เอกน์รี ว่ชิิรบรรจง
วิถีีสŸยอŸรู้์ตทำ²เี ลืือกเรู้ียนเอง ตอกยำ³Ÿแพสชั่ั²น ‘งŸนแขนงศิิลืปะคือสิ²งทำี²ใชั่่’
ถ้าบอกว่า ณ ช่วงเวลาออนแอร์ของละคร ‘กรง กรรม’ ทเ่ี ปน็ กระแสโดง่ ดงั เมอ่ื ราวๆ 4 - 5 ปที แ่ี ลว้ ทาำ ใหพ้ วกเรารจู้ กั คณุ บบี -ี เอกนรี วชริ บรรจง อยา่ งเปน็ ทางการคงไม่ผิดนัก น่นั เพราะเป็นละครเร่อื งแรกท่เี ธอ เข้ามาทำางานในกองถ่ายในบทบาทโปรดิวเซอร์อย่าง เตม็ ตวั หลงั เรยี นจบดา้ น Bachelor of Arts (Photography) จากเมลเบริ น์ ประเทศออสเตรเลยี ไดไ้ มน่ าน
“ทผี่ า่ นมาเรารแู้ คว่ า่ อยากเรยี นศลิ ปะ ตอนไปเรยี น ต่อต่างประเทศก็ลงเรียนอาร์ตหมดเลย เป็น full art เลย ทัĨง painting, ceramic, photography, media และ cooking มีความสุขมากค่ะ แต่ที่ชอบที่สุดคือ ถ่ายรูป เพราะเป็นการส่ือสารความหมายผ่านภาพ ยิ่งเรียนยิ่งชอบ ยิ่งถ่ายรูปเยอะๆ ยิ่งหลงรัก ซ่งพอ เรียนจบปริญญาตรีก็ไปเรียนต่อด้านฟิิล์มที่อเมริกา” คุณบีบีเริ่มต้นเล่าเรื่องราวของตัวเธอ
ไทม์์ไลน์์จากเด็็กราชิิน์ีบน์สู่บ่Ò ัณฑิิต Bachelor of Arts (Photography) จากเม์ลเบิร์น์
“บีเรียนโรงเรียนราชินีบนตĨังแต่อนุบาล 2 จนถ่ง มัธยม 3 ค่ะ จากนĨนั ไปเรียนต่อ Year 9 จนถ่ง Year 11 ที่ Toorak College รัฐวิกตอเรีย ประเทศออสเตรเลีย เลย ซ่งตอนนัĨนจริงๆ คุณแม่อยากส่งไปเรียนท่ี นิวซีแลนด์ค่ะ เพราะเคยไปเรียนช่วงซัมเมอร์แล้วชอบ กลับมาตอนแรกยังคิดเลยว่าจะไปนิวซีแลนด์ แต่ ยงั ไงไมร่ ทางเอเจนตแ์ นะนำไปออสเตรเลยี แทน เลยไป ลงตัวที่ Toorak College ซ่งอยู่นอกเมืองเมลเบิร์น ใช้ เวลาเดนิ ทางประมาณชวั่ โมงกวา่ อกี นดิ นง่ กจ็ ะสดุ ทาง ใต้ของออสเตรเลีย เรียกว่าไปอยู่แบบก่งๆ บ้านนอก เลยคะ่ (หวั เราะ)” คณุ บบี ยี อ้ นเลา่ วนั แรกเรม่ิ การศก่ ษา ในต่างประเทศที่ Toorak College ซ่งเป็น boarding school และเปน็ โรงเรยี นหญงิ ลว้ น
เมื่อถูกถามว่า...ต้องไปเรียนต่างประเทศและอยู่ คนเดยี วโฮมซกิ ไหม เธอตอบในทนั ทวี า่ “ไมโ่ ฮมซกิ เลย คะ่ ชอบมาก เปน็ อารมณเ์ หมอื นแบบอสิ ระนทĨี รี่ อคอย (หัวเราะ) คือตอนอยู่เมืองไทยตัวบียอมรับเลยว่า ไม่ ค่อยถนัดเรื่องวิชาการเอาเสียเลย ตอนเรียนราชินีบน เกรดวชิ าพลศก่ ษา ภาษาไทย ภาษาองั กฤษ คอื ดหี มด แต่พอเป็นเลข เป็นวิทยาศาสตร์ ก็จะงงๆ หน่อย ซ่ง พอไปเรียนที่โน่นแฮปปีŐเลย โรงเรียนบังคับให้เรียนแค่ บางวิชาที่ต้องเรียนจริงๆ เช่น เลขสักหน่งวิชาเพื่อเป็น พืĨนฐาน นอกนัĨนเราสามารถเลือกเรียนได้หมดเลยว่า จะเรียนอะไร บีเลยลงเรียนแบบ full art
