Tekort aan assistentie en beschermingsmateriaal: personen met een handicap trekken aan alarmbel
In heel Europa hebben het coronavirus en de maatregelen die hierrond genomen worden een enorme impact op de levens van personen met een handicap. Hier is dringend meer aandacht voor nodig, zeggen organisaties van personen met een handicap.
Het wegvallen van essentiele ondersteuning en assistentie is rampzalig en moet worden aangepakt. Dat is de kernboodschap van het gezamenlijke persbericht van het European Disability Forum (EDF) en het European Network on Independent Living (ENIL). Gelijke Rechten voor Iedere Persoon met een handicap (GRIP) vzw is lid van ENIL en werkte mee aan het persbericht. “Natuurlijk zijn er verschillen tussen de Europese landen en je kunt ze niet over dezelfde kam scheren”, zegt Katrijn Ruts van GRIP. “Toch vallen meteen de gelijkenissen op als je luistert naar de signalen van personen met een handicap over heel Europa. De inhoud van het persbericht is absoluut ook van toepassing op Nederland. Mensen met een handicap blijken te vaak een onzichtbare groep. Nochtans ondervinden ze extra moeilijkheden die vermeden kunnen worden.”
Het advies van overheden, in het licht van COVID-19, is om thuis te blijven. Voor zij die onder de noemer van risicopatiënt vallen – inclusief veel mensen met een handicap – wordt de boodschap om jezelf te isoleren en op een veilige afstand van anderen te blijven, nog meer benadrukt en zelfs wettelijk opgelegd. Voor miljoenen mensen met een handicap die afhankelijk zijn van professionele (zorg) hulp in hun thuisomgeving, is dit een onmogelijke situatie. Heel vaak eist de noodzakelijke assistentie nabijheid direct fysiek contact met de persoon in kwestie. Denk maar aan thuiszorg, persoonlijke assistenten, tolken gebarentaal en schrijftolken, om er een paar te noemen.
De realiteit is grauw, professionelen en mensen met een handicap worden niet ondersteund met het nodige persoonlijke beschermingsmateriaal, laat staan dat ze als prioritair worden beschouwd om er toegang toe te krijgen. In veel gevallen worden hulpverleners zoals persoonlijke assistenten, tolken gebarentaal en kinesitherapeuten gedwongen om hun werk stil te leggen en niet langer ondersteuning te bieden omdat ze in quarantaine moeten blijven na contact met mensen die positief blijken te testen voor corona. Er zijn zelfs getuigenissen van professionelen die in bepaalde landen tegengehouden worden door politie terwijl ze onderweg zijn naar de huizen van hun cliënten. Van de ene dag op de andere vallen mensen met een handicap zowel zonder assistentie en ook zonder steun van de overheden om de toegang tot zorg en ondersteuning te garanderen. Daarbovenop beschouwen veel overheden deze ondersteunende krachten en diensten niet als sleutelfiguren tijdens de coronacrisis. Dit zorgt ervoor dat bepaalde dienstverleners en gebruikersgestuurde organisaties die persoonlijke assistentie en ondersteuning aan (en dus ook in) huis aanbieden, hun diensten moeten stopzetten. De oplossingen die overheden bieden, zijn gevaarlijk: vaak verzoeken ze mensen met een handicap om te verhuizen naar residentiële instellingen, waarmee ze hen beroven van hun persoonlijke vrijheid en hen mogelijks blootstellen aan het virus, maar ook aan isolement en misbruik. Instellingen zijn niet de oplossing om de veiligheid van mensen met een handicap te garanderen, zeker niet middenin een pandemie.
(DeWereldMorgen)