen virussen, bacteriën en parasieten met zich meedragen in hun speeksel. Wanneer ze je bijten, kunnen ze die ziekteverwekkers in je lichaam overbrengen en een ernstige en zelfs levensbedreigende ziekte veroorzaken. Zo zijn muggen bekende dragers van malaria, het WestNijlvirus, knokkelkoorts, gele koorts en verschillende virussen die encefalitis (hersenontsteking) veroorzaken. Sommige ziekten kunnen niet worden verspreid door muggenbeten. Je loopt overigens geen risico om hiv of hepatitis op te lopen door een muggenbeet. De inheemse Nederlandse muggen brengen evenwel geen ziekten over. Symptomen: jeuk, muggenbult en zwelling
Afhankelijk van de immunologische status van de persoon en de mate van blootstelling, kunnen er verschillende soorten huidreacties ontstaan. Bij een muggenbeet ontstaat ter plaatse van de beet vrij snel een intens jeukende, vluchtige, lichtrode of witte bult, welke sterke gelijkenis vertoont met urticaria (netelroos). De zwelling verdwijnt gewoonlijk binnen enkele uren grotendeels, maar de jeuk kan langer aanwezig blijven.
Overgevoeligheidsreactie
Ook kan prurigo infantum (strophulus infantum), een acute overgevoeligheidsreactie op de muggenbeet ontstaan. Hierbij zien we een acute uitbarsting van sterk jeukende bultjes, die vaak omgeven zijn door een rode rand op vooral de romp en de ledematen. In het centrum van het bultje kan een vochtblaasje komen, een zogeheten ‘strophulus bullosa’. De roodheid is vaak na enkele uren geweken, terwijl er jeukende, verharde en opengekrabde bultjes achterblijven. Deze kunnen enkele dagen tot weken aanhouden. Deze vertraagde overgevoeligheidsreactie wordt vooral aangetroffen bij kinderen tussen 2 en 8 jaar en dan met name in de zomer en in de herfst.
(mens en gezondheid/Foto:
Libelle)