“แตท่ Toorak ไมค่ อ่ ยไดเ้ รยี นดา้ นดนตรนี ะคะ ถา้ เป็นดนตรีจะเล่นตอนเรียนที่ราชินีบนมากกว่า บีอยู่ ในวงดุริยางค์ เป็นชมรมของโรงเรียน เล่นเมโลเดียน พอข่Ĩน Year 10 ก็โดนจับไปเล่นกลอง อ้อ...และเป็น นักกีฬาแบดมินตันของโรงเรียนด้วยค่ะ เป็นตัวแทน ของโรงเรียนไปแข่งขันแบดมินตันตามโรงเรียนต่างๆ ในแต่ละซีซั่นจะแข่งกันมากกว่า 10 โรงเรียน”
ด้วยความที่แฮปปีŐกับการได้เรียนและใช้ชีวิตใน ต่างแดน ทำให้ช่วงปิดเทอมเธอจ่งเลือกท่ีจะอยู่กับ เพื่อนๆ ที่โน่น กลับเมืองไทยเพียงปีละครัĨง “บีกลับ เมืองไทยแค่ปีละครัĨงจนคุณแม่ต้องบินมาหา เพราะ เราไม่โฮมซิกเลยไงคะ ชอบบรรยากาศที่นี่ ชอบเมือง นีĨ ยิ่งได้อยู่กับเพื่อนๆ ก็ยิ่งสนุก ได้นั่งรถไฟิเข้าเมือง อาทิตย์ละครัĨง จากเมืองมอร์นิงตัน แฟิรงก์สตันที่บี อยู่เข้าไปในเมืองเมลเบิร์น ใช้เวลาประมาณชั่วโมง กว่าๆ ก็จะมีความตื่นเต้นในการไป explore ที่โน่นที่นี่
“สำหรับที่แฟิรงก์สตัน เป็นเมืองชายทะเลค่ะ เงียบๆ หน่อย มีโรงหนังแต่เปิดให้ดูหนังเลตสุดก็สอง ทุ่ม บรรยากาศไม่ค่กคักเท่าในเมือง ที่พวกเราพอเข้า เมืองส่วนใหญ่ก็หาอะไรกินกัน ซืĨอของจุกจิก แวะ ซูเปอร์มาร์เก็ตขายของเอเชีย ช็อปพวกมาม่าไรงีĨ”
คุณบีบียังบอกด้วยว่า ชีวิตเด็กนักเรียนประจำ ในช่วงไฮสคูลให้อะไรกับเธอเยอะ โดยเฉพาะความมี วินัยและความรับผิดชอบ “ตอนบีเข้าไปเรียนแรกๆ ก็ เกร็งเหมือนกัน เพราะพอเป็น boarding school ก็จะ อยู่กับเพื่อนๆ เอเชียแทบทัĨงหมด จีน เกาหลี ญี่ปุłน แต่ ญี่ปุłนจะเป็น exchange student มากกว่า ก็จะมากัน แป๊บๆ แล้วกลับ ส่วนรูมเมตบีเป็นเด็กเกาหลี มีเพอื่ น ฝรงั่ นอ้ ยมาก เพอื่ นฝรงั่ สว่ นใหญเ่ ปน็ day girl ไปเรยี น แบบเช้าไปเย็นกลับกัน
“ตอนไปอยู่ไม่มีเด็กไทยเลย มีรุ่นพ่ีคนไทยแค่คน เดียวค่ะ แต่เขาก็เรียนจบออกไปพอดี ยอมรับเลยว่า เควง้ ควา้ งไปชว่ งหนง่ เหมอื นกนั แตก่ ด็ คี ะ่ เพราะทำให้ เราเปิดใจตัวเอง เรียนรู้และทำความรู้จักกับเพื่อนๆ ได้เจอเพอื่ นแนวเดียวกันที่คุยกันรู้เรื่อง บีเลยสนิทกับ เพื่อนๆ ค่อนข้างเร็ว มีเพอื่ นหลายชาติเลยแต่สนิทกับ เพื่อนเกาหลีที่สุดเพราะเป็นรูมเมต พอเพื่อนเกาหลี ออกก็มีเด็กไต้หวันเข้ามา แต่หลังจากไต้หวันคนนีĨ บีก็นอนคนเดียว เพราะเมื่อเราโตข่Ĩนโรงเรียนก็แยก ห้องนอนเพื่อเตรียมตัวเข้าเรียนมหาวิทยาลัย
