Zelfwerkzaamheid: de weg naar redding

Waneer het eigen werk zoveel als mogelijk zelf wordt gedaan, dan blijft de onafhankelijkheid, grotendeels behouden. Samenwerking is veelal geboden, wanneer door allerlei kunstmatige en natuurlijke beperkingen, niet meer erin wordt geslaagd om vooruit te komen.

De brede en smalle schouders De brede schouders wijzen naar hen die zichzelf optimaal onderhouden en grotensdeel ook de staat. Dit economisch en financieel draagkrachtige deel van de samenleving bestaat uit top en strategische ambtenaren, multinationals, het (groot) handels- en bedrijfsleven, alsook industriëlen en exporteurs. Uitgezonderd de ambtenaren, zorgen deze zogenoemde rijksten voor vergroting van de inkomsten van de staat: door werkgelegenheid te creëren, belastingen en harde valuta, af te dragen. Of dit genoegzaam gedaan wordt, is nog zeer de vraag.

De smalle schouders zijn eenvoudigheidshalve de lagere ambtenaren en beroepsgroepen vanuit het particulierinitiatief. Hun roep om verbetering van inkomen en belastingvermindering wordt doorgaans met de verslechterende financieeleconomische situatie luider. De salarissen en verdiensten vinden zij met aftrek van de belastingen verlammend. De inkomsten zijn ontoereikend voor kosten van een normaal levensonderhoud. Laat staan de dekking van allerlei bijkomende uitgaven zoals schoonmaak, hulp in de huishouding en dergelijke. Nu moet de staat, bij deze groep, ook het hoofd breken hoe een vangnet te construeren. Waar deze reeds worstelt met de continuering van de sociale verplichtingen. Gericht op enerzijds de sociale zorg (AKB en AOV) en anderzijds de zorg voor de sociaal zwakkeren ( bijstand en uitkeringen).

Consumentisme

Ten aanzien van de sociaal zwakkeren, gaan nu de stemmen op dat deze niet in alle gevallen bonafide zijn. Er was eerder sprake van het consumentisme: “Lees onnodig gratis gebruik van staatsvoorzieningen.” De focus wordt eveneens gelegd op de diverse objectmatige subsidies aan (vitale) ondernemingen en de doorbetaling van spookambtenaren. Werk aan de winkel om het fenomeen consumentisme af te scheiden van de reële behoefte aan economische, financiële en sociale hulp en steun door de staat.

Zelfwerkzaamheid

Kritisch beschouwd, zou door intensieve zelfwerkzaamheid op elk niveau: gezin, organisatie en staat, aanzienlijk bespaard worden. De hand kan niet steeds boven het hoofd gehouden worden als extra uitgaven blijven stijgen. Om te beginnen in het huis, de keuken en tuin en in de kleine rijstbouw, tuinbouw en veeteelt sfeer, alsook in de sfeer van huisvlijt en nijverheid. Door (geregeld) betaalde krachten te gebruiken.

De lijn kan doorgetrokken worden naar de overheid. Die veelvuldig, de uitzonderingen (Jethu’s), daarbuiten gelaten, dure externe consultants inschakelt bij projecten, werken, onderzoeken en dergelijke meer. Die relatief goedkoper en wellicht kwalitatief beter door interne consultants, deskundigen en actief en passiefkader, uitgevoerd kunnen worden.

Een halt moet ook worden toegeroepen aan interne aanbestedingen van kleine onderhoudswerken. Waarvoor zijn de duizenden (veld) ambtenaren, aangesteld? Er zijn toch genoeg houwers, tjappen, schoppen en spaden? Toch worden onder andere waterplassen op de wegen merensdeel door de natuur, droog gelegd. Met alle schadelijke gevolgen voor voetgangers, langzaam en snelverkeer?

Deze aanwijzingen zijn toch voldoende om te stellen, dat door bezuiniging middels zelfwerkzaamheid (een visie op post moderne humanresourcesmanagement ), iedereen zich duurzaam kan inzetten voor de redding van Suriname. Niet voor niets bestaat de uitdrukking: als het getij verloopt, verzet men de bakens.

B. Shankar.

(Soc. Org. Ondw.Agoog & Bedrijfskundige)