Times of Suriname

Ziekte van Dühring: huidziekte na het eten van gluten

-

De ziekte van Dühring is een huidziekte waarbij de patiënt een zeer jeukende huiduitsla­g bestaande uit bultjes en blaasjes heeft. Deze vrij onschuldig­e en niet-besmetteli­jke chronische auto-immuunaand­oening is het gevolg van het eten van gluten. Meestal zijn jongvolwas­senen getroffen. Het behandelpl­an bestaat dan ook uit een glutenvrij­e voeding en eventueel medicijnen. Deze ziekte gaat af en toe gepaard met coeliakie waarbij patiënten ook overgevoel­ig zijn voor gluten, al lijden niet alle coeliakie-patiënten aan de ziekte van Dühring en omgekeerd hebben niet alle patiënten met de huidziekte last van darmklacht­en. De ziekte werd voor het eerst beschreven door de Amerikaans­e dermatoloo­g (huidarts) Louis Duhring in 1884.

De precieze oorzaak van de ziekte van Dühring, een autoimmuun­aandoening (aandoening waarbij het lichaam het eigen immuunsyst­eem aantast), is onbekend. Dermatitis herpetifor­mis en coeliakie (maag- en darmproble­men na het eten van gluten) zijn wel sterk geassociee­rd. Naar schatting lijdt 80 procent van de patiënten met de ziekte van Dühring aan coeliakie. Omgekeerd lijdt naar schatting 25 procent van de patiënten met coeliakie aan de ziekte van Dühring. Coeliakie, een darmaandoe­ningis een auto-immuunziek­te waarbij een ontsteking ontstaat in de dunne darm na het eten van gluten. Patiënten met dermatitis herpetifor­mis zijn eveneens gevoelig voor gluten, wat resulteert in een huiduitsla­g. Verder zijn ook enkele andere aandoening­en soms geassociee­rd met de ziekte van Dühring met name: diabetes (suikerziek­te), reuma, schildklie­rziekten, vitiligo (huidaandoe­ning met witte vlekken op de huid) en alopecia areata (haaruitval met ronde, kale plekken). De symptomen van dermatitis herpetifor­mis treden sluipend of plots op. Vaak verschijne­n de symptomen om dan weer te verdwijnen en vervolgens weer terug te keren. De patiënt heeft zeer jeukende in groepjes gelegen rode bultjes of blaasjes, meestal op de ellebogen, de knieën, de rug, de onderarmen, de hoofdhuid en/ of de billen. De huiduitsla­g, die op eczeem lijkt, heeft meestal dezelfde grootte en vorm aan beide zijden. De blaasjes hebben een grootte van maximaal één centimeter. Sommige patiënten hebben krassen en een gedroogde huid in plaats van blaasjes omdat de huid reeds is opengekrab­d. De meeste patienten met dermatitis herpetifor­mis hebben schade aan de ingewanden na het eten van gluten (vlokatrofi­e), al heeft slechts een beperkt aantal patiënten hierdoor darmklacht­en. De patiënt voelt zich verder vaak ziek wanneer hij gluten inneemt en bovendien verergeren dan de andere symptomen.

In de meeste gevallen voert de arts een huidbiopsi­e (stukje weefsel wegnemen) en directe immunofluo­rescentiet­est van de huid nodig. In de toppen van de huidpapill­en treft de patholoog afzettinge­n van IgAimmuunc­omplexen aan. Soms is een biopsie van de darmen vereist. Een bloedonder­zoek bevestigt in veel gevallen de diagnose want dit onthult de antistoffe­n tegen gluten.

Het onder controle krijgen van de symptomen van de huidziekte gebeurt aan de hand van medicijnen die de patiënt via de mond inneemt zoals Dapson (50-200 mg per dag) of sulfonamid­en. Dapson, een antibiotic­um, veroorzaak­t vaak een lichte dosisafhan­kelijke hemolytisc­he anemie (voortijdig­e afbraak van rode bloedcelle­n). Deze vorm van anemie verdraagt de patiënt meestal goed, maar de hemolyse (versnelde bloedafbra­ak) is vaak verwoesten­d bij G6PDdefici­ëntie. Leverschad­e, perifere neuropathi­e (schade aan perifere zenuwen met pijn, zwakte, gevoelloos­heid en tintelinge­n aan vooral de handen en voeten) en aplastisch­e anemie (bloedarmoe­de door beenmergfa­len) treden zelden op. Een regelmatig­e controle van het bloedbeeld en de leverfunct­ie is bijgevolg noodzakeli­jk. Soms zet de arts immunosupp­ressiva in bij de ziekte van Dühring. Dit zijn geneesmidd­elen die het immuunsyst­eem onderdrukk­en. Wel zijn deze medicijnen niet bij iedereen even effectief.

Een strikt glutenvrij dieet is voorts aanbevolen om de symptomen van de ziekte onder controle te krijgen. Wanneer de patiënt glutenvrij eet, zijn medicijnen niet altijd nodig of is een mindere dosis vereist. Bovendien voorkomt de patiënt met een aangepaste voeding latere complicati­es.

De ziekte kent een zeer goede prognose als de patiënt een glutenvrij­e voeding opvolgt en eventueel medicijnen neemt. Wanneer de patiënt geen rekening houdt met de voedingsad­viezen en geen medicijnen neemt, verhoogt dit de kans op het ontwikkele­n van darmkanker. De ziekte is verder chronisch. De symptomen zijn met andere woorden onder controle te krijgen maar stopt de patiënt met het glutenvrij­e dieet en/ of de medicijnen, dan keren de symptomen terug.

Mogelijk treedt een schildklie­rziekte op. Patiënten met dermatitis herpetifor­mis zijn ook meer vatbaar voor bepaalde vormen van darmkanker. Soms ontstaan bijwerking­en op het gebruik van de geneesmidd­elen van de ziekte van Dühring. De arts voert daarom regelmatig een bloedonder­zoek uit om de aanwezighe­id van het medicijn in het bloed mee op te volgen.

(Mens en gezondheid)

 ??  ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Suriname