“จรงิ ๆ พอเขา้ ไปอยไู่ ดป้ สี องปกี เ็ รมิ่ มเี ดก็ ไทยเขา้ มา เรยี นเรอื่ ยๆ กเ็ ลยกลายเปน็ รนุ่ พ่ี มเี พอ่ื นคนหนง่ เขา้ มา กลางเทอมกไ็ ดเ้ จอกนั แตช่ ว่ งแรกไมส่ นทิ กนั เพราะเขา อยกู่ บั เดก็ จนี สว่ นเราอยกู่ บั เดก็ เกาหลี มาสนทิ กนั ชว่ ง หลังๆ เลยชวนกันออกมาแชร์หอข้างนอก แม้จะเรียน มหาวทิ ยาลยั คนละแหง่ กย็ งั อยดู่ ว้ ยกนั และสนทิ กนั มาก จนถง่ ทกุ วนั นีĨ เรยี กวา่ เปน็ เหมอื นเพอื่ นตายของเราเลย”
ทักษะสู่ายศิิลป์์ยิ¬งตอกยำาว่Òาเลือกเรียน์ถู่กทาง
สำหรบั การเรยี นสายศลิ ปะคณุ บบี เีลา่ วา่ เปน็ การ เลือกเรียนตามสิ่งที่อยากเรียน เรียนแล้วมีความสุข เลยยิ่งเป็นการตอกยำĨ ว่า “เรามาถูกทางแล้ว”
“บีแฮปปŐีกับการเรียนที่โน่นมาก เพราะเขาเปิด โอกาสใหเ้ ราไดเ้ ลอื กสง่ิ ทอี่ ยากเรยี นจรงิ ๆ แลว้ กบ็ รหิ าร จัดการตารางเรียนได้ด้วยตัวเอง เราจะข้ามไปเรียน ถ่ายรูปร่วมกับ Year 12 ทัĨงที่เราอยู่ Year 11 ก็ได้ ถ้าเรามีความสามารถมากพอ และคะแนนเราถ่ง ก็ สามารถเรียนกับรุ่นพี่ได้เลย บีชอบตรงนีĨ โรงเรียนไม่ จำกัดความสามารถของเด็กๆ”
เรื่องการใช้ภาษาอังกฤษสำหรับการเรียนต่าง ประเทศ คุณบีบีก็เจอปัญหาในช่วงแรกไม่แตกต่าง จากคนอื่น “มีปัญหาเหมือนกันค่ะ แต่โชคดีท่ีตัวเอง เป็นคนกล้าสื่อสาร และครูก็ใจดีมาก ใจเย็นกับเด็กๆ มาก แลว้ ตอนทเี่ รยี น media มแี ตเ่ พอื่ นฝรงั่ เราเปน็ เดก็ เอเชียอยู่คนเดียว เรียนดูหนังแบบไม่มี subtitle ด้วย เราไมเ่ ขา้ ใจกจ็ ะไปถามครนู อกรอบตดิ ขดั ตรงไหนครกู ชว่ ยอธบิ ายโนน่ นใ่ี หเ้ ขา้ ใจไดท้ งĨั หมดสว่ นการเขยี นทาง โรงเรียนมีแผนกให้ความช่วยเหลือเร่ืองนĨี โดยให้เด็ก ต่างชาติได้เข้าเรียนเพื่อพัฒนาการเขียนของตัวเอง”
เรื่องเล่าของคุณบีบีทำให้รู้ส่กได้เลยว่า ตลอด การเรียนไฮสคูลเธอมีความสุขเฉกเช่นเดียวกับตอน เรียนที่ RMIT University คณะ Bachelor of Arts (Photography) ทเี่ มลเบริ น์ และยงั บอกอกี วา่ ชอื่ เสยี ง ของมหาวิทยาลัยแห่งนĨีโดดเด่นด้านศิลปะคล้ายคล่ง กับมหาวิทยาลัยศิลปากรของบ้านเรา
