Dominicaanse Republiek: het tropische paradijs is in zijn ziel geraakt

De Dominicaanse Republiek is al meer dan tien weken in lockdown. Alle winkels zijn gesloten, op supermarkten, voedingszaken, apotheken en tankstations na. Cruiseschepen varen niet uit en de meeste vluchten werden geannuleerd. De gevolgen voor de Dominicaanse economie zijn immens. Op 14 mei telde de Dominicaanse Republiek 422 dodelijke slachtoffers van COVID-19, en zijn er 11.320 mensen besmet met het virus. De cijfers zijn natuurlijk relatief, want pas de laatste week is men echt massaal begonnen met testen in het land. Intussen bevinden de Dominicanen zich al in de tiende week van de quarantaine. Al blijft de strikte opvolging toch vooral beperkt tot het centrum van Santo Domingo, waar de mensen kunnen binnenblijven. Eens daarbuiten, in de buitenwijken die vele malen groter zijn dan het centrum zelf, gaat het leven verder, zij het met een mondmasker en handschoenen. Ik sprak met Altagracia Jimenez, frontvrouw van CASC-AMUSSOL, de socialezekerheidskas voor informele arbeiders van de vakbond CASC. AMUSSOL is al meer dan 15 jaar een partnerorganisatie van WSM (vroeger Wereldsolidariteit). Ook voor Altagracia Jímenez is die #mequedoencasa (het lokale #ikblijfinmijnkot) relatief. Als verantwoordelijke van CASCAMUSSOL, de sociale zekerheidskas voor informele arbeiders van de vakbond CASC, klopt ze sinds het begin van de coronacrisis dubbele dagen. Ze zorgt ervoor dat de werknemers en werkneemsters uit de informele economie die bij AMUSSOL aangesloten zijn, ook echt toegang krijgen tot de bijkomende steunmaatregelen van de overheid.

Altagracia: “De impact is niet te overzien. Sociaal, economisch, psychologisch, enzovoorts. Vandaag is het een coronapandemie, maar morgen komt er een psychische pandemie op ons af. Heel veel mensen hebben het enorm zwaar, niet alleen economisch maar ook psychologisch. Met AMUSSOL hebben we een ‘psychische hulplijn’ online opgezet waarmee we mensen proberen bij te staan. Ik merk het ook in mijn directe omgeving, bij collega’s van de vakbond: thuiswerk is de moderne slavernij. Werkuren vallen weg, de grens vervaagt tussen arbeid en gezin, mensen kloppen dubbele uren als je de zorg voor het gezin en het huishouden erbij telt. Voor de Dominicanen is binnen blijven niet gemakkelijk. Wij zijn een volk dat buiten leeft, onze tuin is de straat, waar we elkaar zien, vastpakken, een glas rum delen. Dat is een essentieel deel van ons leven dat nu met de lockdown niet kan. Al moet ik er wel bij zeggen dat het leven in de meeste buitenwijken doorgaat, zij het met een mondmasker. Corona of niet, er is geen keuze, want zonder inkomen is er geen brood op de plank.

Economische ramp

Zijn de gevolgen op schaal al zichtbaar?

Altagracia: “Economisch lijdt natuurlijk elke sector onder deze crisis. Maar voor ons land zal de klap toch enorm hard aankomen voor de hele toeristische sector. 85 procent van de arbeiders in de toeristische sector staat al op non-actief. Je kan die als overheid wel even ondersteunen, maar op lange termijn zullen het drama’s worden voor de duizenden werknemers en hun families, want toeristen zullen toch niet meteen terugkomen. De eerste slachtoffers zijn niet de grote internationale hotels in Punta Cana, maar wel de jonge Dominicaanse ondernemers die een zaak hadden opgestart rond het toerisme. Ook het bijna wegvallen van de zogenaamde ‘remesas’, het geld dat geëmigreerde Dominicanen vanuit de VS of Spanje naar hun familie in de Dominicaanse sturen, is een zware klap. Het gaat hier om bijna 10 procent van het bbp! Vele families zijn soms volledig afhankelijk van het geld dat ze opgestuurd krijgen vanuit het buitenland, en ook voor onze economie is dit een belangrijk deel. Dat zal ongetwijfeld zware gevolgen hebben.

(MO* Magazine)

grote