“ทนี่ โี่ ดดเดน่ ทางดา้ น art และ media ผสมกนั โดย media จะรวมสื่อทุกสื่อไว้หมดเลย และเขามี broadcast ของมหาวทิ ยาลยั ดว้ ย สว่ นบกี เ็ รยี น Bachelor of Arts (Photography) อยู่สามปี ซ่งแอดวานซ์กว่าตอน เรียนไฮสคูลมากๆ เพราะเราเรียนถ่ายภาพเป็นสาขา เอกของ Fine Arts ต้องตีความมากข่Ĩนในเรื่องของ คอนเทนต์ที่อยากนำเสนอ ไม่ใช่แค่ว่าภาพสวยแล้ว อะไรกไ็ ด้ แตต่ อ้ งมคี อนเทนตก์ ารสอื่ สารจากภาพหรอื คอนเซปต์ที่ต้องการสร้างซีรี่ส์ของเรื่องราวในภาพ ด้วย เรียกว่ารูปภาพแต่ละรูปจะต้องสื่อสารบางสิ่ง บางอย่าง
“การเรียนการสอนของที่นี่ อาจารย์เรียกไปคุย ตัĨงแต่ต้นภาคการศ่กษาเลยว่า โปรเจกต์มีอะไรบ้าง คุณไปคิดมา 10 รูป พร้อมเขียนงานโน่นนี่ ระหว่าง เทอมกจ็ ะเชก็ กบั เราวา่ โปรเจกตไ์ ปถง่ ไหนกนั บา้ งแลว้ คดิ คอนเซปตห์ รอื ยงั ถา้ ฟิงั แลว้ ...ฉนั วา่ คอนเซปตน์ ไĨี ม่ เข้านะ คุณลองไปทางนĨดี ูไหมล่ะ อาจารย์เหมือนคอย แนะนำเป็นไกด์ไลน์มากกว่าว่า เราเป็น way นĨนั way นดีĨ กี วา่ ไหม คอื แมว้ า่ จะไมต่ อ้ งเขา้ เรยี นบอ่ ย แตก่ ต็ อ้ ง รับผิดชอบงานทุกชิĨน
“ถามวา่ อาจารยท์ สี่ อนเปน็ ศลิ ปนิ ดงั ระดบั ชาตกิ นั ไหม แล้วแต่คลาสค่ะ และบางวิชาก็ต้องฟิังเลกเชอร์ และเราต้องเขียนวิทยานิพนธ์ตอนเรียนจบ ส่วนบาง วิชาก็ต้องเขียน essay ความยาวสิบกว่าหน้า และ ที่สำคัญในช่วงปีแรกๆ ทุกคนต้องเรียนพืĨนฐานก่อน และต้องเรียนรู้ตัĨงแต่รากเพื่อให้รู้ถ่งแก่นแท้ นั่นคือ Art History แล้วถ่งแยกย้ายกันไปเรียนวิชาเอก อย่าง painting หรอื photo ไมว่ า่ คณุ จะอยแู่ ผนกไหนกต็ าม เราจะได้แรงบันดาลใจในการสร้างงานของตัวเอง”
ทวา่ จากเดก็ โรงเรยี นประจำสชู่ วี ติ อสิ ระของการเรยี น มหาวทิ ยาลยั ทำใหค้ ณุ บบี ตี อ้ งปรบั เปลยี่ นตวั เองไมน่ อ้ ย และทสี่ ำคญั ตอ้ งใชช้ วี ติ อยา่ งมสี ตมิ ากกวา่ ทผ่ี า่ นมา
“ความมีอิสระมากๆ ในรĨัวมหาวิทยาลัยทำให้ ตอ้ งมสี ตใิ นการใชช้ วี ติ มากขน่Ĩ จากทเ่ี มอ่ื กอ่ นมเี อเจนต์ คอยสกรีนให้ชĨันหน่งก่อน หรือมีผู้ใหญ่ในโรงเรียน คอยดูให้ แต่พอออกมาใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย ต้อง ตอบอเี มลเอง ประสานทกุ อยา่ งเอง รบั ผดิ ชอบตวั เอง เต็มร้อยเลย ซ่งพอเริ่มไปได้ใจก็คิดว่า เออ...ไม่ยาก นี่ ในเมื่อมีแผนกที่ดูแล overseas student คอยให้ เราติดต่อปร่กษาอย่แู ล้ว และตอนเรียนมหาวิทยาลัย บีก็ย้ายออกมาอยู่อพาร์ตเมนต์ตรงข้ามมหาวิทยาลัย เลย และแน่นอน บีสนุก เรียนสนุก
“ส่วนใหญ่เพื่อนๆ ในคลาสเป็นออสเตรเลียน ทัĨงหมด มีฝรั่งเศสบ้าง แต่เป็นฝรั่งเศสท่ีโตท่ีนี่ จริงๆ ตอนแรกบตี งัĨ ใจเรยี น Communication Arts กอ่ นแลว้
คอ่ ยเรยี นพวก Photography ทหี ลงั เพราะรสู้ ก่ วา่ เปน็ งานอดเิ รกของเรา เอาไวค้ อ่ ยเรยี น ไมน่ า่ ยาก ปรากฎวา่ ครู photo เลอื กบี บอกวา่ คณุ มที กั ษะ ดา้ นนĨี เลยไดเ้ ขา้ เรยี น Bachelor of Arts (Photo graphy) ทแี่ รกๆ บยี งั ไมร่ วู้ า่ fine arts คอื อะไรดว้ ย ซĨำ แต่พอได้เรียนร้จู ริงๆ โอ้โห! มันมีอะไรล่กลĨำ กวา่ ทคี่ ดิ มาก นนั่ แหละเปลย่ี นเราในตอนนนĨั เลย
“เป็นจุดเปลี่ยนที่เราต้องเข้าใจทุกสิ่งท่ีถูก สร้าง เข้าใจการอธิบายถ่งสิ่งที่เราทำอยู่ บีว่ามัน deep ข่Ĩน deep มาก เลยทำให้สนุกด้วย แล้ว เด็กที่ไปเรียนก็เป็นเด็กติสต์แบบติสต์มาก เลิก เรียนปุ๊บไม่มีใครคุยกันหรือ hangout กัน ทุกคน ต่างแยกย้ายไปตามวิถีของตัวเอง เลยไม่ค่อยได้ สนิทกับเพื่อนในคลาส เข้าไปนั่งฟิังครูสอนอย่าง เดยี วและจะคยุ กบั ครนู อกรอบเสยี เปน็ สว่ นใหญ”่
นอกจากการเรียนในคลาสแล้ว เจ้าตัวยัง ต้องศ่กษางานของบรรดาช่างภาพมืออาชีพ ชื่อดังอีกหลายคน เพอื่ สร้างผลงานการถา่ ยภาพ ที่เป็นแนวทางของตัวเอง
“บีศ่กษางานช่างภาพชื่อดังอยู่หลายคน เหมือนกัน สมมุติถ้าเราได้แรงบันดาลใจจาก งานถ่ายภาพที่ได้รับอิทธิพลจาก painting ก็ต้อง ศ่กษางานของช่างภาพแนวนĨี หรืออย่างงานถ่าย ภาพงานปŐนั ทเี่ ราเห็นๆ กัน ก็อาจศ่กษาเทคนิคใน การใช้ lighting เพ่ือให้เห็น shape ของงานปัŐน ออกมาดี เราสามารถหยิบและโยงเรื่องราวและ เทคนคิ จากศลิ ปะแขนงอน่ื ๆทกุ อยา่ งมาใชใ้ นงาน ของเราด้วย ไม่จำเป็นว่าเรียน photo ก็สนใจแต่ photo อย่างเดียว”
ค้น์พื่บตัว่ตน์และแพื่สู่ชิั¬น์ด็้าน์การถูÒายภาพื่
สำหรับความชอบส่วนตัวด้านการถ่ายภาพ คณุ บบี บี อกวา่ “เวลาบถี า่ ยภาพจะไมช่ อบตามบรฟิี แต่จะชอบถ่ายภาพแบบ candid เป็นการ snap moment มากกวา่ ไมว่ า่ จะเปน็ เรอื่ งของบรรยากาศ เหตุการณ์ ถ่ายคนก็ถ่ายบ้างค่ะแต่บางทีเป็นแนว street แลว้ แต่ mood ตอนนนัĨ วา่ เหน็ แลว้ ชอบอะไร ก็ถ่ายภาพเก็บไว้ แล้วก็ชอบถ่ายภาพขาวดำ ถ้า ภาพสีจะชอบถ่ายกล้องฟิิล์ม ภาพขาวดำบีว่ามัน มคี วามคลาสสกิ แลว้ เราเคยฝกึ ถา่ ยแบบ medium format ที่ไม่ใช้เครอื่ งมือในการวัดแสงเลย ก็มีลนุ้ เหมือนกันว่าจะออกมายังไง สวยไหม ซ่งพอออก มาแลว้ ...สวยนี่ กโ็ อโ้ ฮ...ภมู ใิ จไปคะ่ ”
หลังจากเรียนจบปริญญาตรีทางด้าน BachelorofArts(Photography)คณุ บบี กี ไ็ ปเรยี น ตอ่ ดา้ นภาพยนตรท์ USC (University of Southern California) สหรัฐอเมริกา เป็นซัมเมอร์คอร์ส ซ่ง เจ้าตัวอยากเรียนเพราะอยากเรียนรู้ระบบการ ทำงานของประเทศอื่น
“มีหลายคนถามเหมือนกันว่าทำไมไม่ต่อ โทเลย แต่บีมองว่าบีไปลงสนามเรียนรู้วิชา ที่เราอยากทำด้วยการทำงานจริงเลยดีกว่า และอีกอย่างบีไม่ใช่คนถนัดเขียน ไม่ถนัดการ บรรยาย ไม่ถนัดการทำวิทยานิพนธ์ การ
‘ม์ีเพื่่อน์คน์หน์่¬งม์าสู่น์ิทกัน์ ชิÒว่งหลังๆ เลยชิว่น์กัน์ออกม์าแชิร์ หอข้้างน์อก แม์้จะเรียน์คน์ละแหÒง ก็ยังอย่Òด็้ว่ยกัน์ และสู่น์ิทกัน์ม์าก จน์ถู่งทุกว่ัน์น์ี เรียกว่Òาเป์็น์เหม์ือน์ เพื่่อน์ตายข้องเราเลย’
เรียนต่อโทก็อาจจะได้ในอีกแง่มุมหน่ง แต่สู้เรา เข้าไปอยู่สนามจริงๆ ได้ประสบการณ์การทำงาน จริงๆ เลยไม่ได้ อย่างตอนเรียนท่ีเมลเบิร์น ก็ไปลง เรียนโปรแกรม Interactive Media ที่ทำตัดต่อ ทำ after effect หรือ photoshop หรือการทำ short animation ซ่งเรารู้สก่ ว่าได้วิชากลับมาใช้จริงได้
“อีกอย่างช่วงที่เรียนจบจากออสเตรเลียแล้วกลับ มาเมืองไทย ก็อยากไปเรียนด้านฟิิล์ม เพราะเราไม่มี พนืĨ ในการทำหนงั เลย อยากเรยี นรตู้ รงนีĨ และเปน็ ความ ฝนั ของคณุ พอ่ ดว้ ยทอ่ี ยากใหล้ กู เรยี นฟิลิ ม์ กล็ องเรยี น ไวไ้ มเ่ สยี หาย พอไปเรยี นจรงิ ๆ กส็ นกุ มาก เพราะเขาให้ เราทำทกุ ตำแหนง่ ในกอง แลว้ มที มี ของเราเอง คอื ผลดั กันทุกอาทิตย์ สมมุติในกลุ่มนีĨมีสี่คน เราต้องเป็นทัĨง ผู้กำกับ จัดไฟิ เป็นตากล้อง ถอดฟิิล์ม ทำเองหมด เขียนบทด้วย หานักแสดงด้วย
“ตอนก่อนไปเรียนก็หาข้อมูลค่ะ เห็นว่าที่นี่ ซัพพอร์ตเรื่องฟิิล์มอยู่แล้ว และเข้าเว็บไซต์หา actor ซ่งก็เป็นนักศ่กษาท่ีนี่มาแลกเปล่ียนกัน เราถ่ายเขา ตอนแอ็กติĨงเพื่อส่งครู ส่วนเขาก็เอางานที่เราถ่ายเขา ไปขายว่า acting ฉันเป็นแบบนัĨนแบบนีĨนะ มัน winwin แลว้ กม็ โี อกาสเรยี นรกู้ ลอ้ งหนงั รปู แบบตา่ งๆ เยยี่ ม ชมสตูดิโอ ได้เรียนรู้การใช้ฟิิล์มถ่าย 50% ดิจิทัล 50% เรียนการตัดต่อ การลง sound การจัดแสงในสตูดิโอ จริง การเขียนบท เรียกว่าเป็นช่วงสามเดือนที่เปิดโลก มากๆ ตอนเลอื กเรยี นกต็ งัĨ ใจเลอื กทนี่ เี่ ลย อยใู่ นแอลเอ เปน็ การมาเรยี นเพอื่ หาประสบการณ์ ไปเรยี นเพอ่ื กลบั มาช่วยงานคุณพ่อคุณแม่ที่แอ็คอาร์ต”
ก้าว่ยÒางใน์เสู่้น์ทางธุรกิจการผลิตละครอยÒางเต็ม์ตัว่ เต็ม์หัว่ใจ
“จริงๆ มีจุดหน่งที่เราเคยอยากเป็นผู้กำกับหนัง เพราะเหน็ ภาพทคี่ ณุ พอ่ พดู get สงิ่ ทเี่ ขาคดิ กเ็ ลยอยาก ลอง ซง่ งานหนงั กบั งานละครในยคุ นีĨ production ใกล้ เคียงกันมากข่Ĩน แตกต่างจากเมื่อก่อน งานละครถูก ถ่ายทำเกือบเทียบหนังเพราะต้องการคุณภาพเท่ากับ งานหนังที่ให้ความสมจริงข่Ĩน ใกล้เคียงแต่ยังไม่ใหญ่ เท่า บีเริ่มงานละครจากการเป็นโปรดิวเซอร์ เพราะ ส่วนตัวคิดว่าเรายังไม่พร้อมสำหรับงานผู้กำกับด้วย ประสบการณ์ชีวิต เราเคยเห็นคุณพ่อทำงานแล้วรู้ส่ก วา่ ตวั เองยงั ไมพ่ รอ้ มสำหรบั การแกป้ ญั หาในกองถา่ ย ได้ดีเท่า เพราะเรายังไม่แข็งแรงพอที่จะช่วยให้ทุกคน ซ่งรอการตัดสินใจจากเราคนเดียว หรือการที่คนคน หน่งต้องรับผิดชอบละครทัĨงเรื่องเป็นเวลานานเกือบ ปี เลยเป็น producer ก่อน แล้วเพงิ่ มาเป็นผู้จัดแบบ เต็มตัวจริงๆ ก็แค่สองเรื่องที่ผ่านมาค่ะ”
และข่าวดีของครอบครัวและทุกคนที่รู้จักคุณพ่อ อ๊อฟิของคุณบีบี คือการกลับมาทำงานได้อีกครĨัง อัน เป็นอีกกำลังใจสำคัญที่ทำให้คุณบีบีมีความมุ่งมั่นที่ จะทำงานในธุรกิจนีĨอย่างเต็มหัวใจ
“คุณพ่อกลับมาทำงานอีกครĨังด้วยสุขภาพที่บีว่า เขาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์มากๆ อาจมีบางอย่างที่ ตอ้ งการใหเ้ ราชว่ ยเหลอื เชน่ เวลาไปเทยี่ วใหเ้ ราขบั รถ ให้ดแู ลบางอยา่ งซง่ ถอื วา่ สมบรู ณใ์ นแบบของเขาแลว้ คุณพ่อจะใช้งานแขนข้างขวาไม่ได้ค่ะ แต่ไม่อยากให้ คุณพ่อรู้ส่กด้อยค่าตัวเอง ซ่งจริงๆ คุณพ่อไม่คิดอะไร เลยนะ มแี ตเ่ ราทกี่ งั วลไปเอง แรกๆ ตอนคณุ พอ่ กลบั มา ทำงานใหม่ๆ มีน้อยใจเรื่องนีĨเหมือนกันว่า เขาไม่ เหมือนเดิม นั่นทำให้เราต้องเปล่ียนมุมความคิดใหม่ ว่า คุณพ่อยังทำงานได้นะ และเราต้องเรียนรู้จาก คุณพ่ออีกมาก สภาพร่างกายคุณพ่ออาจไม่เต็มร้อย แต่ความสามารถรอบด้านทุกอย่างของคุณพ่อยัง เหมือนเดิม ทุกวันนีĨทำงานด้วยกันเป็นปกติแล้วค่ะ สนุกกันทุกวัน”
นอกจากนĨี คุณบีบียังเล่าถ่งสไตล์การเลĨียงลูก ของคุณพ่ออ๊อฟิกับคุณแม่แดงให้เราฟิังด้วยว่า “ต่าง กันมากๆ คุณแม่เลีĨยงเราแบบดุดัน แต่ก็มีตบหัว แล้วลูบหลัง (หัวเราะ) คือเหมือนดุในแง่การทำงาน เพราะเขาสวมหวั โขนหลายหวั ทงัĨ บทบาทคณุ แมแ่ ละ บทบาทเจา้ นายเราอกี ทหี นง่ เลยดกุ นั บา้ งอะไรบา้ ง แต่ คุณพ่ออีกขัĨวเลยค่ะ ใจดี ใจดีมาก ได้เลยลูก อะไรได้ หมด เขาเป็นคน compromise พ่อว่าแบบนีĨก็ดี แบบ นัĨนก็ได้ เสนออะไรไปในมุมมองของเราแบบเด็กรุ่น ใหม่ก็จะซืĨอไอเดียตลอด จะเห็นว่าละครหลายๆ เรื่อง ชว่ งหลงั เรมิ่ เปน็ รนุ่ ใหม่ อยา่ ง ‘มนตร์ กั หนองผกั กะแยง’ เขาต้องการมุกที่เด็กสมัยนีĨเล่นหรือวัฒนธรรมอะไร อย่างนีĨ มุกบางมุกบางทีเขาไม่ get เลยค่ะ (หัวเราะ)
“ว่ากันจริงๆ บีก็ไม่ถนัดแนว comedy นะคะ เพราะเราเองเห็นงานคุณพ่อแล้วอยากไปทางดราม่า จัดๆ เหมือนกัน ดูดาร์กนิดๆ เพราะบีมองว่าทุกคน มีมุมดาร์กของตัวเอง งานของคุณพ่อก็มีความดาร์ก ในมุมของเขา แล้วเราก็ชอบหนังเก่าเสียด้วยสิ อย่าง The Godfather , The Schindler’s list หรือ Addams Family ชอบอะไรแบบนัĨน”
สำหรับโปรเจกต์ละครต่อไปของคุณบีบีคือ ‘ลออจนั ทร’์ ละครยอ้ นยคุ ไปทย่ี คุ 80s ปลายๆ เขา้ ยคุ 90s ตน้ ๆ ทถี่ า่ ยทำเสรจ็ แลว้ อยใู่ นชว่ ง post production เป็นโปรเจกต์ต่อจาก ‘สุภาพบุรุษจุฑาเทพ’ ที่คุณแม่ แดงวางตัวเธอให้รับช่วงต่อในรุ่นลูกของซีรี่ส์เรื่องนีĨ ตามด้วยซีรี่ส์เรื่อง ‘Hangout’ ที่เกี่ยวข้องกับปัญหา ชีวิตคู่ของผหู้ ญิง 5 คน
และในเมื่อเคยมีความฝันที่จะเป็นผู้กำกับหนัง ทำให้มีคำถามทĨิงท้ายว่าเราจะมีโอกาสเห็นชื่อ เอกนรี วชิรบรรจง ปรากฏใน end credit เป็นผกู้ ำกับ ภาพยนตร์สักเรื่องหรือไม่
“ถามว่าคิดจะทำหนังใหญ่ไหม ตอนนĨีตอบได้ว่า ไม่รู้เลยค่ะ ด้วยความที่เราเพิ่งเข้ามา step แรกๆ ของ การทำงานด้านนีĨอย่างเต็มตัว ยังไม่คิดภาพใหญ่ เรา ยังคิดเป็นภาพเล็กๆ ที่อยากทำให้ชัดว่า เราอยากทำ อะไร ดีที่ไปเรียนเพ่ิมเติมทำให้คุยกับ technician รู้ เรอื่ งขนĨ่ แตเ่ รากถ็ ามพเี่ ขาเหมอื นกนั วา่ ถา้ หนคู ดิ แบบ นีĨพี่ว่ายังไง เพราะอย่างไรก็ตามเขามีประสบการณ์ มากกวา่ รจู้ กั เทคนคิ มากกวา่ เราเขายอ่ มใหค้ ำแนะนำ ที่ดีที่สุดค่ะ”
‘ม์ีหลายคน์ถูาม์เหม์ือน์กัน์ว่Òาทำาไม์ ไม์ÒตÒอโทเลย บีม์องว่Òาสู่่้เราไป์ลง สู่น์าม์จริง เรียน์ร่้ว่ิชิาที¬เรา อยากทำาจริงเลยด็ีกว่Òา เพื่ราะบี ไม์Òถูน์ัด็เข้ียน์หรือบรรยาย ไม์Òถูน์ัด็ ทำาว่ิทยาน์ิพื่น์ธ์’